Safari en Zanzibar

De laatste twee weken zijn ook voorbij, wat betekent dat vandaag mijn laatste dag in Afrika is van de vijf maanden. Twee weken geleden op zaterdag ben ik naar het vliegveld gegaan waar mama en Nynke aankwamen. Na de knuffels zijn we de jeep ingestapt en naar het eerste safaripark gereden, Lake Manyara. Hier hebben wij de eerste dieren van onze safari gespot! Zelfs al een olifant die langs onze auto liep. We hebben de nachten in tentenkampen geslapen, dit zijn grote tenten, met normale bedden en de badkamer is van steen gebouwd.

De volgende dag zijn we naar het Serengeti National Park gereden, met een stop om over de Ngorongoro Krater uit te kijken. We rijden eigenlijk direct naar het eindpunt omdat het een behoorlijke afstand is, onderweg stoppen we natuurlijk wel voor de mooiste dieren. We zien de migratie, wat de trek van zebra’s en wildebeesten (gnoes) inhoudt. Overal waar je kijkt zie je ze, honderden! De dag erna blijven we in het Serengeti National Park, we zien onder andere cheeta’s en een luipaard relaxen in de boom, heel gaaf! De lodge is aan de rand van het park dat niet is afgesloten, dus de zebra’s lopen letterlijk voor onze tent.

Na twee nachten verlaten we deze plek weer en gaan we terug naar de Ngorongoro Krater, waar we nu ook in gaan. Hier zien we een aantal olifanten met enorme slagtanden, in de krater leven deze oude olifanten. Ook zien we grote kuddes buffels, we zien allemaal roze stipjes, wat flamingo’s zijn, maar we hopen vooral de zeldzame zwarte neushoorn te zien, die alleen nog in de krater leeft. Vrijwel op weg naar de uitgang blijken we nog geluk te hebben, want we zien hem!

Weer een nieuw dag, maar deze keer geen safaridag, we gaan op bezoek bij een Masai stam. We worden welkom geheten met een dans, daarna laten ze zien hoe ze vuur maken, vervolgens zien we het ‘slachthuis’ waar de huid van een koe nog ligt die deze ochtend is geslacht, we vervolgen met de vrouwen en kinderen. Ik had nog een bellenblaas over die ik mee had genomen, de kinderen kenden dit natuurlijk niet, eerst was het een beetje eng maar daarna vonden ze het heel leuk! We zien de kraampjes met de spulletjes die de vrouwen maken en verkopen. De mannen eten de geslachte koe van de ochtend, zo’n twintig meter buiten het dorpje, dus daar namen we ook een kijkje. Daarna door naar de kudde geiten en schapen en vervolgens weer naar het dorpje waar het allemaal eindigde.

De laatste safaridag gaan we naar Tarangire National Park, hier zien we heel veel olifanten die net bij onze auto ‘oversteken’ en waarvan een paar een baddermoment hebben in de plas voor de auto. Heel erg gaaf en bijzonder om te zien! Na het laatste park rijden we terug naar Arusha, hier verblijven we één nacht in een super mooie lodge, met een echte badkamer, met een goede douche!!

Vrijdag gaan we eerst langs bij mijn oude school, de kindjes komen al naar de deur rennen en om als eerste te kunnen knuffelen, ook vinden ze Nynke meteen helemaal leuk! Na een laatste knuffelsessie van tien minuten is het tijd om naar het vliegveld te gaan, want we gaan naar Zanzibar! Daar zitten we wederom in een mooie lodge aan zee, met een zwembad! We doen deze dagen nog de Spice tour, aangezien Zanzibar natuurlijk een specerijen eiland is en we gaan snorkelen. Verder lekker uitrusten, zwemmen en genieten van de zon.

Woensdagavond vliegen mama en Nynke terug naar Nederland, ik word bij een hotel in Stone Town afgezet. Donderdag doe ik een tour door Stone Town, langs de oude slavenmarkt, waar nu een markt is voor vlees en vis (stinkende vis….) en daarnaast een markt voor groente, fruit en specerijen. Ik loop door de smalle straatjes van Stone Town, kom langs verschillende gebouwen en eindig aan het water bij het oude fort, hier zijn nu allerlei souvenirwinkels, waar ik de laatste souvenirtjes koop en daarna nog geniet van de zee, de zon en Stone Town. Vrijdagochtend vlieg ik namelijk terug naar Arusha, in een klein vliegtuigje waar we met zeven passagiers inzitten achter de piloot zitten. Wanneer we door de wolken vliegen is het een geschud, ik ben blij als ik weer (een beetje misselijk) op de grond sta!

Na de vrijdag komt toch echt de zaterdag, mijn allerlaatste dag. De koffers zijn weer ingepakt en vanavond stap ik het achtste en laatste vliegtuig in voor deze vijf maanden, het vliegtuig naar Schiphol, waar ik elf en een half uur later zal landen.

Afscheidsknuffels

De laatste twee weken zijn voorbij, gister was mijn laatste schooldag en heb ik afscheid genomen van mijn derde en laatste school in Afrika. Het waren twee leuke laatste weken! Vorige week was een echte knutselweek, op maandag hebben we een gewone lesdag gehad. Op dinsdag en woensdag gingen de kinderen verven voor art, de ene dag waterverf met een kwast de andere dag met hun vingers. Op woensdag heb ik met ze zaadjes geplant, die we vervolgens elke dag water zijn gaan geven, dat vinden ze echt super leuk. Daarna hebben we ook zelf nog bloemen gemaakt, waarvoor ik de dag ervoor meer dan honderd bloemblaadjes heb geknipt. Iedereen kreeg zes verschillende kleuren blaadjes, een groene cirkel en een stengel met twee blaadjes, vervolgens hebben we alles aan elkaar geplakt en hadden we zeventien mooie bloemen. De lerares heeft ze opgehangen door het schooltje, dit wordt gewoon met lijm op de muur geplakt, de bloemen eraf halen is dus geen optie tenzij je de verf ook van de muur wilt hebben. Ik heb deze week ook een poster gemaakt met verschillende plekken in de stad, zoals het politiebureau en het ziekenhuis. Deze, een aantal bloemen, en de eerdere handjes slinger hangen allemaal in een hoek bij elkaar. Erg leuk!

Vrijdag was weer een spelletjes dag zoals elke week, ik heb met de kinderen stoelendans gedaan, dat vonden zij en de leraressen erg leuk. De eerste ronde had ik alle stoelen laten staan, de tweede ronde had ik de eerste stoel weggehaald. Het jongetje die op deze stoel zat was die ronde dan ook direct af, hij kon zijn stoel niet meer vinden om op te gaan zitten. Toen ze het eenmaal doorkregen ging het best wel goed, vooral het oudere klasje begreep het goed en om de laatste stoel werden ze dan ook erg fanatiek. We hebben nog buiten gespeeld en toen was het alweer weekend.

Zaterdagochtend ben ik naar een maandelijkse buitenversie van yoga geweest. Ik wist niet wat ik moest verwachten en ik ben ook niet bepaald een yoga persoon, maar het was leuk om te doen. Ik heb een bed waar een bodemplank van mist, ’s ochtends word ik dus altijd met een stijve rug wakker, dat merkte ik toen wel, want mijn rug kraakte helemaal en kwam los, handig zo’n yoga les!

’s Avonds zijn we uit eten geweest en daarna naar een soort pub geweest waar een live band speelde. De ruimte was letterlijk zo groot als een huiskamer, een podium of iets van een verhoging voor de band was er niet. Op het einde waren er nog mensen die spontaan een liedje kwamen zingen of een nummer meespeelden op de gitaar. Het was een knusse en gezellige avond.

Maandag begon mijn laatste week op school. Ik wist dat we deze week toetsen zouden hebben, aan het eind van elke maand hebben de kinderen een toets. Dit stelt niet erg veel voor, maar dit is waarschijnlijk een eis omdat het een privéschool is. De toetsen worden ook verzameld in een map, die de ouders kunnen inzien. Maandag was het toetsvoorbereiding, dit deed de lerares onder de les, dus ik heb de kinderen kleurplaten gegeven die ik mee had.

Dinsdag zouden we toetsen hebben, maar de inkt van het kopieerapparaat was op dus we hebben extra lang gezongen en gedanst in de ochtend, daarna nog tv gekeken en wat spelletjes gespeeld. Meer het idee van een vrijdag eigenlijk.

De volgende dag zouden we dan daadwerkelijk toetsen hebben, maar nog altijd geen inkt. Vandaag is de lerares naar een winkeltje geweest en daar heeft ze de toetsen laten kopiëren, nadat wij opnieuw extra lang hadden gezongen en gedanst was het tijd om met de toetsen te beginnen. Ik zat bij de kleintjes in de klas en we hebben voor maths cijfers overgetrokken ‘trace the numbers’, voor Engels hetzelfde alleen dan met letters, ‘trace the letters’. Na de pauze hebben we de art toets gemaakt, ook hier moesten de kinderen een paraplu en pot via de puntjes overtrekken. Daarna nog een tomaat inkleuren. De toetsen voor vandaag zitten erop.

Donderdag zat ik in de les bij de oudere kinderen, daar hadden we de Engels toets, ze moesten capital letters and small letters schrijven, de lerares had een tabel gemaakt met extreem kleine en heel erg veel hokjes waar je kinderen Aa, Bb, Cc tot Oo in moesten schrijven. Dit duurde super lang omdat het gewoon te klein en dus te moeilijk en te veel was. Daarna hadden we de science toets. Dit was meer in de vorm van een overhoring. Op een papier was een jongetje getekend en de lerares wees verschillende lichaamsdelen aan, waarop de leerling het lichaamsdeel moest benoemen.

Na de pauze waren alle toetsen al klaar dus zijn we naar buiten gegaan, naar de speeltoestellen. Ik had weer bellenblaas bij me, dus de kinderen hebben ook bellen geblazen, wat ze opnieuw helemaal geweldig vonden. Alle kinderen staan ‘bubbles teacher, bubbles’, ‘mimi hapa, mimi hapa’ en ‘meeeee teacher, me!’ te roepen. We hebben de donderdag afgesloten door met zijn vieren uit het huis uit eten te gaan bij een Italiaans restaurant.

De laatste dag van de week is nu toch echt aangebroken, we hebben heel veel leuke spelletjes gedaan. Op vrijdag zingen en dansen we altijd lang, vandaag dus ook. Vervolgens zijn we met stoelendans begonnen, gevolgd door hinkelen over een hinkelpad dat ik van schuimtegels had gemaakt. Het hinkelen werd niet echt begrepen, iedereen ging springend naar de overkant en springend terug. Daarna mochten alle kinderen een balletje door de basket gooien dat we op de muur hadden geplakt. Tijd voor het papje, in de pauze geef ik voor de laatste keer met een groepje kinderen onze plantjes water. Ze zijn ondertussen al echt gegroeid! Na de pauze gaan we naar buiten. Daar spelen we een spelletje dat de kinderen een flesje water moeten vullen door naar de overkant te rennen, een beker water te vullen en deze in het flesje te gieten. Bij sommigen zat er nauwelijks water meer in de beker toen ze bij de fles aan kwamen, anderen gooien alles langs het flesje heen, maar een groot deel lukte het wel. Wat zeker is dat alle kinderen het leuk vonden! Tijd om naar binnen te gaan, we maken nog even een groepsfoto en ik geef alle kindjes een klein cadeautje. Ik heb een bakje gemaakt van wc rollen met daarop van iedereen de naam met stickers en daaromheen nog andere stickers. In het bakje zaten Nederlandse klompje, een lolly, een kleurplaat en een ballon. De kinderen wisten niet echt dat het mijn laatste dag was, maar ze vonden het wel leuk! Een jongetje van de oudste klas stond op en rende naar me toen en begon te knuffelen, daarna volgenden er ook andere kinderen. Daarna hebben we nog allerlei spullen aan de school gegeven zoals bellenblaas, stiften, potloden, kleurboekjes, stickers. Ik vond het echt heel leuk op de school en de kinderen zijn zo ontzettend lief en leuk, zo speels en echte knuffelkonten, dat ga ik nog wel missen!

’s Middags zijn we naar Good Hope Orphanage geweest, Denise heeft bijna al haar speelgoed en spulletjes aan hen gegeven en ik ook nog wat spulletjes. De kinderen waren echt super leuk, we kwamen net binnen toen ze aan het dansen waren en moesten natuurlijk ook twee nummers met ze mee doen van ze. Vervolgens zijn we weer naar huis gegaan, ik ben begonnen met mijn spullen in te pakken maar het schoot nog niet echt op, vanmorgen heb ik alles in een koffertje gepakt. Zometeen, om 12:15 word ik opgehaald door de taxi en word ik naar Arusha Airport gebracht. Daar landen mama en Nynke en dan gaan we op safari! Ik heb nog twee hele leuke weken tegemoet en dan houdt het echt op, maar eerst nog even genieten!

Kaas en hagelslag

Mijn vijftiende schoolweek, waarvan de vijfde in Tanzania zit er weer op. Ik moet zeggen dat ik een hele leuke week heb gehad. Deze begon maandag in de klas met de kleintjes. Elke ochtend begint de lerares met ‘Goodmorning class’, alle kinderen staan dan op en antwoorden met ‘Goodmorning teacher’, in het geval van een meisje is dit peacher. De lerares volgt met ‘How are you?’ ‘We are fine, thankyou teacher’. We beginnen de week met Engels, en wel met introduction, aan elk kind wordt gevraagd wat zijn/haar naam is, hoe het gaat en ik welke klas hij/zij zit. Echt al wat Engelse woorden dus en dan te bedenken dat deze kinderen twee tot drie jaar oud zijn. De rest van de dag hebben we nog maths en phonics, naast de ‘a for apple’ en ‘b for ball’ leren we nu ook ‘c for cat’.

Dinsdag ga ik niet naar school, maar ga ik weer mee naar de Masaigroep, dit heb ik in mijn eerste week ook gedaan omdat de school toen nog vakantie had en ik wilde graag nog een keertje mee, een ander meisje ook dus dat stond voor deze dag op de planning. Het was ongeveer twee en half uur rijden met de dala. We werden opgewacht door twee vrouwen die ons meenamen naar de plek van de bijeenkomst, onder een boom. Een andere vrijwilligster had de vorige keer al de HIV presentatie gehouden, daarom vandaag alleen de quiz. Zevenentwintig vragen die we om de buurt voor lezen, sommigen meerkeuze anderen open. Wanneer de quiz klaar is zingen de vrouwen nog een lied en daarna is het weer tijd om te gaan. Ik blijf de Masai cultuur erg bijzonder vinden net als deze bijeenkomsten.

De volgende dag ga ik weer gewoon naar school, opnieuw bij de kleintjes en de les is vergelijkbaar met die van maandag, alleen in een andere volgorde. In de pauze speel ik meestal met de kinderen, zo kom ik dagelijks bij kapster Nosim die het geweldig vindt om met mijn haar te spelen. Als ik een van de kinderen even op til, staan binnen twee seconden de andere zestien kinderen naast mij te roepen ‘mimi, mimi hapa’ wat letterlijk ‘ik hier’ betekent. Vervolgens moet ik elk kind even van de grond tillen.

’s Middags krijg ik weer een pakketje uit Nederland, met onder andere chocola, kaas, hagelslag, nog meer schoolspulletjes en nog meer. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel heel erg blij was en ben met de chocola. Dat is hier eigenlijk niet te koop en mis ik toch wel. Er is een supermarkt, maar de keuze is heel nihil, geen chocola dus, en de prijzen liggen hoog. Dit komt omdat de meeste producten zijn geïmporteerd en omdat de lokale mensen eigenlijk niet naar de supermarkt gaan, zij gaan naar lokale markten en lokale winkeltjes, plus de meesten kunnen zich geen luxe producten veroorloven dus worden overal vrijwel alleen de basisproducten verkocht. Conclusie: happy me met de chocola!

Donderdag mijn eerste dag bij de oudere klas, tegelijk een leuke. We beginnen hier ook met Engels met introduction, deze kinderen moeten ook hun achternaam kunnen vertellen. Daarna doe ik met ze de lichaamsdelen, ze kennen eigenlijk alles. Soms zeg ik bijvoorbeeld elbow, dan moeten zij dit aanwijzen, soms andersom en wijs ik bijvoorbeeld mijn neus aan en moeten zij nose zeggen. Daarna moeten ze in het schrift een gezicht na tekenen en in kleuren, ‘parts of the face’. Na de pauze is het tijd voor phonics, a ba ca da ga fa en ga zo maar door. Ieder kind komt voor de klas om het op te lezen. Wanneer ze het goed doen zegt de lerares ‘clap your hands’, vervolgens beginnen alle kinderen ‘Well done, well done, try again another day, a very good boy/girl’ terwijl het kind voor de klas met zijn/haar handen in de zij staat te wiegen met zijn/haar heupen. Het blijft zo leuk en schattig om te zien.

Tijd voor de dag met spelletjes, de vrijdag. Tijdens het zingen en dansen leren we deze ochtend een nieuw liedje over de dagen van de week. Ik denk dat we het wel twintig keer herhalen dus ik ben blij als dat klaar is. We gaan eerst tv kijken, allerlei verschillende kinderliedjes waarbij de kinderen ‘dog’ ‘cat’ en andere dieren roepen wanneer deze op het beeldscherm verschijnen. Na het papje gaan we direct naar buiten, we gaan naar de speeltoestellen waar de kinderen tot elf uur mogen spelen. Dan gaan we weer naar binnen en mag ik mijn spelletje uitleggen, voor deze week is dat stoelendans. Ook iets wat ze hier niet kennen en even door moeten krijgen, iedereen gaat namelijk op zoek naar zijn/haar eigen stoel als de muziek stopt, waardoor een jongetje verbaasd is dat zijn stoel weg is. Wanneer iedereen door heeft dat je een stoel moet vinden, maar het niet uit maakt welke én dat je in dezelfde richting moet lopen én dat je niet door het midden van de kring stoelen mag, gaat het erg goed. Ze vinden het helemaal leuk, de oudsten worden zelf fanatiek om de laatste stoel. Dan is het tijd voor de lunch, na de lunch maak ik altijd de schriften klaar voor de volgende dag, in dit geval voor maandag. Soms letters, soms cijfers, soms tekenen voor science, dieren, lichamen of spulletjes om te wassen en soms tekenen voor art.

Zaterdag ga ik even de stad in, ik ben vandaag namelijk de enige die in het huis is. Ik eet heerlijke zelfgemaakte wafels met een verse orange juice, zo lekker! Ik vind het heel fijn om even alleen te zijn en niet in het huis of op school te zijn. Ik kijk best wel uit om naar huis te gaan en om alle dingen van thuis weer om me heen te hebben, maar ook heb ik steeds vaker dat ik hier ben of hier op straat loop en denk dit ga ik toch wel missen. Zo liep er aan de overkant een vrouw met een jongetje van een jaar of twee op haar arm, het jongetje schreeuwde hallo hallo en begon uitgebreid te zwaaien, dat zijn toch wel de leuke momenten. Toch ben ik wel blij als ik straks in Nederland niet meer zo op val op straat, in sommige gevallen is het wel leuk, zoals met het jongetje, maar in veel gevallen word ik er ook wel een beetje moe van en wordt er ook niet altijd op een leuke manier naar een muzungu gekeken. Het voelt soms alsof je niet als persoon wordt gezien maar als een wandelende zak geld, omdat ze hier denken dat alle muzungu’s veel geld hebben en dus rijk zijn, wat hier dus ook als beeld voor mij geldt.

Vandaag heb ik weer een echte zondag zondag gehad, ik heb vanmorgen lekker in de tuin gezeten, nog wat dingen voor school voorbereid en ik heb lekker mijn eigen ding gedaan. Ik ben weer klaar voor een nieuwe schoolweek, mijn een na laatste alweer. Vandaag over precies een maand ben ik weer thuis, waar ik weer elke dag kaas en hagelslag kan eten!

Zingen, dansen, spelen, knuffelen en schoolwerk maken

Deze keer zal ik jullie niet alleen over deze week vertellen, maar ook over de week daarvoor. Die week begonnen met de maandag en dinsdag met gewone schooldagen. Woensdag en donderdag hadden we echter de toetsen van de maand januari, het kopieerapparaat werkte niet doordat er geen stroom was, dus op woensdag hebben we alleen voor de pauze toetsen gemaakt, daarna mochten de kinderen achter de school buitenspelen, hier staat een normale schommel, een vierpersoonsschommel en een glijbaan. Donderdag zijn de overige toetsen gemaakt. Deze werden allemaal nagekeken door de lerares. Vervolgens moest ik alles op volgorde leggen en in de map van het juiste kind stoppen. Deze mappen gaan met de kinderen mee naar huis zodat de ouders de resultaten kunnen zien.

Vrijdag was het natuurlijk weer tijd voor de spelletjes. We beginnen buiten omdat het dan nog niet te warm is, al schijnt de zon al behoorlijk. We gaan als eerste touwtje springen, sommige kinderen kunnen net één keer springen anderen springen echt al wel een stuk of vijf tot zes keer. Ze vinden het in ieder geval allemaal erg leuk! Daarna vervolgen we met een soort estafette. We maken twee lijnen en de kinderen rennen allemaal naar de boom aan de overkant, dan weer terug en geven het opgerolde springtouw door aan de volgende, totdat iedereen in de rij is geweest. Het laatste kwartiertje gaan we naar de speeltoestellen aan de achterkant van de school. Na de pauze is het tijd voor tikkertje, dit spelen we binnen omdat de kinderen met hun benen wijd moeten gaan staan als ze getikt zijn. Wanneer er iemand door hun benen kruipt mogen ze weer mee doen. Het duurt even voordat ze het doorhebben maar ook dit vinden ze een leuk spelletje. We eindigen in de kring, met allerlei spullen, zoals een bal, pen, boek, liniaal, gum en schaar onder een kleedje. De kinderen moeten elke keer raden wel voorwerp er verdwenen is. Een geheugenspelletje, wat erg goed gaat. De laatste minuten zitten we in de ring met onze benen uit elkaar en moeten we de bal over rollen naar de juiste persoon. Dan zit de dag er op en is het weekend.

Een weekend waarin ik echt niets doe om eerlijk te zijn. Zaterdagochtend zit ik in de tuin totdat het te warm wordt, de rest van de dag kijk ik serie. De zondag is niet veel anders, behalve dat het de middag regent.

Maandag is het dan weer tijd voor een nieuwe schoolweek. De kinderen krijgen verschillende vakken, zoals science, daarvoor teken ik elke keer in alle schriftjes ‘soap, clean water, towel, body/hair oil, comb, toothbrush, toothpaste’ en dat soort dingen, afhankelijk van het thema van die dag. De kinderen kleuren deze dan in. Voor art is het ook tekenen voor mij, soms eenvoudig tekeningen opgezet uit lijnen, zoals een stoel die ze na moeten maken, soms bijvoorbeeld een huis dat ze in moeten kleuren, een andere keer een tekening gemaakt uit stippellijnen die ze over moeten trekken. Voor Engels moeten ze altijd letters naschrijven, de kleintjes moeten stippellijnen overtrekken, dit zelfde geld voor rekenen met cijfers. Ook leren ze klanken, ‘sound(ie) a for apple’ en de oudere klas die ‘a ba ca da fa ga etc’ moet opdreunen.

Dinsdagochtend regent het opnieuw en moeten we door de regen naar school, de regent trekt een bepaald soort insecten aan, een vies en groot soort waarvan er honderden rondvliegen in de meters voor je, echt heel erg vies. Op school zijn de kindjes er nog niet, deze worden allemaal met een auto opgehaald en naar school gebracht. Wanneer iedereen er is, is het weer tijd voor de dagelijkse liedjes, inclusief het dansen. Dan begint de les, vandaag art en science, gevolgd door de klanken na de pauze.

Woensdag zit ik bij de kleintjes, we schrijven cijfers en letters, deze keer moeten de kinderen zelf schrijven, zonder dat wij het handje vasthouden en begeleiden. Dit gaat bij de meesten heel erg goed, twee zijn alleen maar voor zich uit aan het staren en hebben er geen zin in, eentje is erg vervelend en weigert te schrijven, dit is het jongetje dat altijd de ondeugende van de klas is. Na de pauze gaan we vlinders knutselen, alle kinderen krijgen vleugels waar ze op mogen tekenen, wanneer het tekenen klaar is krijgen alle kinderen verschillende stickers. Wanneer de vleugels klaar zijn is het tijd om een gezichtje te tekenen op de wc-rol, daarna plak ik de vleugels voor ze op en aan het eind van de dag gaan alle mooie vlinders in de schooltasjes mee naar huis.

Donderdag weer een normale schooldag met weinig om te vertellen. Soms voel ik me erg nutteloos omdat ik niets kan doen of de kinderen kan helpen, dan is het enige wat ik doe de kleurtjes aangeven en aanpakken wanneer ze aan het kleuren zijn. In de pauze speel ik wel vaak met de kinderen en dat vinden ze dan wel super leuk.

Vrijdag is het opnieuw tijd voor spelletjes, we doen buiten een variant op ‘Schipper mag ik over varen?’ De kinderen begrijpen het concept van tikkertje niet erg goed. Sommige van de ‘schippers’ rennen met de kinderen mee naar de overkant of rennen zelfs voor ze uit zodat hij/zij eerder aan de overkant is dan de rest. Maar goed, de kinderen hebben het altijd wel leuk en daar gaat het om. Vervolgens gaan we weer naar de speeltoestellen. Na de pauze, een pauze waarin de kinderen daadwerkelijk aan me hangen en op me springen om allemaal maar opgetild te worden, gaan we bekertorentjes omgooien met ballen. Daarna is het alweer tijd voor de lunch en om naar bed te gaan, wat betekent dat ik weekend heb. Het weekend beginnen we met uit eten gaan, een heerlijke maaltijd, omdat we dat in het huis niet altijd krijgen…. Soms krijgen we alleen bonen, dan krijgen we er niet eens rijst bij, aangezien rijst het enige is dat we ’s avonds eten. Gelukkig krijgen we wel elke avond soep, die erg gewild is!

Dit weekend ga ik wel iets doen, ik ga namelijk naar de Sapuku waterval. Ik verwacht niet erg veel van de waterval, al helemaal niet na de Victoria Falls gezien te hebben, wel is verteld dat de wandeling erg mooi is. Deze was ook heel erg zwaar, we moesten de berg op en het eerste stuk was echt heel erg steil, dat ook nog in de zon. Na zo’n anderhalf uur de berg oplopen kwamen we bij het begin voor de daadwerkelijke wandeling naar de waterval. Hier was het uitzicht al erg mooi omdat we ondertussen al hoog zaten. De wandeling was door een soort bos, we moesten best wel steil naar beneden, daarna zigzaggend van links naar rechts over een riviertje. Dit was erg mooi, uiteindelijk kwamen we bij ‘de’ waterval. Dit stelde echt niets voor, het was een klein straaltje dat in een plas water stroomde. We hebben hier een uurtje gezeten en kregen een lunchbox, daarna gingen we terug, nog even genietend van de mooie natuur. Daarna weer de zware weg terug, de ‘straat’ bestond uit zand, steentjes en gaten, dus ook bergafwaarts liep dit niet erg makkelijk. Het laatste steile stuk was heel zwaar voor je knieën, na opnieuw een wandeling van twee uur waren we dan ook erg blij om weer thuis te zijn met onze vermoeide beentjes.

Vanmorgen zijn we een kijken gaan nemen bij de kerk waar we elke zondag zo fijn mee wakker worden. We werden ontvangen door de gastvrouw; ‘Feel happy, feel free, you’re welcome, we’re together here’. De vrouw was erg aardig, alleen bleef ze de hele tijd bij ons zitten om zo ongeveer elke zin te vertalen. Ze vertelde dat je gasten goed moet ontvangen omdat het anders slecht is. De kerk was gewoon open, het was alleen een dak op palen. Er werd eerst gezongen en gedanst, daarna werd er geklapt voor de bezoekers, ook wij moesten opstaan natuurlijk. Daarna werd er gebeden en gepraat, ook moest je de mensen om je heen begroeten met een handdruk. Rond de lunch waren we weer thuis, de middag heb ik niet zo veel gedaan. Het is zondag dus dat betekent een uitgebreide maaltijd met friet, kip, een soort pannenkoekjes en salade. Tijd om te gaan slapen met een volle buik!

Hot Springs

Weer een nieuwe schoolweek voor de boeg! Maandag begin ik bij de klas met de kleintjes, we gaan vooral tellen, cijfers van het bord maar ook met behulp cijfers op blokjes en de blokjes zelf. Afwisseling dus, altijd goed! Na de ochtendpauze blijven we in de speel/eetruimte en doe ik samen met de kinderen een match oefening. Ik heb kaartjes gemaakt met het alfabet, hoofdletters en kleine letters, de kinderen moeten de juiste hoofdletter met de juiste kleine letter matchen. Wat inhoud dat ze op zoek moeten naar de letter A, B, C etc en deze niet worden voorgekauwd. Ik leg de letters in drie keer neer, zodat het niet te veel letters zijn wat voor verwarring zorgt. De kinderen doen het heel goed en vinden het een leuk spelletje.

’s Middags gaan we de stad in om onze schilderijen op te halen die we zondag hebben gemaakt, die waren toen natuurlijk nog niet droog. We drinken nog een lekkere fruit smoothie met een brownie, wat echt een mega blok is, maar wel lekker natuurlijk! Als we terug zijn is het bijna tijd om naar huis te gaan voor een ander meisje, wij gaan samen met haar mee naar het vliegveld om haar uit te zwaaien, daarna eten we thuis een soepje, we zijn nog goed gevuld van de brownie!

Dinsdag ben ik weer bij de klas met de oudere kinderen. We beginnen met het leren van cijfers en daarna doe ik met ze de onderdelen van het lichaam, zoals tanden, voeten, gezicht, vingers, oren en zo maar door. Hier waren kaartjes voor gemaakt. Dan komt de lerares terug met een tandenborstel, tandpasta, een kopje water, een handdoek en een potje met gezichtsolie. Er volgt een uitleg hoe alles moet worden gebruikt, dat je elke dag je tanden moet poetsen, elke dag je gezicht moet wassen en vervolgens in moet smeren met de olie. Dit herhalen we heel wat keren aan de hand van een liedje, wel erg leuk en goed dat ze dit doen!

De volgende dag zit ik weer in de klas met de kleine kinderen, vandaag gaan we natuurlijk weer aan de slag met het alfabet en de cijfers. Na de pauze trek ik alle handen over op een blaadje, die ze vervolgens in mogen kleuren. De meesten vinden het maar raar en trekken in hun hand halverwege weg om te kijken wat er gebeurt. Uiteindelijk heeft iedereen mooie handen getekend.

Ik ben ’s middags altijd rond half drie weer thuis, de anderen zijn meestal later thuis, wat inhoud dat ik hier ’s middags niet vaak iets doe, wat in Zambia wel het geval was. Ook vandaag heb ik de middag wat serie gekeken en verder niet veel.

Het is alweer donderdag, wat betekent dat ik opnieuw bij de oudere kinderen in de klas zit. Ook met hen maak ik natuurlijk de tekeningen met de handen, hier gaat het overtrekken iets makkelijker, opnieuw met allemaal mooie eindresultaten. Ook voor deze school maak ik hier een slinger van om op te hangen. Verder schrijven de kinderen vandaag letters, E F G en H, ik merk al snel dat dit nog wel lastige letters voor ze zijn. De lerares zegt dan ook dat ze dit nog een keer als huiswerk mee krijgen. Naast de letters moeten de kinderen ook tekenen, ik heb een tafel en een kopje in hun schriften getekend die zij na moeten tekenen.

Ik ga ’s avonds uit eten met Gabriela, mijn kamergenootje uit Zambia en haar vriend, zij zijn een dagje in Arusha door een safari die zij hebben gedaan. We hebben lekker gegeten en daarna nog ergens koffie gedronken, super gezellig!

Vrijdag was het weer spelletjesdag, de kinderen kwamen in hun trainingspakjes naar school. We begonnen de dag natuurlijk zoals altijd met het zingen en dansen, vandaag werd daar nog een rek en strek oefening aan toegevoegd. Vervolgens gingen we televisie kijken, het is een privéschool dus we hebben een televisie. Het waren allerlei kinderliedjes, uiteindelijk duurde het een uur en was het alweer pauze. Na de pauze zijn we naar buiten gegaan, daar deden we een spelletje met een bal dat ik had bedacht. De kinderen moesten in een rij gaan staan, de eerste moest de bal over zijn/haar hoofd doorgeven aan de volgende, deze deed hetzelfde alleen dan via zijn/haar benen, de derde weer over het hoofd. Up, down, up, down, ga zo maar door. De laatste rent naar voren en begint opnieuw, totdat de rij weer is zoals toen er werd gestart. Althans dit was het plan, ik dacht we proberen het eerst in één rij zodat de kinderen het door hebben, daarna kunnen we twee rijen maken en er een wedstrijdje van maken. We zijn blijven hangen op een rij, de kinderen kregen het nou niet echt bepaald door. Daarom zijn we maar doorgegaan met het volgende spelletje. Ik had verschillende gekleurde papieren om de bomen geknoopt. Ik zei een kleur en de kinderen moesten naar de boom met de goede kleur lopen. Het duurde even, maar er waren een aantal kinderen die de kleuren goed kenden die de rest op sleeptouw namen. We zijn geëindigd met bellenblazen, de kinderen stonden te springen en te gillen, renden achter de bellen aan en vonden het helemaal leuk. Iedereen mocht ook nog zelf proberen te blazen. Daarna gingen we weer naar binnen, alle schoentjes uit, handen wassen en tijd voor lunch.

Zaterdag zijn we naar de Hot Springs geweest. We hebben bijna twee uur gereden, eerst over de hoofdweg, daarna door het stof over een ‘zandweg’, wat niet werkelijk een weg genoemd kan worden soms, door de middle of nowhere met wat groepen huizen her en der. Het was zo verschrikkelijk droog, totdat we opeens bij de Hot Springs aankwamen. Er waren veel bomen, een soort palmbomen die groen waren en het water was heel helder en blauw. Hier hebben we gezwommen, het water was niet echt heel erg warm, maar wel lekker. Er was een best wel sterke stroming, wat wel raar was omdat het eruit ziet als een klein meertje. Ook waren er heel veel vissen die je de hele tijd beten, sommigen waren hele kleintjes, anderen waren een stukje groter. We zijn nog slingerend het water ingesprongen met een touw, het was een hele bijzondere en leuke plek. De terugweg kon je gewoon niet in de verte kijken door al het stof, het is zo droog. De laatste dagen voelt het dan ook steeds droger en daardoor warmer aan als ik naar huis loop. Ik weet dat het in Nederland vriest en sneeuw, sorry als ik iedereen nu jaloers maak met het warme weer hier.

Vandaag is het alweer zondag, wat betekent dat de nieuwe week al bijna weer begint. Vanmorgen zijn we lekker wezen ontbijten in de stad. Vanmiddag zitten we met zijn vieren in de woonkamer en is iedereen een beetje bezig maar doet eigenlijk ook niks. Allemaal wachtend op de nieuwe week.

Trinity Daycare and Nursery School

Deze week ben ik begonnen op mijn eigen project, Trinity Daycare and Nursery School. De kinderen zijn hier tussen de anderhalf en vijf jaar oud, echt de allerkleinsten dus. Hier had ik bewust voor gekozen omdat ik in Zambia een klas had met de oudere kinderen. Het is een erg mooie school, alle muren zijn beschilderd met dieren, cijfers, soorten fruit, letters, Winnie de Poeh en de klaslokalen met verschillende kleuren vlakken. Ook is de vloer betegeld, kortom een mooi gebouw, het is dan ook een privé school. Er zijn elf kindjes die verdeeld zijn in twee klassen. Een klas met de allerkleinsten, die afgelopen maandag dan ook hun eerste schooldag hadden en de klas met het oudere deel. Maandag heb ik bij deze tweede klas gekeken na een korte rondleiding. Wat ze deden was tellen tot vijftien, daarna cijfers overschrijven in het schrift. Daarna was het tijd voor Engels, de lerares had papiertje met het alfabet, beginnend met ‘A a’, waarop de kinderen in koor moeten zeggen ‘Capital letter A, small letter a’, en zo het hele alfabet, waarbij de lerares bij ongeveer elke letter ‘again’ zegt.

Om tien uur hebben de kinderen de eerste pauze, ze krijgen dan een beker met een soort pap, wanneer ze het op hebben mogen ze spelen. Er is een doos met blokjes, wat altijd voor gejuich zorgt als deze tevoorschijn komt. Wanneer de pauze voorbij is gaan ze weer het lokaal in voor nog ongeveer een uurtje les, daarna is het namelijk alweer lunchtijd. Een deel van de kinderen gaat naar huis en een deel blijft voor de lunch en gaat daarna slapen. Nadat iedereen lag te slapen ben ik weer naar huis gegaan, het is ongeveer twintig minuten lopen, dus dat is goed te doen.

Op mijn tweede dag wordt er uit de bijbel gelezen als ik binnen kom, daarna moet iedereen in een kring staan en zingen we liedjes met de bijbehorende dansjes. Gevolgd door de lerares die zegt ‘Classtime’ waarna iedereen het lokaal in rent. Vandaag zit ik bij de klas met de kleintjes, ik wissel het elke dag af. Hier tellen we eerst tot vijf, dat gaat wel goed, het alfabet, lees A B en C, gaat wat minder goed. De kinderen zijn natuurlijk nog allemaal erg verlegen omdat het de tweede schooldag is voor ze, dus er komt niet zo veel uit de monden.

’s Middags zitten we lekker in de tuin, we krijgen een kopje thee en zelfgemaakte donuts, dit zijn kleine vierkantjes die niet naar donuts smaken, waarom het donuts heet weet ik ook niet. Op school krijg ik ook altijd een kop thee in de pauze, het is wel duidelijk dat zie hier van zoete thee houden, als je proeft hoeveel suiker erin gaat.

Woensdag vraagt de lerares of ik iets heb voorbereid voor de kinderen, dit vond ik wel een beetje verrassend omdat ze dit nooit heeft gevraagd of überhaupt precies heeft uitgelegd wat ze in de les doen, het enige wat ik nu twee dagen heb gezien is tellen en het alfabet opzeggen. Ik vond het na Zambia wel een hele omschakeling om op deze school te komen. Het is een privéschool, dus de kinderen zien er allemaal goed en gezond uit, met schone en niet kapotte kleren en schoenen, ze worden naar school gebracht en weer opgehaald. Kortom het is niet een school waarvan je verwacht dat je terecht komt als je vrijwilligerswerk doet in Afrika, dus dat was even wennen. Maar de kinderen zijn echt super lief en komen op me afrennen om te knuffelen en met ze te spelen. Een van de nieuwe kinderen, Christoph, een jongetje van twee jaar, krijgt altijd zijn eigen eten mee, zonder speciale reden en kan nog niet zelf eten. Ik geef hem dus elke keer te eten en zo’n jochie is zo schattig, dat is natuurlijk altijd leuk.

Donderdag was een vakantiedag voor ons omdat het vandaag The Revolution of Zanzibar is, waardoor dit gezien wordt als een vrije dag in heel Tanzania. Eerlijk gezegd doe ik de hele dag vrijwel niets, we zitten opnieuw in de tuin en ik kijk een serie. ’s Avonds gaan we uit eten dicht in de buurt, zodat we niet weer het hele stuk naar de stad hoeven te rijden. Het is super lekker en gezellig! Een goede afsluiten van een luie dag.

Vrijdag is het weer tijd voor de laatste schooldag van deze week, ik loop altijd om acht uur weg bij het huis en dan staat er een hele rij met auto’s op de hoofdweg. Het verkeer is hier erg druk en zeker ook chaotisch. Wanneer ik op school aankom zijn alle kinderen in trainingspak op school in plaats van in hun uniform. De uniforms zijn trouwens heel erg schattig, ze hebben allemaal een donkerblauw met wit geblokte broek, de meisjes hebben daaroverheen nog een rok, een wit blousje met daaroverheen een donkerblauwe trui. Natuurlijk niet te vergeten is de stropdas die ze allemaal dragen, zo verschrikkelijk lief! Vandaag hebben ze allemaal een donkerblauw trainingspak aan. Na de bijbel, het zingen en dansen, gaan we spelletjes doen. We beginnen met ballen gooien, bekertjes op het bureau en twee aan twee mogen ze deze omgooien, gevolgd door ring werpen. Daarna is het tijd om alle schoenen aan te doen en gaan we naar buiten. Hier beginnen we één tegen één een ‘sprintwedstrijd’, tot de boom en weer terug. Als we hier klaar mee zijn, doen we een variant hierop alleen moeten de kinderen nu naar een emmer water rennen, hier een beker vullen, terug rennen en een flesje vullen. Opnieuw één tegen één, wiens flesje het eerste vol is wint.

Tijd voor de beker met pap, ik weet hoe het heet maar ik heb werkelijk geen idee hoe je het schrijft. Na de pauze komt er een tafeltje en twee stoeltjes tevoorschijn, het blijkt dat het de verjaardag is van een van de meisjes, dus die gaan we vieren. Zij zit hier samen met een vriendinnetje, iedereen zingt Happy Birthday, ook hier blijft de lerares ‘again’ zeggen, ik denk dat we het wel tien keer hebben gezongen. Er is een taart met kaarsjes die worden uitgeblazen, de lerares snijdt een punt van de taart in kleine stukjes, de jarige jet geeft iedereen een hapje cake. Dat is nog niet alles, er volgt een bord met popcorn en nootjes. Als je denkt dat dat het was, nog niet, de kinderen krijgen ook allemaal een stuk of vier snoepjes. Dit was wel weer een moment dat ik me realiseerde dat het een privéschool is en dat het geld er is om dit te doen. We zijn nog niet klaar met eten, meteen hierna is het tijd voor lunch, gevolgd door het middagslaapje.

Ik loop naar huis en vandaag zijn alle mensen vriendelijk die gedag zeggen. Er worden geen, voor mij op vervelende toon ‘begroetingen’ gemaakt omdat ik een muzungu ben. Ook daar moet ik nog wel erg aan wennen, dat de mensen hier toch wel anders zijn dan in Zambia, en dat er wel op een andere manier naar muzungu’s wordt gekeken, al kan ik niet precies zeggen op welke manier. Maar goed vandaag was een erg leuke dag!

Het is alweer weekend, zaterdag gaan we na de lunch naar de stad, naar de Maasai Market, dit is een grote souvenirmarkt, met meer dan tweehonderd winkeltjes. We moeten om half vijf bij een kruispunt zijn, we lopen er iets eerder heen en drinken daar bij een lokaal cafeetje iets. We worden met open armen ontvangen, de serveerster komt op ons afrennen en heeft te weinig handen om drie stoelen tegelijk naar achter te schuiven zodat we kunnen zitten. Een flesje fris kost hier nog geen vijftig cent, we geven haar dan ook wat fooi omdat ze zo leuk en enthousiast is. Ze springt letterlijk een gat in de lucht, wel drie keer, als ze dit ziet, super leuk!

We hebben met Sascha afgesproken, zij begeleidt Monique bij het HIMS project, we gaan naar een jeugdgroep, die samen komen om te dansen, acteren en zingen, het is een soort theatergroep van vijftien jongeren tussen de zeventien en vierentwintig jaar. Ze houden een toneelstukje over HIV, gevolgd door een voorstelrondje, vragenronde en een dans van twee van de jongens. Het was erg leuk om mee te gaan en dit te zien. Sommigen wisten ook al erg veel over HIV, wat hier natuurlijk een goed teken is.

’s Avonds gaan we nog wat drinken bij Sky Lounge, hier is een balkon dat uitkijkt op de weg, hier zitten we de hele tijd te kijken en nog te genieten van het mooie weer. De straten zijn niet verlicht, het is dus pikkedonker, maar er zijn nog genoeg motors die rijden zonder achterlicht, eentje zelfs zonder voor- en achterlicht, eigenlijk is het te gek voor woorden.

Zondag zijn we allemaal weer vroeg wakker, er is namelijk een kerk dicht naast het huis, elke zondagochtend begint de mis om zes uur, het leuke is dat ze hier boxen hebben dus de hele buurt niet naar de kerk hoeft te gaan, maar thuis mee kan genieten. Ook oefenen ze zo’n drie keer per week, ook aangesloten op de boxen. Het hoort er allemaal bij hier zal ik maar zeggen.

Na de lunch gaan we naar een soort buiten kunst galerij, hier gaan we zelf een schilderij maken. Er hangen allerlei schilderijen en we kunnen er een uitzoeken die we mooi vinden, zodat we dat als voorbeeld/inspiratie kunnen gebruiken voor onze eigen schildering. Ik kies samen met een ander meisje voor de olifant, en de derde kiest voor een Masaigroep. Uiteindelijk zijn alle drie de schilderijen heel erg leuk geworden! We wilden de dag afsluiten bij de Italiaan, we kwamen er echter achter dat deze op zondag om vijf uur dicht gaat. We zijn naar een ander pleintje gegaan met allerlei restaurantjes, hier was ook alles dicht, wat wij nogal vreemd vonden voor een zondagavond. Uiteindelijk zijn we bij een Bistro Restaurant gestrand, wat voor de termen hier heel luxe was, we hebben heel lekker gegeten, een goede afsluiting van deze week!

Jambo Arusha

Maandagmiddag begon mijn reis naar Tanzania, om vier uur ging mijn eerste vlucht van Livingstone naar Lusaka, de hoofdstad van Zambia. Hier moest ik tot twee uur wachten op mijn vlucht naar Nairobi, Kenia. Vanuit Nairobi ging mijn laatste vlucht naar Kilimanjaro, waar ik werd opgehaald. Het was nog een uurtje rijden naar Arusha, kortom een lange reis, met drie vluchten en maar vier uur vliegen, het was vooral wachten.

Ik zit in een soort gastgezin, er woont een familie in het huis waar wij bij in wonen, maar er zijn wel meerdere vrijwilligers dus ik ben niet alleen. We zijn op dit moment met vier Nederlandse meiden en we hebben allemaal een eigen kamer, wat super fijn is! ’s Middags had ik meteen mijn city tour, we gingen met een dala dala naar de stad. Arusha is een grote stad, het verkeer is een chaos en overal waar je kijkt zie je zo veel. Een dala dala is een heel verhaal op zich, het is een busje met vier, vier, drie, drie zittingen, maar dat betekent niet dat dit aantal mensen erin kunnen. De dala dala wordt gewoon helemaal vol gepropt met mensen. Er zijn een aantal stangen in gebouwd waar je je aan kan vasthouden als dit het geval is. Ik heb deze week al met zesentwintig mensen in een dala dala gezeten. De wegen hier zijn erg slecht, er wordt op dit moment op de hoofdweg asfalt aangelegd, wat betekent dat je rijdt over zand/puin, een gehobbel dus en heel erg stoffig. Je wordt alle kanten opgeschud ook al zit je klem tussen de andere mensen.

Het lijkt er ook niet op dat de dala dala’s zich aan de verkeersregels moeten houden. Een keer nam de dala dala een shortcut door langs een tankstation te rijden, om op deze manier een kruising met verkeerslichten te vermijden. Daarna reed hij zo weer de gewone weg op. Alles slingert hier van links naar rechts, trapt plotseling op de rem om iemand op te pikken en toetert naar alles en iedereen.

Er is een chauffeur en een man die in de dala dala staat, die de betaling regelt en die de deur open doet en dat soort dingen. De deur wordt hier al rijdend dicht gegooid en als het te vol is blijft hij open. Ook de manier waarop gevraagd wordt of je wilt betalen is nogal apart, de man steekt zijn hand uit met daarin muntgeld, schudt even en wacht tot jij hem geld geeft. Dit alles zonder vriendelijke woorden of een lach. De mensen hier spreken sowieso vrij slecht Engels, Swahili is de eerste taal en niet Engels. De mensen praten dan ook gewoon Swahili terwijl ze weten dat je het niet verstaat. Vandaag zat ik naast een man en die kon wel Engels, maar hij zei dat hij geen Engels tegen mij ging praten maar Swahili, nou goed, maar dan praat ik niet terug. Ze snappen dan ook niet dat wij hen niet begrijpen, of ze willen het niet snappen. Ik weet niet wat het is, maar het komt soms een beetje vreemd over, alsof wij hier niet kunnen zijn zonder Swahili te spreken. Ik ken een aantal woordjes, zoals jambo, wat hallo betekent, astante wat dankje betekent. Als iemand op straat mambo zegt, antwoord je met poa. Dit is een soort van hoe gaat het? Goed, alleen dan meer in de straattaal.

Er is een busstation waar wel tegen de honderd dala dala staan en rijden, de mannen komen hier op je af rennen om te zeggen dat je in hun dala dala moet, zonder überhaupt te vragen waar je naar toe moet. Vandaag (zondag) hebben we vier keer gevraagd of de dala dala naar de plek gaat waar wij moeten uitstappen, vier keer was het antwoord ja. Waar wij naar rechts moesten om naar huis te komen, ging de dala dala naar links. Heel vervelend dus dat je iets vier keer vraagt en de mensen gewoon niet eerlijk zijn, alles om je maar in een dala dala te krijgen.

De school waar ik naar toe ga heeft tot maandag vakantie, dus ik ga drie dagen mee met het HIV project van Monique, dat wordt begeleid door Sascha, een lokaal iemand. Woensdag gaan we eerst met een dala dala en het laatste stuk waar geen dala dala meer komt met een piki piki, dit is een motor waar je achterop zit, wat echt super vet was. Het waren allemaal kleine paden, we moesten zelfs een keer afstappen omdat we door een sloot met stenen moesten. Uiteindelijk kwamen we in een dorpje, hier werden we uitgenodigd in het huis van iemand. Er kwamen vandaag vijf vrouwen die allen HIV positief zijn, ze komen hier om er met elkaar over te praten en om van elkaar en van Sascha te leren.

Alle vrouwen vertelden hun verhaal, wat erg indrukwekkend en zielig was. Een van de vrouwen had als achtjarig meisje zeven bloeddonaties nodig, waarschijnlijk is zij toen besmet geraakt. Een andere vrouw heeft tien kinderen gekregen, waarvan er nog maar zes leven..

De volgende dag zijn we naar een kliniek geweest, hier hebben we gekeken bij babyvaccinaties. Een aantal moeders waren bang voor de naalden, dus moesten wij de baby’s vasthouden. Het was wel heel gaaf om dit eens te zien. Er kwam ook nog een zwangere vrouw voor haar eerste controle, ze was al zevenentwintig weken zwanger! Er werd onder andere haar bloeddruk opgemeten, ze werd gewogen en er werd bloed afgenomen, ze deden een HIV test, een malaria test en ze onderzochten de bloedgroep. Gelukkig had de vrouw geen HIV of malaria en was verder alles goed.

We moesten een stukje teruglopen, waarbij we over een grote markt liepen. Hier zitten allemaal mensen op de grond met hun kleedje met tomaten, uien, aardappels en allerlei andere etenswaren. Ze stapelen hun tomaten zo mooi mogelijk op. Ook waren er tafels waar bergen kleren of schoenen op lagen die je kon kopen. Ik heb echt van alles gezien, van eten tot schoenenpoets tot sloten. We moesten weer zo’n anderhalf uur terug reizen, dus we waren rond half vijf thuis.

Vrijdag was een hele bijzondere dag omdat we naar een Masai dorp gingen, dit zijn traditionele dorpen waar mensen wonen die nog echt traditioneel leven en gekleed zijn, met allemaal doeken en onder andere grote gaten in hun oren. Het was drie uur reizen, eerst met een dala dala, daarna met een piki piki door de middle of nowhere, wat echt heel mooi en gaaf was. We kwamen uiteindelijk bij een groep vrouwen, de Baraka Group, wat Blessing betekent, onder een boom. We werden zingend ontvangen, super leuk! Wij stelden ons voor, daarna stelden alle vrouwen zichzelf voor. Zij komen samen om te praten, voorlichtingen te krijgen en om te leren over dingen, om zich op deze manier te kunnen ontwikkelen in hun levenssituatie. Het was heel erg bijzonder om dit te zien.

Vandaag waren we opnieuw rond een uur of vijf thuis, na het eten hebben we met zijn drieën een film gekeken, Alvind and the Chipmunks! Daarna zijn we allemaal lekker naar onze eigen kamer gegaan en gaan slapen.

Zaterdag mochten we kiezen of we mee wilden naar een huis waar gehandicapte mensen wonen, omdat Sascha hier toch heen ging. Vandaag zijn we met zijn drieën meegegaan. Dit was maar een uurtje reizen. Hier woonde een vrouw die niet op haar voeten kon lopen, dus op haar knieën liep, die helemaal plat waren en er niet meer uitzagen als knieën.. Ook was er een jongetje met een beperking, die pas in het huis is gekomen. Als je hier een beperking hebt wordt je verwaarloosd, al helemaal als je in een Masai dorp woont. Het jongetje was elf en kon dan ook niet praten, hij zag er echt verwaarloosd uit, zo had hij duidelijk een groeiachterstand. Daarnaast was er ook meisje dat gevlucht was uit een Masai dorp omdat ze anders een vrouwenbesnijdenis moest ondergaan.

Deze dagen waren heel bijzonder en indrukwekkend, maar ook heel heftig. Vooral hoe het er in een Masai dorp en de kleine dorpen rondom de grote stad aan toe gaat, dat kunnen wij ons echt niet voorstellen..

Zaterdagmiddag was het voor ons weekend, we hebben dan ook de hele middag in de tuin gezeten. Zondag zijn we de stad in gegaan, daar hebben we even rondgelopen en zijn we naar de supermarkt geweest, vervolgens zijn we lekker wezen lunchen. We waren rond half vier terug. Het is hier een uur later dan in Zambia, dus het tijdsverschil met Nederland is nu twee uur.

Morgen heb ik mijn eerste dag op school, ik ben erg benieuwd!

Start van 2017 en het einde van Zambia

De schoolweek begon op dinsdag omdat maandag nog een vakantiedag was, hoewel Kerst al over was. Dinsdag begonnen we met het invullen van ontbrekende letters in woorden. Wanneer we hier klaar mee zijn gaan we door met rekenen. Ik heb een ‘holiday class’ wat inhoud allerlei leeftijden, de jongste kinderen kunnen deze opdrachten natuurlijk nog niet, dus deze geef ik altijd andere opdrachtjes, zoals het schrijven van de letters van het alfabet en een getallenlijn tot twintig maken, sommigen schrijven ook de getallen tot vijftig op. Meestal zijn er ook nog jongere kinderen, dit zijn de broertjes en zusjes die meekomen, die zitten aan de tafels een beetje te observeren om het zo maar te zeggen of ik geef ze een kleurplaat. Zo is iedereen iets aan het doen op zijn of haar eigen niveau.

Na de lunch gingen we Livingstone in, en wel lopend. Dit had ik nog nooit gedaan en wilde ik graag nog een keer doen voordat ik weg ga, om alles eens vanuit een ander perspectief te zien dan vanuit een auto, dus ik vond het leuk. Het is ongeveer vijfenveertig minuten lopen. Deze week heb ik veel van en naar plekken in het centrum gelopen.

Woensdag beginnen we de dag met het lezen van zinnen van het bord. De eerste dag dat ik op school kwam, deden de leraressen dit ook. Zij hadden alleen een aantal zinnen uit een van de leesboekjes, die alle kinderen uit hun hoofd kennen, op het bord geschreven. Vandaar dat ik elke keer een aantal nieuwe zinnen bedenk, zodat de kinderen echt moeten lezen. Na het lezen doen we het spellingsdictee gevolgd met rekenen. Vandaag heb ik voor in de pauze bellenblaas mee genomen, dat vinden de kinderen helemaal geweldig, van de kleinsten tot degenen die veertien jaar oud zijn.

’s Middags ga ik opnieuw naar het centrum, dit keer het eerste stuk met de taxi en daarna lopend. Ik moet zeggen dat ik het altijd lastig vind om dit te benoemen omdat het niet echt een centrum is, er is een ‘old shoprite’ en een ‘new shoprite’. Dit zijn twee supermarkten. De oude zit langs de weg, voor en na de supermarkt zitten andere kleinere winkels en mensen met een kraampje langs de kant. Wanneer je de straat uit loopt kom je bij het nieuwe deel, dit is een parkeerplaats met daaromheen de supermarkt, Kubu café, een schoenenwinkel, een kledingwinkel, telefoonwinkel en een bank. Niet echt een centrum idee, maar goed. Alles is hier nogal verspreid, omdat er ook veel lokale markten zijn, maar dit is ‘het centrum’. We gaan ’s avonds uit eten bij een Italiaans restaurant, met lekkere pizza’s!

Donderdag lezen we dezelfde zinnen van het bord als gisteren, het verschil is dat ik nu vier vragen voor de kinderen op het bord schrijf die ze moeten beantwoorden, begrijpend lezen zou je het kunnen noemen. Dit gaat bij de meesten goed, met een klein beetje help. Toch blijft het niveauverschil met leeftijdsgenoten uit bijvoorbeeld Nederland zo groot, daar verbaas ik me soms wel een beetje over. Ik heb kinderen in de klas die even oud zijn als Nynke (14) en die hebben echt wel even de tijd nodig om 56:7 uit te rekenen of een woord als ‘window’ te schrijven. Daarom gaan we na Engels verder met het onderdeel rekenen!

Deze middag gaan we opnieuw het eerste stuk naar het centrum met de taxi, dan naar de tailer en het laatste stuk lopend. Wanneer we van huis vertrekken is het mooi weer en schijnt de zon, dus zonnebrand en een zonnebril. Wanneer we in de taxi zitten begint het te regenen, wanneer we de taxi uit gaan, valt het met bakken uit de hemel. Het water stroomt letterlijk over de looproute van de lokale markt. Aangezien we toch al nat zijn wanneer we bij de gewone weg aankomen om een taxi te nemen, besluiten we om lopend door te zijn. Een echte Afrika regenseizoen experience!

’s Avonds maak ik alles klaar voor de volgende dag, namelijk mijn laatste schooldag! Vrijdagochtend is het de laatste keer dat ik naar school fiets, ik fiets dan ook wel met een ander gevoel naar school. We beginnen de dag gewoon met Engels, het invullen van letters en correct gespelde woorden, gevolgd door een aantal rekensommen. Daarna heb ik voor alle kinderen een klein cadeautje, een pakketje met een schrift, potlood, lolly, kleurplaat en een sleutelhanger met klompje eraan. Dat vinden ze natuurlijk helemaal leuk en iedereen wil de sleutel hanger aan zijn of haar kleren.

Er is een jongen in de klas, Jonathan, die als enige elke dag op school is geweest, op de dag na dat het hard regende. Hij werkt altijd serieus en doet goed zijn best. Sommige kinderen vinden het bijvoorbeeld niet nodig om een rekensom die ze fout hebben te verbeteren. Hij doet dit altijd en schrijft de hele som netjes opnieuw over. Hij woont bij zijn oma en hij heeft twee weken dezelfde kleren aangehad, daarom heb ik voor hem twee shirts en een broekje gehaald, als beloning voor het harde werken in de vakantie.

Je raadt het al, vandaag is de eerste dag dat hij niet op school komt… Gelukkig komt mijn andere lerares, die deze week vakantie heeft, wel naar school om mij gedag te zeggen. Zij woont dichtbij Jonathan, ik ben eerder een keer bij haar huis geweest, dus ik loop samen met haar mee naar haar dorpje. Daar zijn Jonathan en zijn oma, ik mag het huis binnen komen, dit is een klein ‘hokje’ met een eenpersoonsbed, een krukje en stukje vloer voor de pannen. Over de vloer lopen allemaal mieren. Hij weet niet zo goed hoe hij moet reageren en de oma kan geen Engels, maar je ziet aan haar dat ze blij is. De lerares spreekt dan ook voor haar.

Daarna ga ik samen met mijn lerares mee naar haar huis om gedag te zeggen tegen haar kinderen. Dan is het tijd om naar huis te gaan, op de terug weg ga ik nog even langs Maramba Market, opnieuw met de gedachte: dit is mijn laatste keer hier. Het was een leuke laatste schooldag, het was een beetje jammer dat sommige kinderen die er afgelopen weken wel waren en die ik heel leuk vond er vandaag niet waren, maar dat komt omdat het een vakantie klas is, dus dat zij zo.

’s Avonds beginnen we met een aantal mensen een film te kijken, een enge film in een helemaal donkere kamer, uiteindelijk zijn alleen ik en twee anderen over, de rest is moe naar bed gegaan of in de woonkamer in slaapgevallen. Tijd om naar bed te gaan.

Zaterdagochtend doe ik voor de laatste keer hier mijn was, ik ben wel blij als ik gewoon weer een wasmachine heb! En niet zo veel zandwegen waardoor je kleren zo vies worden… Na de lunch ga ik naar het Livingstone Museum, dit was best leuk om te zien. Er waren leuke delen, zoals een stuk over dieren, een stukje dorp nagebouwd en de geschiedenis over David Livingstone. De migratie van Zambia interesseerde mij iets minder.. Daarna ga ik opnieuw lopend naar Kubu, voor de wifi.

De laatste dagen ben ik soms best wel verdrietig omdat ik Lars heel erg mis. Ik heb dan ook helemaal geen zin in oud en nieuw, en ook helemaal niet het gevoel dat het oudejaarsdag is. Thuis geef ik helemaal niet zo veel om Kerst en Oud en Nieuw, maar nu ik met deze dagen hier was, was dat toch wel anders. Ik ga lopend terug naar huis, een beetje frisse lucht is wel goed!

Na het avondeten en een douche, gaan we naar een hostel in het centrum, hier is een new years eve party georganiseerd. Er zijn bijna geen mensen, maar goed. Rond elf uur gaan we naar de bar waar we wel eens vaker heen gaan in het weekend. Voor de poort staan lokale mensen, en die moeten een stap opzij doen, zodat wij, muzungu’s, naar binnen kunnen. Binnen is het mega druk, ik heb hier nog nooit zoveel mensen gezien, en ook heel erg veel blanke mensen. Die zie ik de laatste dagen sowieso erg veel, allemaal vakantiegangers.

Ik heb hier wel de raarste ‘countdown’ meegemaakt die je kan bedenken denk ik. De muziek stopte niet en er werd in een microfoon tot tien geteld, ja echt van één tot tien. Dat was het, het is nu 2017. Wij stonden elkaar allemaal raar aan te kijken en iedereen dacht, is het nu 2017 of wat is dit? Mede omdat we het hele tellen nauwelijks konden horen, en er dus niet afgeteld werd maar tot tien werd geteld. Maar mensen om ons heen moesten juichen, dus het was duidelijk twaalf uur. Ook was er geen champagne, maar werd er rode wijn door de lucht gegooid.

Er was wel vuurwerk, dus iedereen liep naar de straatkant van de bar. Wat er gebeurde om twaalf uur weet ik niet, maar het werd zo chaotisch. Er was geduw en getrek, de portemonnee van een toerist was gestolen dus er ontstond ruzie, het was niet prettig. Wij besloten om weg te gaan, net als meer mensen, maar ze deden de poort niet open, dus er stonden mensen te duwen om eruit te komen en aan de andere kant om er in te komen. Uiteindelijk ging de poort open, toen moesten we opzoek naar een taxi en konden we naar huis. Op straat waren zo veel mensen en zo veel politie. Om half één was ik thuis, en eerlijk gezegd was ik daar blij mee. Ik heb even met Lars gebeld, totdat het in Nederland bijna twaalf uur was, daarna ben ik gaan slapen.

Zondagochtend was het tijd om mijn koffer te pakken, een leuke klus… Toen dit klaar was, zijn we met zijn vieren naar de Victoria Falls gegaan, waar kan ik mijn laatste dag beter naar toe gaan? Er waren heel veel mensen, ik heb nog nooit zo veel mensen in het park gezien, ook heb ik nog nooit zo veel water gezien. Een super mooie laatste keer! Daarna zijn we uit eten gegaan bij opnieuw het Italiaanse restaurant, ik dacht dat woensdag mijn laatste keer zou zijn, maar niets is minder waar. Om deze leuke middag af te sluiten hebben we op de terugweg een heerlijk schepijsje gehaald, ook weer mijn laatste keer.

Vanmorgen was ik al vroeg wakker en kon ik niet meer slapen, dus ben ik er maar uit gegaan en heb ik een aantal laatste dingen gedaan, om kwart voor negen zijn we het centrum in gelopen om nog even gebruik te maken van de wifi. De andere vrijwilligers zijn vandaag vrij, het is opnieuw een vakantiedag, alleen weet niemand waarom. Ik heb online incheckt en nog even met Lars gesproken via Skype. Het zit er nu echt op, om vier uur gaat mijn vlucht en begint het nieuwe avontuur in Tanzania!