Kerst in Zambia

Weer een nieuwe week, die we op school starten met Engels en daarna doen rekenen. We blijven sommen oefenen, dit is ook hard nodig. De kinderen schrijven alles uit met streepjes. Als ze 8x5 moeten uitrekenen, schrijven ze acht keer over vijf streepjes en tellen dan alles bij elkaar op. Andersom als ze 40:8 moeten uitrekenen, schrijven ze veertig streepjes, strepen deze per acht weg en tellen hoeveel groepjes streepjes er zijn. Zo hebben ze geen probleem met 15:5, maar wanneer ik ze 150:50 laat oplossen, zeggen sommigen dat het te moeilijk is. Het concept van de nullen heb ik proberen uit te leggen, een deel snapt dit wel en ik denk dat een deel het de volgende dag alweer vergeten is. Blijven oefenen dus!

’s Middags gaan we naar het weeshuis voor het feeding program, deze week is het een Kerstversie, wat inhoud een mega groep kinderen. Ik denk dat er wel rond de honderdvijftig tot tweehonderd kinderen waren. Het groepje kinderen en de mama’s van het weeshuis zongen een liedje en dansten hierbij. Ook was er een groep lokale jongens, waarvan de kleinste een jaar of zeven was, die een acrobatenacht deden. Daarna was het tijd voor het eten, ik hielp bij het opscheppen met de bordjes aan de kinderen geven. Ondertussen moesten de borden snel afgewassen worden wanneer de kinderen het op hadden, zodat de volgende weer kon eten. Na het eten kwam de Kerstman en kregen alle kinderen een cadeautje.

Dinsdag ben ik alleen in het lokaal met de kinderen, dit gebeurt steeds vaker. De andere lerares zit buiten of is even weg. We doen een opdracht waarin in de kinderen uit twee woorden het correct gespelde woord moeten kiezen, aansluitend gaan we weer rekenen. Daarna is het tijd voor iets leuks, we gaan vandaag vlaggetjes maken. Ik trek alle handen van de kinderen over en deze kleuren ze in. Wanneer iedereen klaar is, niet ik ze aan een touw en zo hebben we een mooie slinger om in het lokaal te hangen!

Na de lunch ga ik naar Maramba, de lokale markt, hier zijn allerlei kraampjes waar je verschillende stoffen kan kopen om kleding, tassen of iets anders van te laten maken bij de kleermaaksters. Ik heb twee verschillende stoffen gekocht dus ik ben benieuwd wat het gaat worden.

Dan is het alweer woensdag wat betekent dat ik alweer op de helft ben van deze schoolweek. Opnieuw doen we vandaag Engels en rekenen. Het klinkt alsof het saai wordt, maar we doen altijd opdrachten in verschillende vormen en de kinderen vinden het altijd leuk! Vandaag heb ik ook dominosteentjes meegenomen waar we een spelletje mee spelen. Iedereen krijgt een aantal dominosteentjes, we beginnen met één steen en iedereen kan op zijn beurt een steen aanleggen als ze het juiste getal hebben. De kinderen zijn druk aan het tellen of ze de goede stenen hebben. Ook weer een goede oefening! Hierbij merk je ook dat sommige kinderen het spel snel opvatten en dat sommige kinderen elke ronde een steen proberen aan te leggen die niet klopt. De middag doe ik niet zoveel bijzonders en ’s avonds gaan we met vrijwel het hele huis pizza eten.

Donderdag beginnen we de dag met rekenen, daarna lezen we zinnen van het bord met aansluitend een dictee. De kinderen die klaar zijn krijgen een leesboekje en met een aantal kinderen lees ik samen wat pagina’s. Een goede ochtend waarin de kinderen geconcentreerd werken. Tijd voor de pauze dus, de kinderen spelen buiten, er is een schommel en een speelhuisje met glijbaan, sommigen spelen samen memorie binnen, anderen zijn te vinden bij de mangoboom om mango’s te eten en te verzamelen. Zo is het alweer twaalf uur en is de ochtend weer voorbij.

’s Middags gaan we naar Kubu voor de wifi, maar deze doet het niet, dus gaan we met z’n allen door naar Avani en relaxen daar de rest van de middag. We zijn voor het eten terug, en na het eten maak ik een kerstkaart voor school morgen. We eindigen de dag in de woonkamer met een spel.

Vrijdag is de laatste schooldag voor Kerst en het is een verschrikkelijk warme dag. Het is droog en de zon brand. Op school beginnen we met het lezen van zinnen en opnieuw het spellingsdictee, vervolgens rekensommen en daarna is het leerdeel van deze ochtend voorbij. We gaan kerstkaarten maken! Ik laat mijn kaart als voorbeeld zien en alles oogjes beginnen groot te worden. Op mijn kaart heb ik een Kerstman getekend, dus iedereen wil een Kerstman. Ik teken zo’n vijftien Kerstmannen na, die de kinderen inkleuren en eromheen de kaart versieren. Wanneer alle kaarten klaar zijn, laat iedereen trots hun kaart zien. Wanneer ik zoiets doe is het altijd een beetje chaotisch omdat iedereen enthousiast wordt en het lokaal is een puinhoop daarna, maar de kinderen vinden het geweldig. Wanneer de rust is wedergekeerd doen de kinderen memorie en het spel met de dominostenen. Daarna is het alweer tijd voor het weekend.

Na de lunch ga ik met twee anderen naar een kleermaakster, die Gabriela via een collega in haar kliniek heeft leren kennen, dit op een andere lokale markt dan Maramba waar ik nog nooit ben geweest. Als ik hier mijn stof heb afgegeven en ze mijn maten heeft opgemeten, lopen we naar Mukuni Market, ondertussen is er een korte regenbui. Als we hier klaar zijn, lopen we naar Kubu, onderweg nemen we een ijsje als afkoeling deze warme dag. Vanuit Kubu gaan we met zijn allen naar de brug tussen Zambia en Zimbabwe, twee van mijn huisgenoten gaan namelijk bungee jumpen. Het zag er zo eng uit!

Wanneer ik thuis kom, heb ik eindelijk een pakketje van thuis, na anderhalve maand is hij aangekomen! Met verjaardagkaarten en een klein kerstboompje dat nog precies op tijd is! Na het eten kijk ik dan ook een aflevering van een serie en eet ik chocoladepepernoten en stroopwafels, alsof ik een avond thuis ben!

Zaterdagochtend ga ik samen met Gabriela naar het huis van de buurtkindjes. We geven ze een kerstkleurplaat, die we samen inkleuren en daarna hebben we voor iedereen een knuffel als kerstcadeautje. Ze vinden het helemaal leuk. Voor de middag zijn we uitgenodigd door twee werknemers van Sunbird om naar hun kerk te komen, we gaan er met zijn drieën heen, we zijn echter aan de late kant en zien alleen de laatste vijftien minuten. Er is een groot koor dat kerstliedjes zingt. Daarna gaan we naar The Royal om de zonsondergang te kijken, op de terugweg gaan we uit eten.

Zondagochtend worden we wakker gemaakt door Kimy, een van de andere vrijwilligsters, ze is al dagen druk met Kerst en heeft elke keer gezegd dat ze een verrassing heeft. Dat heeft ze ook, in de woonkamer hangen allemaal kerstsokken, met daarin cadeautjes voor iedereen. Super leuk! Vervolgens hebben we een kerstontbijt. Verder is de dag eigenlijk een luie zondag, we hangen een beetje in het huis en doen wat spelletjes. Om vijf uur is het Kerstdiner klaar. Het is natuurlijk wel heel anders dan een Kerstdiner in Nederland. Het was uitgebreider dan normaal, we hadden verschillende dingen, maar het waren wel gewoon aardappels, een soort barbecue spies en worstenbroodjes en dat soort dingen, maar het was wel lekker en de staff heeft de hele dag staan koken.

In Zambia kennen ze maar een Kerstdag, dat wist ik, maar ik wist niet dat Nederland het enige land is van alle nationaliteiten die hier zijn die een Tweed Kerstdag kent. Het is vandaag wel een vakantiedag, maar de Kerst is over. Gister was een gezellige dag, maar ook een beetje vreemd, omdat ik niet echt het kerstgevoel heb gehad dat je normaal wel hebt, waardoor ik thuis en Lars ook erg miste.

Ik heb nog vier dagen te gaan op school, dan het weekend met Oud en Nieuw en maandag vlieg ik naar Arusha, Tanzania.

P.S de foto's volgen nog, het uploaden lukt vandaag niet.

Water, water en nog eens water.

Mijn vorige blog eindigde met een regenachtige zondagmiddag bij Avani, de start van deze nieuwe week is niet veel anders. Het laatste stuk naar mijn school is een zandweg, omdat het gister en vannacht heeft geregend is deze zandweg op deze bewolkte maandag ochtend geen zandweg maar plassen water afgewisseld met lagen modder. Op school zijn er dan ook maar zes kinderen, ze moeten allemaal naar school lopen en het weer is een logische reden om niet te komen. De kinderen die er zijn moeten het alfabet opschrijven en vervolgens bij elke letter een woord verzinnen. Daarna doen we een varriant hierop, we sluiten de les af met memorie, galgje en ‘ik zie, ik zie wat jij niet ziet.’

De middag gaan we naar een weeshuis in de buurt voor het ‘feeding program’, dit houdt in dat we helpen met het opscheppen van het eten voor de kinderen, bekers met drinken uitdelen en bij houden wie zijn eten en drinken heeft gehad en wie niet. Er zijn veel kinderen, maar niet alle kinderen zijn weeskinderen, er komen ook kinderen uit de buurt voor een ‘goede maaltijd’ omdat dit thuis niet vanzelfsprekend is voor iedereen.

Dinsdagochtend regent het een klein beetje, ik ga met een voorgevoel naar school dat het vandaag niks gaat worden. Wanneer ik op school ben blijkt dit te kloppen, er is nog niemand. Na vijf minuten komt de lerares, na een halfuur nog steeds geen kinderen, het is ondertussen al gestopt met regenen. De lerares woont in een dorpje een klein stukje verderop, we lopen daar heen en ik zie hoe de mensen hier wonen, ook zie ik een aantal huizen van de kinderen uit mijn klas. Er is een jongen, Jonathan, die altijd naar school komt en erg zijn best doet, ook al kost het hem best veel moeite en is hij altijd als een van de laatste klaar met de opdrachten, zijn huis is het eerste huis dat ik zie. Hij zit samen met zijn moeder voor hun huis, dit is een klein hutje gemaakt van onder andere klei, takken en een dak van een soort stro. Nu begrijp ik waarom hij deze week vijf dagen dezelfde trui heeft gedragen..

We lopen langs de ‘pub’ van het dorpje en daarna komen we bij het huis van mijn lerares. Haar huis is een luxer variant, wat in houdt dat het gemaakt is met stenen en een vloer heeft. Het is een rechthoekig huis, er is een soort slaapkamer, wat is afgescheiden met een gordijn. Hier staat een tweepersoonsbed en een wasmand. De ‘woonkamer’ bestaat uit een stoel, die mij werd aangeboden en een twee kastjes vol met pannen en dergelijke. Mijn lerares heeft zes kinderen, zij slaapt met haar oudste dochter (19) en de tweeling (3) in bed, de andere kinderen slapen met een deken op de grond.

Wanneer we aankomen lopen is de oudste dochter net klaar met schoonmaken. We zitten binnen en we praten, de buurvrouw en haar kinderen komen langs en zo zit het huis vol. Het is erg gezellig en ik vond het heel bijzonder om dit van zo dichtbij te zien. De lerares komt altijd in schone en goede kleding op school, maar het verhaal achter de kleding van mensen en hun levenssituatie is zo veel meer dan dat je kan zien..

’s Middags regent en onweert het weer de hele middag, wat betekent een middag doorbrengen in het huis. Als het regent is er niets te doen en doen alle mensen ook niets. Helaas wordt het weer nog niet beter, ik word ’s nachts om drie uur wakker en het valt met bakken uit de hemel. Ik word tot zeven uur elk half uur wakker en het wordt maar niet beter. Tijdens het ontbijt besluit ik niet naar school te gaan, gister waren er geen kinderen op school, terwijl het vrijwel droog was. Ik ga geen halfuur door de regen fietsen om zeiknat in een lokaal te zitten wachten, totdat er iemand komt, wat niet gaat gebeuren. Bridget werkt zowel op school als bij Sunbird, ze komt deze ochtend langs en zegt dat ik gelijk heb, als ik morgen nog zo is moet ik maar weer thuis blijven zegt ze.

Aan het eind van de ochtend klaart het op en ’s middags is het zelfs mooi weer, we gaan naar de Victoria Falls. Door de vele regen van de afgelopen dagen stroomt er daadwerkelijk water, de Falls zijn zo mooi! Maar we komen vandaag niet om alleen te kijken, we komen voor illegals Devil’s Pool. Eerst moeten we over een soort richel in het water lopen, daarna over allerlei rotsen en door het water over glibberige stenen, alles op blote voeten. We staan boven aan de rand en kijken hoe het water aan onze zijde naar beneden stroomt. Na ongeveer een half uur komen we bij de ‘pool’ aan. Hier kunnen we van een rots het water inspringen, het is zes meter diep, maar het water is niet helder, dat komt door de regen zegt een van de mannen, waardoor we niet kunnen zien waar we in springen. Eerst is het echt best wel eng, maar het moment dat je springt is dat weg en is het super vet. We zwemmen naar de rand, hier gaan we het water uit en staan we letterlijk boven aan de Falls. Aan de overkant zien we de gewone bezoekers van het park, nadat we nog een keer hebben gesprongen gaan we weer terug, zo gaaf!!

Donderdag zijn er mensen van het huis die naar de farm moeten, die worden gebracht, dus ik kan vandaag met de auto mee, weer een dag niet fietsen! Er zijn vandaag wel twintig kinderen, er zijn zelfs een aantal broertjes en zusjes. We doen rekenen en voor Engels doen we een opdracht dat de kinderen ontbrekende letters moeten invullen in woorden. Tijdens de pauze kijk ik hoe een aantal meisjes nshima maken, dit eten de lokale mensen vrijwel elke dag. Het is gemaakt van een soort meel, dat weer gemaakt wordt van maïs, en water, dit wordt vaak gegeten met bonen en vlees. Ondertussen vlechten een aantal meisjes mijn haar weer, altijd zo leuk om het er weer uit te krijgen.. Maar ze vinden lang haar geweldig.

Vrijdag zijn er opnieuw veel kinderen, vandaag is de lerares maar eventjes in de klas, dus ik geef voor het eerst alleen les. We beginnen met rekenen, dit keer doen we sommen met drie getallen, zoals 21+8-6, het is even wennen voor sommige kinderen, maar ze pikken het snel op. Daarna gaan we zinnen van het bord lezen met aansluitend een opdracht waarin de kinderen uit twee woorden het correct gespelde woord moeten kiezen. Dan is het alweer tijd voor de pauze, ik had beloofd vandaag mijn camera mee te nemen, en dat vinden ze allemaal geweldig. Na twee uur hebben ze dan ook 350 foto’s gemaakt!

We gaan de zonsondergang kijken bij Rapid 7 (dit is een term die gebruikt wordt bij het raften), dit is een punt waar je links op Zimbabwe kijkt, rechts op Zambia en als je naar beneden kijkt zie je de Zambezi stromen, het is een heel mooi uitzicht! Maar je kan het al raden, wanneer we er heen rijden begint het weer keihard te regenen. Als we er aankomen is het zo ongeveer droog, maar alsnog bewolkt, toch levert het wel een mooie lucht op, al zien we geen zonsondergang. Op de terug weg gaat een van de taxi’s kapot die op de heenweg al problemen had, met als gevolg dat we met acht mensen plus een taxichauffeur in één auto moeten proppen. Het is Afrika, het kan allemaal.

Het is alweer weekend, zaterdag gaan we raften, we starten bij de Victoria Falls. Het raften bestaat uit Rapids, dit is lastig uit te leggen, maar dit zijn punten waar het water niet een rustige rivier is, maar er een sterke stroming is, golven, verhoging of verlaging, waardoor dit moeilijke punten zijn. Er zijn verschillende niveaus, grade 1 tot grade 6, de Zambezi is een vrij moeilijke rivier waar veel Rapids grade 4 of 5 zijn. Een Rapid was grade 6, en hebben we omheen gelopen omdat dit te moeilijk was. Bij Rapid twee hadden we al een flip, niet omdat dit zo moeilijk was, het was grade 3, maar omdat we allemaal het water op ons af zagen komen, daardoor angstig werden en stopten met peddelen, hetgeen wat je juist niet moet doen. Het was een lange Rapid, dus iedereen werd een lang stuk meegesleurd door het water. Er waren vijf kajakken mee voor de veiligheid om de mensen die uit de boot vielen op te pikken. De volgende Rapid was wel een grade 5, en de linkerhelft viel uit de boot, ik zat natuurlijk links. Ik kwam eerst onder de boot en daarna kon ik samen met iemand anders nog wel de boot vast houden, maar dit was opnieuw een lange Rapid en toen ik naar voren keek zag ik een grote golf op mij afkomen. Daarna was het voor de volgende Rapids wel een beetje spannend, al helemaal als we uitleg kregen hoe we de Rapid in moesten gaan en wat we moesten doen, en vervolgens enge verhalen te horen kregen over rotsen, draaikolken waar je een minuut in wordt getrokken onderwater en de flipkans 50/50 is. Gelukkig zijn we daarna niet meer geflipt of gevallen, al was het wel een paar keer bijna. De tweede helft na de lunch waren er lange stukken waar de rivier rustig was en we konden zwemmen. Het was echt super gaaf om te doen, we waren uiteindelijk een goed team! Met deze dag als afsluiting van deze week, heb ik voor deze week wel genoeg water gezien, in allerlei vormen!

Vandaag werd ik wakker met zo veel spierpijn overal en ik voel al allemaal blauwe plekken opkomen. Ik doe vandaag dan ook niet veel, we gaan lunchen en daarna terug naar het huis. Er komen dit weekend tien nieuwe mensen, het is erg raar omdat een groot deel van deze mensen langer zal blijven dan ik. Ik ben de gene die het langste in het huis zit en er zijn maar twee mensen die langer blijven dan ik, waarvan eentje maar een paar dagen langer, dus dat is wel een gek idee. Daardoor realiseer ik me wel dat mijn tijd hier er bijna op zit.

Amen!

Dinsdag was mijn eerste dag op mijn nieuwe school, de Linda Blind Farm School. Deze school ligt ook in de Linda Community, net zo als mijn oude school (Linda Community School), de school was dan ook maar een paar minuten verder fietsen. Ik kreeg eerst een rondleiding over de ‘farm’, ik heb het stuk land gezien waar groenten worden verbouwd, ik heb de huizen gezien waar de mensen in wonen en ik heb het kippenverblijf gezien. Ook heb ik een van de blinde mensen die hier wonen ontmoet.

De school is normaal gesproken een pre-school, dus een school waar de kleinsten heen gaan voordat ze naar grade één gaan, maar omdat het vakantie is, is het ook hier even anders. Er komen kinderen van verschillende scholen naar de school, dat betekent een mix van alle leeftijden en allerlei niveaus. De jongste kinderen waren drie jaar, de tweeling van een van de leraressen en de oudste vijftien. Ook wisselt het per dag een beetje hoeveel kinderen er komen en welke kinderen. Mijn eerste dag heb ik gekeken hoe de les verliep en heb ik de sommen die de kinderen moesten maken nagekeken.

Voor de woensdag zou ik iets bedenken voor de les, een van de leraressen vraagt ’s ochtends wat ik heb voorbereid en of ze het kan zien. Dit was wel even wennen want op mijn oude school was ik helemaal vrij en kon ik les geven wat ik wilde. Voor vandaag doen we spelling, in de vorm van een dictee en rekensommen. De lerares vertaalt wat ik zeg, zodat ze kinderen het begrijpen, want niet alle kinderen kunnen even goed Engels. De kinderen waarvoor de spelling nog te moeilijk is, krijgen letters die ze moeten schrijven. Zo is iedereen bezig. Daarna doen we nog wat rekensommen en dan is het pauze. Dit houdt in dat de kinderen op school blijven tot twaalf uur, maar geen les meer hebben.

Ik heb vandaag bellenblaas meegenomen, wat iedereen helemaal leuk vindt. Wanneer deze op is geef ik iedereen een kleurplaat en zitten ze allemaal rustig te kleuren. Toen ik vanmorgen op school kwam, had een van de kinderen zijn kleine zusje meegenomen, van een jaar of twee. Ze had nog nooit een muzungu (blank persoon) gezien, met als resultaat dat ze bang voor mij was en niet in mijn buurt durfde te komen. Gelukkig was daar niks meer van te merken na mijn ‘jammie jammie song’ toen zij en de tweeling aan het eten waren. Met het kleuren zat ze zelfs naast mij en wilde ze dat ik haar optilde. De eerste echte schooldag zit er al weer op. Het is een super leuke school met lieve, leuke kinderen!

De volgende dag beginnen we met lezen, ik heb een aantal zinnen op het bord geschreven en de kinderen moeten deze om de beurt voor lezen. Aansluitend doen we een dictee waarin woorden uit de zinnen terug komen. Daarna doen we weer een aantal rekensommen. Er zijn drie kolommen zodat iedereen sommen heeft op zijn of haar eigen niveau. Daarna zit het leergedeelte van de dag er al weer op, we spelen memorie en een balspelletje buiten. Ik vind het erg goed van de school dat ze dit doen, ook al zitten de kinderen maar twee uur per dag op school en spelen ze verder, het is altijd veel beter dan zes weken thuis zitten en dat ze geen enkele leerstof onderhouden.

Tijdens de lunch besluit ik mee te gaan naar de Victoria Falls aan de Zimbabwe kant. Het duurt zo’n twee uur voordat we zijn, onder andere doordat we een visa nodig hebben en omdat we lopend de brug van Zambia naar Zimbabwe oversteken. Het park in Zimbabwe is veel toeristische dan die in Zambia, maar het uitzicht hier is dan ook erg mooi. Er stroomt heel veel water en er zijn allerlei punten vanwaar je foto’s kan maken. Doordat er zo veel water is, voelt het alsof het regent en lijkt het alsof het mistig is, met als gevolg een hele mooie regenboog door de combinatie van de waterdruppels en de zon. Hoe verder je loopt, hoe dichter je bij de Zambia kant komt. Vanaf het eind punt is de Zambia kant dan ook te zien en deze staat nog altijd vrijwel droog.

Op de terugweg gaan we eten bij een Indisch restaurant, waar de anderen ook komen. Er is een ‘Amerika’ lijst op de menukaart en ik kan het niet laten om een Chicken Schnitzel te bestellen, waar ik geen moment spijt heb gehad, want het was super lekker en het voelde bijna of ik in Nederland aan het eten was!

Het blijkt dat vrijdag op elke school duidelijk de laatste dag van de schoolweek is, we starten de les met zes kinderen, waarvan drie jongere en drie oudere kinderen. De kleintjes krijgen dit keer cijfers om te schrijven en met de anderen doe ik een spelletje. Ik schrijf een som op het bord, degene die het eerst het antwoord weet en het natuurlijk goed heeft, krijgt een punt. Zo leren de kinderen snel rekenen. We eindigen het spelletje met zes kinderen, er zijn er ondertussen een paar binnenkomen stromen. Daarna lezen we weer een aantal zinnen met daaropvolgend de spellingsopdracht. We zijn een halfuurtje later met de pauze, we spelen een uur memorie en rond kwart voor twaalf gaat iedereen naar huis.

Na de lunch worden we opgehaald om de ‘Sunset Cruise’ te doen, het blijkt nog een uur rijden te zijn, waarvan het laatste deel over een hobbelige zandweg waarvan je je afvraagt waar je uit komt. Net voordat we de boot op wilden, begon het hard te regenen, dus iedereen zat nat op de boot. We hebben een uur op de boot gezeten zonder te varen, wel zijn we nog een rondje geweest met een kano. Daarna moesten we de boot weer af, omdat er iets was in verband met het weer. Uiteindelijk konden we met een klein bootje naar de grote boot een stukje verderop. Om half zes gingen we eindelijk varen. Ondanks dat het erg bewolkt was aan de kant van de zon, was het wel mooi op het water, alleen van de zonsondergang hebben weniet veel kunnen zien.

Zaterdag ben ik met twee anderen naar de ‘Crocodile Farm’ geweest, hier kregen we een rondleiding langs de krokodillen. De eerste krokodil bewoog niet en was helemaal verstijfd, een van de andere vroeg of de anderen we zouden bewegen, het was duidelijk dat ze dit nogal saai vond. Dat hebben we geweten, we hebben ons meerdere keren rot geschrokken, doordat de man met een tak de krokodillen uitdaagden waardoor ze hapten. Ook hebben gekeken hoe ze een snack kregen, het leek alsof ze het wisten want ze kwamen een voor een het water uit, voordat de man überhaupt terug was met het vlees. Afsluitend hebben we nog verschillende (gevaarlijke, zoals de man bij elke slang zei) gezien.

Zondagochtend ging Gabriela met een dokter uit de kliniek waar ze werkt naar de kerk, ik ben met haar mee geweest en het was bijzonder om te zien. Er werd veel geklapt en amen geroepen. Er spraken verschillende mensen en een man riep dingen in de microfoon, die iedereen herhaalde, staand en schreeuwend. Daarna begon een groep vrouwen te zingen en iedereen zong van alles door elkaar, soms hele andere teksten, iedereen bewoog, sommigen zelfs uitbundig. Er was zelfs een vrouw die moest huilen. Het was bijzonder om een Zambiaanse kerkdienst te zien.

Toen we terug waren zijn we naar Avani gegaan om te lunchen. Het is vandaag een regenachtige dag, op dit moment is er een regenbui, dus zwemmen zit er niet in, maar het is altijd beter dan de hele dag in het huis zitten! Vanavond zijn we met zijn drieën uitgenodigd door dezelfde man met wie we naar de kerk zijn geweest, om bij hem te komen eten. Ik ben benieuwd!

Het was een week met van alles en nog wat, ik verveel me hier nog niet, maar begin wel te beseffen dat ik nog maar drie weken te gaan heb. Ik ben blij dat ik hier ben en dat ik dit kan doen, amen!

Pre-holiday

Een nieuwe schoolweek en tevens mijn laatste schoolweek op deze school. De hele maand december heeft de school vakantie, daarom ga ik mijn laatste vier weken naar een andere school. De eerste dag van deze week begint met het zoeken naar de leraar en de leerlingen. Uiteindelijk krijg ik een handje leerlingen mee en hebben we onze les buiten, spelling en grammatica. De middag doe ik eerlijk gezegd niet zo veel, ik ben moe en lees een tijdschrift, om vijf uur natuurlijk nog wel naar soccerclub om te kijken.

De volgende dag opnieuw een handje vol kinderen om les te geven. Ik heb een spellingsbingo gemaakt dus die gaan we spelen. Bij elk nummer hoort een woord, heb je het nummer dan moet je het woord spellen, heb je bingo en alle woorden goed gespeld natuurlijk, dan krijg je een sticker. De kinderen vinden het helemaal leuk!

Een andere vrijwilligster van een andere organisatie die hier voor twee weken is geeft tegenover mij les. Twee meisjes uit de normale klas zitten bij haar en ze zwaaien naar mij, dus ik zwaai terug. Ze komen een kijkje nemen wat wij doen en vragen of ze mee mogen doen. Ik vraag ze of ze niet al les hebben, dat hebben ze maar ‘zij’ is ‘boring’ en ze leert ons 1+2, oh en we kunnen haar niet verstaan, is het antwoord. Heerlijk eerlijk zijn die kinderen, stiekem moet ik er wel een beetje om lachen en is het natuurlijk leuk dat ze liever les hebben van mij. Ze mogen dan ook blijven en we doen grammatica en na de pauze rekenen. Deze middag doe ik meer dan gister, ik heb van allerlei kleine dingen die ik wil/moet doen, dus dat gebeurt vandaag.

Op woensdag heeft mijn klas altijd gym, vandaag zijn ze op tijd klaar en beginnen we om half tien met de les, opnieuw maar zo’n vijf kinderen. De gewone klas heeft echter na drie kwartier al pauze, een oneindige pauze, want de leraar geeft geen les meer daarna. Deze week zijn lang niet alle kinderen op school en de leraren zijn wel op school, maar geven geen les. Het lijkt erop dat de vakantie al een soort van begonnen is. ’s Middags gaan we naar Mukuni Market en daarna door naar Kubu, voor de wifi. Als we terug zijn ben ik heel moe en heb ik hoofdpijn, deze keer sla ik de runningclub over, ze gaan toch voetballen!

Vandaag is het donderdag en dat betekent dat het alweer December is, de maand van Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw, dat is wel even een moment waar ik bij stil sta en wat toch wel een beetje raar is. Wat ik ook een beetje raar vond is dat ik in een lege school aankwam deze donderdagmorgen. Maar dan ook echt leeg, alle tafels waren naar de zijkant geschoven en er was helemaal niemand. Vandaag doe ik voor de laatste keer de leestestjes met de kinderen, op dat moment zijn er een stuk of tien tot vijftien kinderen, want iedereen vindt de leestestjes leuk, maar daarna stroomt het al snel leeg en blijven er opnieuw vijf over. We doen een grammatica opdracht, een rekenpiramide en spelling. Er is een jongen, uit de normale klas, die alles kan spellen. Alles wat ik kan bedenken weet hij, heel knap!

Wat is een week zonder het kijken van de zonsondergang? Vandaag is het weer tijd om ergens de zonsondergang te kijken en wel op een heel hoog punt waar we op Zimbabwe kijken. Dit is geen toeristische plek en het laatste stuk moeten we dan ook lopen omdat er geen auto’s kunnen komen, maar het is heel mooi!

Vrijdag is de laatste dag, wanneer ik op school aan kom is het erg druk met zowel kinderen als ouders, er een soort toespraak, vandaar dat gister alle tafels al aan de kant waren geschoven, deze is echter tien minuten nadat ik binnenkom afgelopen. Ook krijgen de kinderen vandaag hun ‘rapport’. Ik ga met mijn klasje op onze vaste plek zitten en we doen een spelletje met dominostenen. Daarna krijgen ze een envelopje, die ik gisteren heb gemaakt, met daarin een tekening en een snoepje. Iedereen is druk aan het kleuren met zijn/haar Mickey of Minie Mouse tekening. Daarna laat iedereen de tekening trots zien voor de foto! Tot zo ver een hele leuke laatste dag.

Helaas verandert het daarna snel omdat mijn telefoon op school wordt gestolen, een ongewone dag met ongewone mensen, om een lang verhaal kort te houden. Heel vervelend. Wanneer ik tegen de kinderen zeg dat mijn telefoon weg is, stormen ze allemaal de school uit, op zoek naar ‘de vreemde man’ (het andere lange verhaal) en dus mogelijk mijn telefoon. Ik ga met ze mee en vijf minuten later staan alle kinderen en leraren van de school om mij heen op het terrein voor de school. Iedereen is zo meelevend.

Ik ga samen met een lerares van de school naar de politie in de Linda Community, onderweg kom ik allemaal groepen kinderen tegen die druk aan het zoeken zijn, zelfs de aller kleinsten van een jaar of vier. Dit heeft me wel laten zien hoe lief alle kinderen zijn en hoe mooi en meelevend deze cultuur eigenlijk is, maar er blijven natuurlijk altijd uitzonderingen.

Het is een mega warme dag en rond half drie ben ik eindelijk terug, wat betekent douchen, lunchen en weer terug naar het politiebureau, want ik wist natuurlijk mijn Zambiaanse nummer niet uit mijn hoofd en dat had de politie nodig. Om half vijf ben ik eindelijk terug en ik ben kapot. Ik voel me heel rot en stom, na het eten kruip ik dan ook weer mijn bed in en kijk ik een serie tot ik ga slapen.

Zaterdagochtend heb ik geen idee hoe laat ik wakker word, maar ik zit om half negen al aan het ontbijt. Aan het eind van de ochtend gaan we naar Avani, waar wel relaxen en lekker lunchen. Na de lucht begint het donker te worden met als gevolg harde regen en wind, daarom brengen we de rest van de tijd onder een afdak door, alsnog in korte mouwen hoor! Ook Skype ik met mama, Marc en Nynke, dat is wel super fijn omdat ik me vandaag nog steeds erg rot voel.

Wanneer we terug zijn is er geen stroom, hier heeft het gestormd met als gevolg dat er ergens iets kapot is in de elektriciteitsverbinding. Een warme nacht dus. Naast een warme nacht ook een vrij korte nacht want ik word om 5:45 weer wakker gemaakt (tja, geen wekker dan maar op de ouderwetse manier!)

Vandaag doe ik de Mukuni Big Five Combo, dit begint met een olifantenrit, met als afsluiting het voeren van de olifanten, super gaaf! Wanneer we terug zijn op de plek waar we begonnen, is het tijd voor de lion walk. Dit was eerst best wel eng, het zijn immers leeuwen. Ik deed dit samen met een meisje uit het huis dat twee weken geleden is aangevallen door een zebra, dus zij vond het al helemaal spannend om zo dicht bij te komen. Na een paar minuten wende het wel. Er waren twee leeuwen, een vrouwtje en een mannetje. Het vrouwtje was vandaag in een ‘bad mood’, dus die hebben we maar met rust gelaten. We hebben gelopen en foto’s gemaakt met de mannelijke leeuw. Met alles moet je de bewegingen van de leeuw volgen, stopt hij, dan stopt jij ook. Rolt hij om terwijl jij naast hem gehurkt zit, dan sta je op en doe je snel een stap na achter!

Na de leeuwen gingen we door naar de cheeta’s, dit waren letterlijk grote katten. Je kon je om hun kop aaien, hun buik en rug, alleen de oren en onderkant van de poten waren gevoelig en moest je dus mijden. Terwijl je dit deed maakten ze ook echt het geluid van een kat. Daarna gingen we ook met de cheeta’s wandelen, deze zaten wel aan een lijn, dus het was alsof je een hond uitlaat. De cheeta waarmee ik liep schrok op het einde van een geluid en was binnen een seconden vijftien meter verder. Na de wandeltocht zagen we pas echt hoe hard ze kunnen rennen. Er was een speeltje dat via een soort touw rond werd getrokken waardoor de cheeta er achter aan ging rennen, met als beloning een stuk kip. En wauw wat gaat dat hard!

Als afsluiting mochten we nog even bij de babyleeuwen kijken, deze waren echt al zeven maanden oud, dus niet zo klein meer. Ik zat bij het vrouwtje en ik moest haar aaien van de man, daarna zei hij: ‘Oké, we gaan naar het mannetje, het vrouwtje vertrouw ik vandaag niet.’ Nou bedankt…

Bij terugkomst in het huis nog steeds geen stroom, wel een lekkere lunch en na de lunch zeven nieuwe mensen, gisteren ook al twee nieuwe mensen, dus we hebben weer een vol huis en ik ben voor het eerst de enige Nederlandse in het huis. Om maar een beetje verkoeling te zoeken gaan we een ijsje eten. Voor het avondeten is er weer stroom, en dus ventilatoren!

Maandag zou ik eigenlijk naar mijn nieuwe school gaan, maar ik ga nog een dagje naar mijn oude school om te horen of er iemand iets meer weet over mijn telefoon. De lerares neemt het wel serieus, ze is bij een jongetje thuis geweest en heeft meerdere kinderen gesproken, het is waarschijnlijk zo dat een van de kinderen hem heeft gestolen. Ze houden hun ogen open, het is een kleine kans, maar hij is aanwezig. Ook is de politie bezig hem te traceren, wat hier blijkbaar gemakkelijk gaat.

Voor mij start de nieuwe week dinsdag (vandaag) en ga ik vol goede moed naar mijn nieuwe school!

Van regen naar zonneschijn

Dit weekend eindigde en deze week begon ik een beetje down, zonder dat ik precies wist waarom, wat op een bepaalde manier wel frustrerend was omdat ik niet zo goed wist wat ik er aan moest doen. Ik had wel de behoefte aan mijn eigen kamer en eigen bed. Iedereen is hier heel aardig en gaat super goed met elkaar om, daar niet van, maar je bent altijd met elkaar en ik had deze dagen even de behoefte om een paar uur niemand te hoeven zien of te spreken en me in mijn eigen kamertje te kunnen opsluiten. Ook waren de eerste dagen op school niet heel erg leuk, wat me ook niet echt opvrolijkte. En als laatste begin ik het eten in Nederland wel te missen, van een boterham met kaas (met melk natuurlijk) tot andijviestamppot met spekjes tot chocolade pepernoten. Het eten hier is niet slecht, maar het kan soms wel wat beter. Het is voornamelijk droge rijst en pasta, thuis eet ik, net als veel anderen nooit ketchup, maar hier eten we rijst met ketchup.

De leraar had me vorige week al verteld dat het deze week toetsweek is. De kinderen hebben elke dag een toets die om acht uur start, volgens hem duurt een toets een uur, dus zouden de kinderen om negen uur klaar zijn en zou ik gewoon normaal les kunnen geven. Maandag kwam ik om negen uur op school en waren de kinderen nog bezig met wiskunde. Dit ging trouwens wel op een andere manier dan dat wij dat kennen. In het lokaal stonden vragen op het bord geschreven, alle vragen zijn hier meerkeuzevragen. Wanneer de kinderen binnen klaar zijn, gaan ze naar buiten, naar het bord waar ik normaal les geef. Daar staan de volgende vragen, wanneer deze gemaakt zijn, gaan de kinderen opnieuw naar binnen met hun schrift voor de vragen daar, en dat zo’n vier keer op en neer. Dit duurde tot ongeveer kwart over tien in plaats van negen uur. Ik gaf de kinderen eerst even pauze zodat we daarna tot twaalf uur konden werken. Er waren echter maar een paar kinderen, de rest van de klas had geen les dus alle jongens bleven voetballen. Na deze korte lesdag ga ik naar huis met vijftig wiskunde toetsen om na te kijken deze middag, dat kost me zo’n drie uur.

De volgende dag ga ik eerlijk gezegd niet met heel erg veel nieuwe moed naar school. Wat toets betreft is het vandaag wel een stukje beter, de kinderen zijn om half tien klaar. De rest van de toetsen maken de kinderen in het zelfde lokaal, maar worden de vragen om en om op het bord geschreven en sommigen worden mondeling gesteld. Wat les geven betreft is het vandaag minder dan gister. Er is een stel dat vrijwilligerswerk komt doen op onze school en een van hen heeft mijn plek buiten ingenomen en een aantal van mijn kinderen. Dat betekent dat ik binnen les moet geven, er zijn zo’n zes kinderen waarvan maar één uit mijn eigen klas. Wat betekent dat de rest van de klas geen les heeft, je raadt het al; de kinderen zijn niet erg gemotiveerd. Na de pauze heb ik opeens weer andere kinderen, die moeten na een kwartier weg en dan krijg ik kinderen uit de normale klas. Ze hebben gehoord van het spellingsspelletje, dus dat willen ze graag doen. Ik merk wel dat deze kinderen veel meer woorden weten en kunnen schrijven dan de kinderen uit mijn klas, dat is wel leuk!

De terug weg is een stuk minder leuk, het begint keihard te regenen en je weet schuilen heeft geen zin tenzij je een uur of langer de tijd hebt bij zo’n bui. Ik kom dan ook doorwerkt en vies thuis. ’s Middags zit ik weer de hele middag na te kijken, dan is het niet zo erg dat het regent.

Woensdag begint de dag bewolkt en met een paar druppels regen, gelukkig is het niks vergeleken met gister, maar alsnog werkt het niet erg goed op mijn humeur. Na het wachten moet ik de hele klas les geven, omdat het buiten een grote modderpoel is. De kinderen zijn echt mega druk, daarom komt de leraar er even bij zitten zodat het iets rustiger wordt. Als ik tegen drie kinderen voor in de klas zeg dat ze stil moeten zijn, wordt er achterin al weer geschreeuwd en andersom. Ik ben blij als het pauze is!

De leraar zegt om elf uur dat hij met een halfuurtje terug is, dus ik doe met een deel van de klas spelling omdat ze dat zo graag willen. In de toetsweek wordt er niet echt les gegeven dus een deel van de kinderen blijft non stop pauze houden en dan vooral de jongens die voetballen. De leraar komt echter niet terug, wat ik helemaal prima vind want dat betekent vandaag geen nakijkwerk voor mij.

’s Middags gaan we eerst naar town voor onder andere wifi, om vijf uur gaan we naar runningclub, wat vijftien minuten hardlopen met de kinderen inhoudt. En geloof me dat is hier best vermoeiend. Als we terug komen staan de kleintjes ons altijd op te wachten om te knuffelen en spelen. In onze ‘straat’ woont een gezin die kinderen opvangt die niet meer thuis kunnen wonen. Deze week zijn er twee nieuwe meisjes gekomen en ze zijn zo lief. Een van de twee komt bij mij knuffelen en spelen en gaat niet meer weg, ze is zo’n schatje. Daar word je gewoon wel weer vrolijker van!

Donderdag heb ik na de toets weer mijn eigen klas bij ons eigen bord buiten. We doen vandaag weer eens de leestestjes die ik vorige week ook met ze heb gedaan. Vrijwel alle kinderen doen het sneller dan de vorige keer. Bij een meisje is echt een groot verschil te zien en ik vertel haar dat ze het heel goed doet, dat ze trots op zichzelf mag zijn en dat ik ook trots ben op haar. Ze begint helemaal te stralen en krijgt een mega lach op haar gezicht die niet meer weggaat.

De leraar neemt langzaam steeds meer kinderen mee naar binnen omdat ze vandaag twee toetsen hebben. Om kwart voor twaalf zijn er dan ook vrijwel geen kinderen meer over. Na school gaan we langs Maramba en koop ik een soort omslagrok die hier veel wordt gedragen.

’s Middags gaan we naar de Victoria Falls. Dat is ook wel apart hier, als toerist betaal je voor entree 200 kwacha (± €20), met een brief waarin je uitgenodigd bent voor vrijwilligerswerk 100 kwacha (± € 10) en wanneer je een work permit hebt betaal je nog 12 kwacha, dus nog geen €1,50. Het begint voordat we gaan donker te worden en te onweren, waardoor de meesten afhaken, ik heb er ook een seconde over nagedacht, maar ik ben blij dat ik het niet heb gedaan. Kimy, Fleur en ik zijn met z’n drieën naar de Falls gegaan, nadat we een ijsje hadden gehaald. Bij Sunbird heeft het hard geregend en wij hebben alleen onderweg in de taxi regen gehad! Helaas was er nog steeds nog weinig water. Na de Falls zijn we naar Hungry Lion geweest, de Afrikaanse KFC voor Thanksgiving, omdat Kimy Amerikaans is! Het was super leuk en gezellig!

Ik heb niet alle toetsen na kunnen kijken, dus dat ben ik van plan te doen op vrijdag ochtend als ik toch moet wachten tot de toets klaar is. Wanneer ik op school aankom zijn de kinderen echter helemaal geen toets aan het maken, sterker nog de leraar is er niet eens. Dat betekent dat ik vandaag weer de hele klas heb. We doen drie verschillende opdrachten, waar de kinderen elke keer een persoonlijk voornaamwoord of een werkwoord moeten invullen, hierbij moeten ze kiezen uit meerdere opties. Dit gaat over het algemeen goed, er zijn altijd een paar jongens op deze leeftijd die zich te stoer voelen om serieus te werken. We eindigen met een puzzel, waarbij je de beurt krijgt als je stil bent, ik heb ze nog nooit zo stil gekregen!

Vandaag is Fleurs laatste dag op school en alle kinderen van haar klas zijn aan het zingen en dansen in de pauze voor haar en mijn klas voegt zich daar ook bij. Dat betekent geen les meer voor vandaag, maar het is echt super leuk om te zien en een heel leuk afscheid voor Fleur. Een paar kinderen uit mijn klas gaan zelfs nog even door wanneer de rest al gestopt is en ze willen allemaal dat ik hun film. Na elke video is het: Another one Teacher, please!

’S Avonds gaan we net als vorige week uit eten met vrijwel heel Sunbird bij een Italiaans restaurant, wat erg gezellig is. Daarna gaan we met iedereen weer naar de bar in town, ook zoals vorige week.

Zaterdag ochtend is het al meteen lekker weer en gaan we na het ontbijt naar town en komen voor lunch terug. Na de lunch gaat Fleur haar spullen pakken en moeten we met zijn drieën op haar koffer gaan zitten om hem dicht te krijgen. Daarna is het tijd om afscheid te nemen van onze roommate. De rest van de dag doe ik niet erg veel.

Vandaag, zondag, is het weer lekker weer en zijn we de hele dag bij hotel Avani bij het zwembad. Heerlijk zo’n dagje relaxen. Ik kan dan ook zeggen dat mijn humeur, net zoals het weer deze week, van regen naar zonneschijn is gegaan.

De wifi hier is vrij goed, dus ik heb ook wat filmpjes geüpload, de kwaliteit is helaas wel slecht, maar dat moeten jullie maar even wegdenken!

Surprise Surprise

Ik moet iedereen alvast waarschuwen, het is deze week en extra lang verslag. Ik heb dan ook best veel gedaan, en het was natuurlijk mijn verjaardag. Ik verveel me hier zeker nog niet!

De maandagochtend beginnen we met leestestjes die ik heb gemaakt. De kinderen lezen uit leesboekjes en één voor één doe ik een leestestje met ze. Dit bestaat uit acht woorden die ze moeten lezen terwijl ik de tijd bij houd, zodat ik kan zien of de kinderen over een tijdje de woorden sneller herkennen. Sommige kinderen herkennen veel van de woorden, sommigen hebben er wat langer voor nodig en wat hulp en sommigen hebben geen idee. Na de pauze doen we weer het favoriete onderdeel van de kinderen, het spellingsspel. Iedereen kiest een nummer en daar hoort een woord bij dat ze op het bord moeten spellen. Het probleem is dat de kinderen wel Engels praten maar dat spelling en lezen een moeilijker onderdeel zijn. In het spellingsspel wordt nurse gespeld als soeun, time (wat best herkenbaar zou moeten zijn) als heis en letter als loheue, om zo wat voorbeelden te noemen. Ook is er bij het lezen wel een opmerkelijk iets, een van de woorden was don’t, dit was voor vrijwel iedereen een probleemwoord. De kinderen zeiden; I don’t know this word teacher. Weer een bevestiging dat lezen en schrijven moeilijk is voor de meesten, maar het spreken niet.

’s Avonds is het volle maan dus gaan we naar de Victoria Falls om regenbogen te zien, doordat de maan op het water schijnt en veel licht geeft, ontstaan er regenbogen. Echter een klein probleem, de watervallen staan droog. Geen regenbogen voor ons dus, op een klein stukje regenboog aan de Zimbabwe kant na. We drinken nog wat bij een van de twee hotels naast de watervallen en gaan dan weer naar huis.

De volgende dag hebben we een goede dag, de kinderen zijn heel geconcentreerd, doen goed hun best en zijn niet de hele tijd met elkaar bezig en op elkaar aan het letten. Ik krijg van drie van de meisjes briefjes met ‘I love you teacher Carmen’ ‘Thank you for teaching me’ ‘How many years do you stay?’ Wat een lieverds zijn het ook!

Woensdag is het mijn verjaardag en dat weten de kinderen op school ook, maar we starten de les gewoon met spelling. Een paar minuten voor de pauze gaan we naar binnen en geef ik de hele klas een koekje, waar ze gek op zijn. Dan ga ik weer met mijn eigen klas naar buiten en daar krijgen de kinderen een tweede koekje, echter blijven de handjes maar komen. Zodra ze een koekje hebben stoppen ze die snel in hun zak en voegen ze hun hand weer bij de rest van de handen, ‘biscuit teacher biscuit.’ Zodra alles op is hebben we pauze en beginnen alle kinderen te zingen en te dansen voor mij, super schattig!

Na de pauze doen we een woordenopdracht en daarna rekensommen. Als de kinderen de rekensommen klaar hebben en goed hebben natuurlijk, krijgen ze een ballon met hun naam erop. De rest van de gewone klas heeft op dit moment even geen les en al snel staat iedereen om mij heen te kijken, vragend en smekend om een ballon. Als alle kinderen uit mijn klas een ballon hebben, blijven er nog een aantal over, waardoor de kinderen nog harder beginnen te schreeuwen. Als het eindelijk stil is, zeg ik dat niemand een ballon krijgt met naam, maar dat de overgebleven ballonen voor iedereen zijn, waarna iedereen nog harder begint te schreeuwen en ik bijna wordt aangevallen. Met als gevolg dat iedereen op de ballonen afstormt waardoor twee van de vijf al knappen voordat iemand ze überhaupt vast heeft. Maar het was heel leuk en het was leuk om te zien hoe blij de kinderen zijn met een ballon, en al helemaal als hun eigen naam erop staat.

’s Middags gaan we even naar het plaatsje en komen rond vier uur terug. Om vijf uur komt Kimy in mijn kamer om te vragen of ik mee ga naar runningclub, ja natuurlijk! We lopen een ronde hard met de kinderen en daarna krijgen ze altijd water van ons. Het is hier een traditie dat je nat gegooid wordt op je verjaardag, dus ik wist wat me te wachten stond. Het was in ieder geval de eerste keer dat ik het hier koud kreeg en kippenvel had! Maar de kinderen vonden het geweldig en moesten lachen, dus het was heel leuk. Toen ik naar binnen liep zei Fleur (mijn roommate) dat ik wel eerst kon gaan douchen. Daarna was het tijd voor het avondeten, de staff het pie met groente en aardappel gemaakt omdat jarig was, wat we in het donker aten omdat de stroom tijden het eten uitviel. Na het eten verdween iedereen een beetje en ik vroeg me af waar iedereen was gebleven. Fleur zei dat we een spelletje gingen doen in een van de huizen die los staan van het gewone huis, waar mijn kamer is. Toen ik het achterhuis binnen liep begon iedereen opeens voor me te zingen. Ik was echt helemaal verrast. Ik kreeg een verjaardagskaart en er was een cake gemaakt voor mij en voor iemand anders die dinsdag jarig was geweest, daarom moest ik naar runningclub en moest ik als eerste douchen omdat ze nog niet klaar waren. Ik heb de hele tijd helemaal niks doorgehad. Het was super lief en leuk!

Na de lekkere cake deden we een spelletje en had ik afgesproken om met Lars te bellen. Daar wachtte de volgende verrassing op me, want Lars was bij mij thuis samen met opa en oma, dus iedereen begon te zingen. Weer een verrassing die ik totaal niet aan zag komen, maar die zo leuk en lief was! Dankjewel!

Na een fijne nacht slapen door de leuke dag woensdag, is het weer tijd voor een nieuwe dag school. We doen weer de leestestjes, dit maal niet een lijst met acht woorden, maar de drie lijsten die ik heb gemaakt. Aan het einde heb ik wel even genoeg van de lijsten, sommige kinderen doen er vijf minuten per lijst over, maar het is een goede opdracht en daar gaat het om. In de pauze praat ik even met de leraar, hij heeft geen opleiding tot leraar gedaan, hij wil de kinderen dingen leren vertelt hij zodat ze uit de arme sleur komen en iets van hun leven kunnen maken. Hij vertelt dat de school heel erg blij is met alle vrijwilligers. Ook spreekt hij zijn persoonlijke waardering uit, het is voor hem makkelijker om les te geven aan een kleinere groep en het is voor de kinderen die moeite hebben met Engels ook weer goed als ik ze in een kleiner groepje kan helpen.

Na school ga ik langs Maramba (zie foto’s), dit is een lokale markt met allerlei kraampjes. Er is zelfs een kraam die alleen maar enkele schoenen verkoopt, hoe bedenk je het. Ook is er een soort slagerskraam waar vlees wordt verkocht, echter is er geen stroom, dus geen koeling. Ik heb drie seconden naar binnen gekeken toen ik er langs liep en grote stukken vlees zag hangen, die er nou niet erg smakelijk uitzagen. Het is daar zo’n veertig graden dus de geur was ook niet geweldig. Snel doorlopen. Dinsdag heb ik een short en een tas laten maken van stof die Gabriela (mijn andere roommate) had gekregen van een collega, ze had zoveel dat ik er ook wat van mocht laten maken. Vandaag, twee dagen later, had de kleermaakster alles al klaar en kon ik het ophalen.

’s Middags gaan Gabriela en ik naar de sunset tree. Dit is een grote boom met een platform waar je een super mooi uitzicht hebt. Het ligt dicht bij de watervallen, dus je zit een ‘wolk’ mist, wat druppeltjes zijn van het water uit de watervallen. Later komen er ook nog vijf anderen die eerst naar Mukuni Village waren geweest (wij hadden dit al gedaan). Samen hebben we de zonsondergang gekeken, wat heel mooi was vanaf deze plek!

Vrijdag ga ik niet naar school maar naar het immigratie bureau, na het weekend ben ik namelijk alweer dertig (!) dagen hier, dus is het tijd om mijn work permit aan te vragen. Dit was wel een moment dat ik stil stond bij de tijd, en dat ik me realiseer dat het best wel snel gaat. Maar ik heb ook nog veel weken te gaan. Wegens iets met het systeem moeten we ’s middags terug komen, dat betekent tussendoor tijd voor de was, want dat moet ook gebeuren. ’s Avonds gaan we naar een pizzeria in het plaatsje en daarna naar een bar wat drinken.

Zaterdag is het dan eindelijk tijd voor Devil’s Pool, waar ik al de hele week naar uit kijk. We gaan naar het Royal Livingstone Hotel, bij de Victoria Falls en daar gaan we met een bootje naar een eiland. We staan boven aan de watervallen en kijken de diepte in, alleen dit al is een super mooi uitzicht. Maar dat is niet alles, we gaan namelijk zwemmen. We liggen bovenaan de watervallen in het water en kijken over de rand naar beneden. Super gaaf. Dit is echt letterlijk een living on the edge moment. Daarna hebben we een ontbijt ‘op’ de watervallen.

’s Middags begint het te regenen en zit ik een beetje op mijn laptop, foto’s uit te zoeken een blog te maken en dat soort dingen. ’s Avonds gaan we met zeven meiden uit eten bij een grillrestaurant. Ik heb gegrilde vis en het is echt super lekker. Als we terug zijn ga ik meteen naar bed, ik zo moe van deze week.

Vannacht heeft het heel erg hard geonweerd en geregend, vanmorgen was het dan ook koel en bewolkt. Het zonnetje begint nu een klein beetje door te breken terwijl we bij Kubu’s zitten voor een ontbijt/brunch. Nog even een middagje relaxen en morgen begint school weer.

Iedereen bedankt voor het lezen als jullie het tot hier hebben gehaald haha! Tot volgende week!

Camping life

Maandag begon de normale schoolweek weer en kwam ik dan ook aan in een volle klas. Vandaag gaan we een brief schrijven, na de uitleg is het tijd voor de kinderen om zelf een brief te schrijven. Het niveauverschil komt hier echter weer heel erg naar boven. Sommigen begrijpen de indeling totaal niet, terwijl er nog een voorbeeld voor hun neus op het bord staat. Ook is het lastig voor ze om zinnen te maken en iets te vertellen in de brief. Daar moeten we nog op oefenen.

’s Middags bedenk ik dan ook een aantal dingen die ik in de klas met ze kan gaan doen. Ik heb een spellingspelletje gemaakt, een aantal vragen bij een leesboekje en een soort puzzel voor de snelle kinderen die zich anders gaan vervelen.

Het is maandag dus dat betekent soccerclub aan het einde van de middag. Dit keer neem ik mijn camera mee en alle (kleinere) kinderen die geen voetbal spelen willen graag poseren voor een foto. Ik doe een klapspelletje met een aantal kinderen terwijl een jongetje foto’s maakt met mijn camera. Althans dat denk ik, ondertussen maakt hij een filmpje van het klapspelletje. Geen idee hoe hij zo snel weet hoe de camera werkt, maar ik vind het wel leuk! (filmpje komt onder video’s te staan)

De volgende dag doen we in de les de past tense en de opdracht die ik had bedacht voor de snelle kinderen komt meteen van pas. De kinderen moeten van gehusselde letters een woord maken, in dit geval moet het een dier zijn. O N B A B O, wordt baboon. De kinderen vinden het helemaal geweldig! Die middag doe ik niet erg veel en zit ik met een boek in de schommelstoel te relaxen.

Wanneer ik woensdag op school aan kom op school heeft mijn klas gymles. De meisjes en de jongens zijn gescheiden, de meisjes doen een spel waarbij ze in teams tegen elkaar moeten scoren door een bal in een mand te gooien, de jongens spelen voetbal. De leraar komt naar mij toe om te vragen of ik het goed vind om met een groepje kinderen aan hun Engels te werken. Over twee weken (inmiddels over een week) zijn er toetsen, daarom kunnen ze wel wat extra hulp gebruiken, onder het motto beter laat dan nooit. We slepen wat stoelen naar buiten en nemen plaats bij een bord dat voor ons is neergezet. Prima plek, totdat er om tien uur geen schaduw meer te vinden is, haha. We doen het spellingspelletje dat ik heb bedacht en ook dit vindt iedereen weer heel leuk. De meeste bekende woorden als school en house gaan prima, maar woorden als picture en animal (waarvan je denkt dat het ook wel een bekend woord is) worden erg lastig gevonden. Wanneer ik weg ga willen alle meisjes knuffelen, see you tomorrow teacher!

De volgende dag beginnen we met lezen. Ik heb vijf leesboekjes met vragen en er zijn ongeveer vijftien kinderen. Ik zet eerst een groepje van vier jongens en een meisje aan het lezen, waarna ik voor de rest een opdracht op het bord schrijf. Het is de bedoeling dat ze zelfstandig gaan werken en dat ik bij beide groepjes kan helpen. Echter hebben de jongens zo veel moeite met lezen dat ze zonder hulp niet verder komen, maar ook ben ik nog bezig met het andere groepje. Ik merk al snel dat dit op dit moment nog niet werkt. Aangezien de vier jongens toch met z’n allen over een boekje hangen, gaan we met z’n allen lezen en moeten de boekjes gedeeld worden. Na een tijdje was de concentratie weg en werd het een gekke huis, al helemaal toen de rest van de klas al pauze had, daarom vandaag maar vijf minuten eerder pauze! Na de pauze is het weer tijd voor het spellingspelletje wat voor veel gejuich en blije gezichten zorgt. Om twaalf uur is het weer tijd om te gaan en krijg ik opnieuw een afscheid met knuffelde meisjes en de Zambiaanse handdruk van de jongens.

Aan het eind van de middag hebben we de eerste echte regenbui. Het valt met bakken uit de hemel en de straten overstromen en staan blank. Ik was net in town, toen ik terug kwam moest ik eerst het zwembad voor het huis passeren voordat ik naar binnen kon. Later regent het wat minder hard, maar toch regent het wel een paar uur.

De volgende dag is dat dan ook goed te zien, de straten liggen op sommige plekken vol met zand, stenen, takken en bladeren van bomen. Zoals elke vrijdag is het een beetje een rommelige dag. Er zijn zo’n acht kinderen en we beginnen weer met lezen. Iedereen is geconcentreerd bezig en ik lees samen met een van de jongens, die erg veel hulp nodig heeft. Bij het woord she roept hij steeds beautiful en een woord als is herkent hij ook niet. Het lezen bestaat vooral uit het gokken naar woorden, extra hulp is dus wel nodig. Na de pauze komt een van de meisjes naar me toe en vraagt of ze naar huis mag gaan omdat haar broertje zich niet lekker voelt, dat is hier een hele normale smoes. Wanneer ik zeg dat de les nog minder dan een uur duurt dus dat ze daarna kan gaan, antwoordt ze met oke, ik kom er aan. Vervolgens heb ik haar niet weer gezien. Ik ben er al achter dat dit vrij normaal is voor een vrijdag is. Met de kinderen die er wel zijn doe ik na de pauze een grammatica opdracht en is het daarna tijd voor een spelletje omdat het bijna weekend is.

Dit weekend ga ik twee dagen op safari in Botswana. We vertrekken zaterdagochtend om zeven uur. We rijden naar de Zambia border en gaan vanaf daar met een bootje naar de overkant, naar Botswana, dit is echt maar twee minuten. We zien de overkant al. Daar worden we naar de plek gereden vanaf waar de safari start. We gaan eerst met een super gave mega jeep het Chobe park in. We zien meteen al heel veel olifanten, van heel dicht bij. Er staat een olifant naast de jeep en komt met zijn slurf naar mij toe, op dat moment is de afstand tussen mij en de olifant minder dan een armlengte, hoe gaaf! In de middag gaan we met een boot. We zien nijlpaarden, krokodillen, buffels, veel verschillende vogels en nog meer dieren, weer van heel dichtbij. We zien ook een olifant de rivier oversteken, daarna gooit hij zand over zich om zich te beschermen tegen de brandende zon. Ik vond olifanten altijd al hele mooie dieren maar om dit van zo dichtbij te zien is echt bijzonder.

’s Avonds kamperen we in het park, tussen de dieren dus. Dit is pas echt kamperen! We hebben ’s nachts (gelukkig) geen enge bezoekers gehad. De volgende ochtend gaan we om half zeven weer in de jeep. In de ochtend zijn de leeuwen actief omdat het dan nog niet te warm is. Helaas hebben we alleen hun sporen gezien. Verder zien we de ochtend niet erg veel dieren, het is rustig deze ochten. Om tien uur hebben we een brunch/lunch bij het kamp waarna we om elf uur weer op pad gaan. De middag zien we veel meer dieren, grote kuddes zebra’s en olifanten en een aantal giraffen, en we zien zelfs leeuwen. Echt super gaaf!

We zijn rond een uur of vijf thuis en iedereen is moe. Ik kan niet wachten om alle foto’s en video’s op mijn laptop te zetten en te bekijken. Dat is dan ook het eerste wat ik doe na een goede douche. We sluiten het weekend af met het lekkerste schepijs van Livingstone en dan kruip ik lekker mijn bed, het weekend zit er weer op!

Ik ga proberen alle foto’s de uploaden, maar de wifi is erg slecht hier dus ik weet niet of het op dit moment lukt, dus het kan op een later moment worden! De foto's staan wel op mijn Facebook. Ik vind het erg leuk om te zien dat iedereen het zo leuk vindt om te lezen en te zien wat ik hier allemaal doe, dankjulliewel!

Warme Chaos

Deze week valt te omschrijven als een warme chaotische week. Chaotisch niet in de zin van stress of hectiek, want dat kennen ze hier niet. Deze week heeft de hoogste klas, de 7th grade, van de school examens. Dat betekent normaliter vakantie voor de andere klassen, puur omdat er geen ruimte is om les te geven. Er was vorige week tegen de kinderen gezegd van de 6th grade dat ze wel moesten komen, zodat de vrijwilligers ze in kleinere groepjes kunnen les geven/helpen. Buiten zijn er namelijk een aantal stoelen en een kruitbord geverfd op een muur, dus hier kan ik kleinere groepjes les gegeven worden.

Maandag ochtend waren er echter vijf kinderen aanwezig en die kregen al les van twee andere vrijwilligers van een andere organisatie. We zijn toen met drie vrijwilligers naar de Linda blind farm gegaan, aangezien we op school overbodig waren. Hier wonen gezinnen waarvan een van de ouders gehandicapt is. De meisjes helpen/werken hier op het land met groenten planten en water geven, daarna gaan ze ’s middags naar school. De ochtend hebben we geholpen met het water geven.

De volgende dag (het is alweer november!) zouden er volgens het schoolhoofd meerdere kinderen zijn, want er zou doorgegeven worden via leraren, broertjes, zusjes en vriendjes dat de kinderen naar school moeten komen. Vandaag waren er zo’n zeven kinderen, waarvan geen van mijn klas, maar wel een aantal van de 6th grade, de klas van de andere vrijwilligster uit het huis. We hebben drie kinderen uit de klas genomen en daarmee hebben we spelling, lezen en rekensommen gedaan in de ochtend.

’s Middags gaan we met een groep naar Mukuni Village, dit is een dorp dat een stukje verderop ligt, waar zo’n 7000 mensen leven, wordt ons verteld. We krijgen een korte rondleiding door het dorp en de kindjes willen graag op de foto en er mag dan ook volop gefotografeerd worden, het toerisme is immers de grootste inkomstenpost verteld de vrouw. Daarna gaan we naar de Curio Market, wat ook behoort tot het dorp en grenst aan de huisjes. Hier worden spulletjes verkocht die in het dorp zijn gemaakt, schaaltjes, trommels, diertjes, saladelepels, sieraden, tassen en ga zo maar door. Er wordt voornamelijk met hout gewerkt. Mannen en vrouwen staan letterlijk zij aan zij achter een soort lage tafel vol gepakt met spullen waar je voorlangs loopt. (Zie foto's) De ene praat nog tegen je en de volgende begint alweer, ze willen allemaal zo graag iets verkopen.

In het centrum van ons dorp is het Mukuni Park, hier worden ook spullen verkocht die in Mukuni Village worden gemaakt. Hier heeft ieder zijn eigen plek, wat ik denk ik het beste kan omschrijven als en eigen ‘garage’ dat alleen te klein is voor één auto. De mensen willen hier heel graag dat je hun ‘paleis’ binnen gaat en gaan dan zelf in de opening staan, zodat je moet blijven staan kijken naar hun spullen en je jezelf weer langs ze moet dringen om weg te komen. Allemaal in de hoop dat je iets koopt, er wordt dan ook door iedereen gezegd dat kijken gratis is en vervolgens wordt het ene na het andere in je handen gedrukt. Hier ben ik ook geweest en voelde ik me een beetje een dier dat in de hoek werd gedreven. Ik vond Curio Market een prettigere plek met mensen die ik liever wat geld gun dan Mukini Park, terwijl anderen vonden dat de mensen hier wanhopiger overkwamen.

’s Avonds gaan we met z’n allen pizza eten, er zijn dit weekend een aantal mensen die weggaan en ze wilden de staff van het huis meenemen als bedankje. Zo werd het met veel mensen een drukke, gezellige boel. Wanneer we klaar zijn met eten begint het hard te regen en te onweren voor zo’n twintig minuten. De regen waar de mensen hier al dagen op zitten te wachten, eind oktober hoort immers het regenseizoen te beginnen. Naast een rommelige week was het dan ook weer een warme week en bleef de temperatuur maar oplopen, maar nu was de regen eindelijk daar!

Donderdag zijn er opnieuw maar drie kinderen en het wordt weer lezen en spelling doen. Vandaag vind ik de kinderen heel druk en agressief. Er komt opeens een jongetje langs die helemaal niet de les volgt en die raakt een meisje met een tak. Het meisje twijfelt geen moment en springt op. De jongen probeert weg te rennen en het meisje gooit een volle waterfles hard tegen zijn rug. Hij durft even later terug te komen en dan gaat de inhoud van de fles richting de jongen. Het meisjes plagen, kusjes vragen is hier niet bekend.

Deze week zijn er zo weinig kinderen op school dat ze allemaal een rondje op onze fietsen mogen rijden, dit vinden ze helemaal geweldig. Sommigen hebben nog nooit op een fiets gezeten en weten niet wat ze meemaken. Er zijn elke keer maar drie kinderen, maar zodra de fietsen tevoorschijn komen, komen er ook meer kinderen tevoorschijn. Ik heb hier een filmpje van gemaakt en die is te vinden onder video's. Ook heb ik van vorige week en deze week de foto's toegevoed, deze zijn onder foto's te vinden.

Vrijdagen zijn hier meestal altijd wat rommelig, de kinderen gaan tot ongeveer 11/12 uur naar school. Normaal ben ik altijd tot 12 uur op school, maar deze week waren we elke keer al rond 11 uur klaar. Ik ben wel blij dat volgende week weer een normale week is. Een klas van bijna veertig kinderen is soms vermoeiend, maar drie kinderen is ook niet echt wat. Volgende week moet ik weer gaan nadenken over wat ik in de lessen met ze ga doe en hoe ik de dagen in ga plannen. Dat vind ik wel fijn, want deze week gaf me veel tijd om over van alles en nog wat na te denken, onder andere over thuis. Dat vind ik soms wel moeilijk, maar dat hoort er natuurlijk ook bij en dat weet ik ook.

Vandaag is het een bewolkte dag, ik heb de zon een paar keer zien vandaag, maar vanmiddag vooral de wolken. We zijn met een groepje naar Avani gegaan, dit is een zwembad met een bar/restaurant. Vandaag zwemmen we niet, maar relaxen we gewoon, maken we gebruik van de wifi en gaan we hier vanavond eten.

Dit weekend zijn er zes mensen weggegaan en vorig weekend ook al vijf, maar morgen komen er weer negen nieuwe mensen dus zo blijft de groep maar veranderen. Ik ben benieuwd naar de nieuwe mensen!