Deze week valt te omschrijven als een warme chaotische week. Chaotisch niet in de zin van stress of hectiek, want dat kennen ze hier niet. Deze week heeft de hoogste klas, de 7th grade, van de school examens. Dat betekent normaliter vakantie voor de andere klassen, puur omdat er geen ruimte is om les te geven. Er was vorige week tegen de kinderen gezegd van de 6th grade dat ze wel moesten komen, zodat de vrijwilligers ze in kleinere groepjes kunnen les geven/helpen. Buiten zijn er namelijk een aantal stoelen en een kruitbord geverfd op een muur, dus hier kan ik kleinere groepjes les gegeven worden.

Maandag ochtend waren er echter vijf kinderen aanwezig en die kregen al les van twee andere vrijwilligers van een andere organisatie. We zijn toen met drie vrijwilligers naar de Linda blind farm gegaan, aangezien we op school overbodig waren. Hier wonen gezinnen waarvan een van de ouders gehandicapt is. De meisjes helpen/werken hier op het land met groenten planten en water geven, daarna gaan ze ’s middags naar school. De ochtend hebben we geholpen met het water geven.

De volgende dag (het is alweer november!) zouden er volgens het schoolhoofd meerdere kinderen zijn, want er zou doorgegeven worden via leraren, broertjes, zusjes en vriendjes dat de kinderen naar school moeten komen. Vandaag waren er zo’n zeven kinderen, waarvan geen van mijn klas, maar wel een aantal van de 6th grade, de klas van de andere vrijwilligster uit het huis. We hebben drie kinderen uit de klas genomen en daarmee hebben we spelling, lezen en rekensommen gedaan in de ochtend.

’s Middags gaan we met een groep naar Mukuni Village, dit is een dorp dat een stukje verderop ligt, waar zo’n 7000 mensen leven, wordt ons verteld. We krijgen een korte rondleiding door het dorp en de kindjes willen graag op de foto en er mag dan ook volop gefotografeerd worden, het toerisme is immers de grootste inkomstenpost verteld de vrouw. Daarna gaan we naar de Curio Market, wat ook behoort tot het dorp en grenst aan de huisjes. Hier worden spulletjes verkocht die in het dorp zijn gemaakt, schaaltjes, trommels, diertjes, saladelepels, sieraden, tassen en ga zo maar door. Er wordt voornamelijk met hout gewerkt. Mannen en vrouwen staan letterlijk zij aan zij achter een soort lage tafel vol gepakt met spullen waar je voorlangs loopt. (Zie foto's) De ene praat nog tegen je en de volgende begint alweer, ze willen allemaal zo graag iets verkopen.

In het centrum van ons dorp is het Mukuni Park, hier worden ook spullen verkocht die in Mukuni Village worden gemaakt. Hier heeft ieder zijn eigen plek, wat ik denk ik het beste kan omschrijven als en eigen ‘garage’ dat alleen te klein is voor één auto. De mensen willen hier heel graag dat je hun ‘paleis’ binnen gaat en gaan dan zelf in de opening staan, zodat je moet blijven staan kijken naar hun spullen en je jezelf weer langs ze moet dringen om weg te komen. Allemaal in de hoop dat je iets koopt, er wordt dan ook door iedereen gezegd dat kijken gratis is en vervolgens wordt het ene na het andere in je handen gedrukt. Hier ben ik ook geweest en voelde ik me een beetje een dier dat in de hoek werd gedreven. Ik vond Curio Market een prettigere plek met mensen die ik liever wat geld gun dan Mukini Park, terwijl anderen vonden dat de mensen hier wanhopiger overkwamen.

’s Avonds gaan we met z’n allen pizza eten, er zijn dit weekend een aantal mensen die weggaan en ze wilden de staff van het huis meenemen als bedankje. Zo werd het met veel mensen een drukke, gezellige boel. Wanneer we klaar zijn met eten begint het hard te regen en te onweren voor zo’n twintig minuten. De regen waar de mensen hier al dagen op zitten te wachten, eind oktober hoort immers het regenseizoen te beginnen. Naast een rommelige week was het dan ook weer een warme week en bleef de temperatuur maar oplopen, maar nu was de regen eindelijk daar!

Donderdag zijn er opnieuw maar drie kinderen en het wordt weer lezen en spelling doen. Vandaag vind ik de kinderen heel druk en agressief. Er komt opeens een jongetje langs die helemaal niet de les volgt en die raakt een meisje met een tak. Het meisje twijfelt geen moment en springt op. De jongen probeert weg te rennen en het meisje gooit een volle waterfles hard tegen zijn rug. Hij durft even later terug te komen en dan gaat de inhoud van de fles richting de jongen. Het meisjes plagen, kusjes vragen is hier niet bekend.

Deze week zijn er zo weinig kinderen op school dat ze allemaal een rondje op onze fietsen mogen rijden, dit vinden ze helemaal geweldig. Sommigen hebben nog nooit op een fiets gezeten en weten niet wat ze meemaken. Er zijn elke keer maar drie kinderen, maar zodra de fietsen tevoorschijn komen, komen er ook meer kinderen tevoorschijn. Ik heb hier een filmpje van gemaakt en die is te vinden onder video's. Ook heb ik van vorige week en deze week de foto's toegevoed, deze zijn onder foto's te vinden.

Vrijdagen zijn hier meestal altijd wat rommelig, de kinderen gaan tot ongeveer 11/12 uur naar school. Normaal ben ik altijd tot 12 uur op school, maar deze week waren we elke keer al rond 11 uur klaar. Ik ben wel blij dat volgende week weer een normale week is. Een klas van bijna veertig kinderen is soms vermoeiend, maar drie kinderen is ook niet echt wat. Volgende week moet ik weer gaan nadenken over wat ik in de lessen met ze ga doe en hoe ik de dagen in ga plannen. Dat vind ik wel fijn, want deze week gaf me veel tijd om over van alles en nog wat na te denken, onder andere over thuis. Dat vind ik soms wel moeilijk, maar dat hoort er natuurlijk ook bij en dat weet ik ook.

Vandaag is het een bewolkte dag, ik heb de zon een paar keer zien vandaag, maar vanmiddag vooral de wolken. We zijn met een groepje naar Avani gegaan, dit is een zwembad met een bar/restaurant. Vandaag zwemmen we niet, maar relaxen we gewoon, maken we gebruik van de wifi en gaan we hier vanavond eten.

Dit weekend zijn er zes mensen weggegaan en vorig weekend ook al vijf, maar morgen komen er weer negen nieuwe mensen dus zo blijft de groep maar veranderen. Ik ben benieuwd naar de nieuwe mensen!