Ik moet iedereen alvast waarschuwen, het is deze week en extra lang verslag. Ik heb dan ook best veel gedaan, en het was natuurlijk mijn verjaardag. Ik verveel me hier zeker nog niet!

De maandagochtend beginnen we met leestestjes die ik heb gemaakt. De kinderen lezen uit leesboekjes en één voor één doe ik een leestestje met ze. Dit bestaat uit acht woorden die ze moeten lezen terwijl ik de tijd bij houd, zodat ik kan zien of de kinderen over een tijdje de woorden sneller herkennen. Sommige kinderen herkennen veel van de woorden, sommigen hebben er wat langer voor nodig en wat hulp en sommigen hebben geen idee. Na de pauze doen we weer het favoriete onderdeel van de kinderen, het spellingsspel. Iedereen kiest een nummer en daar hoort een woord bij dat ze op het bord moeten spellen. Het probleem is dat de kinderen wel Engels praten maar dat spelling en lezen een moeilijker onderdeel zijn. In het spellingsspel wordt nurse gespeld als soeun, time (wat best herkenbaar zou moeten zijn) als heis en letter als loheue, om zo wat voorbeelden te noemen. Ook is er bij het lezen wel een opmerkelijk iets, een van de woorden was don’t, dit was voor vrijwel iedereen een probleemwoord. De kinderen zeiden; I don’t know this word teacher. Weer een bevestiging dat lezen en schrijven moeilijk is voor de meesten, maar het spreken niet.

’s Avonds is het volle maan dus gaan we naar de Victoria Falls om regenbogen te zien, doordat de maan op het water schijnt en veel licht geeft, ontstaan er regenbogen. Echter een klein probleem, de watervallen staan droog. Geen regenbogen voor ons dus, op een klein stukje regenboog aan de Zimbabwe kant na. We drinken nog wat bij een van de twee hotels naast de watervallen en gaan dan weer naar huis.

De volgende dag hebben we een goede dag, de kinderen zijn heel geconcentreerd, doen goed hun best en zijn niet de hele tijd met elkaar bezig en op elkaar aan het letten. Ik krijg van drie van de meisjes briefjes met ‘I love you teacher Carmen’ ‘Thank you for teaching me’ ‘How many years do you stay?’ Wat een lieverds zijn het ook!

Woensdag is het mijn verjaardag en dat weten de kinderen op school ook, maar we starten de les gewoon met spelling. Een paar minuten voor de pauze gaan we naar binnen en geef ik de hele klas een koekje, waar ze gek op zijn. Dan ga ik weer met mijn eigen klas naar buiten en daar krijgen de kinderen een tweede koekje, echter blijven de handjes maar komen. Zodra ze een koekje hebben stoppen ze die snel in hun zak en voegen ze hun hand weer bij de rest van de handen, ‘biscuit teacher biscuit.’ Zodra alles op is hebben we pauze en beginnen alle kinderen te zingen en te dansen voor mij, super schattig!

Na de pauze doen we een woordenopdracht en daarna rekensommen. Als de kinderen de rekensommen klaar hebben en goed hebben natuurlijk, krijgen ze een ballon met hun naam erop. De rest van de gewone klas heeft op dit moment even geen les en al snel staat iedereen om mij heen te kijken, vragend en smekend om een ballon. Als alle kinderen uit mijn klas een ballon hebben, blijven er nog een aantal over, waardoor de kinderen nog harder beginnen te schreeuwen. Als het eindelijk stil is, zeg ik dat niemand een ballon krijgt met naam, maar dat de overgebleven ballonen voor iedereen zijn, waarna iedereen nog harder begint te schreeuwen en ik bijna wordt aangevallen. Met als gevolg dat iedereen op de ballonen afstormt waardoor twee van de vijf al knappen voordat iemand ze überhaupt vast heeft. Maar het was heel leuk en het was leuk om te zien hoe blij de kinderen zijn met een ballon, en al helemaal als hun eigen naam erop staat.

’s Middags gaan we even naar het plaatsje en komen rond vier uur terug. Om vijf uur komt Kimy in mijn kamer om te vragen of ik mee ga naar runningclub, ja natuurlijk! We lopen een ronde hard met de kinderen en daarna krijgen ze altijd water van ons. Het is hier een traditie dat je nat gegooid wordt op je verjaardag, dus ik wist wat me te wachten stond. Het was in ieder geval de eerste keer dat ik het hier koud kreeg en kippenvel had! Maar de kinderen vonden het geweldig en moesten lachen, dus het was heel leuk. Toen ik naar binnen liep zei Fleur (mijn roommate) dat ik wel eerst kon gaan douchen. Daarna was het tijd voor het avondeten, de staff het pie met groente en aardappel gemaakt omdat jarig was, wat we in het donker aten omdat de stroom tijden het eten uitviel. Na het eten verdween iedereen een beetje en ik vroeg me af waar iedereen was gebleven. Fleur zei dat we een spelletje gingen doen in een van de huizen die los staan van het gewone huis, waar mijn kamer is. Toen ik het achterhuis binnen liep begon iedereen opeens voor me te zingen. Ik was echt helemaal verrast. Ik kreeg een verjaardagskaart en er was een cake gemaakt voor mij en voor iemand anders die dinsdag jarig was geweest, daarom moest ik naar runningclub en moest ik als eerste douchen omdat ze nog niet klaar waren. Ik heb de hele tijd helemaal niks doorgehad. Het was super lief en leuk!

Na de lekkere cake deden we een spelletje en had ik afgesproken om met Lars te bellen. Daar wachtte de volgende verrassing op me, want Lars was bij mij thuis samen met opa en oma, dus iedereen begon te zingen. Weer een verrassing die ik totaal niet aan zag komen, maar die zo leuk en lief was! Dankjewel!

Na een fijne nacht slapen door de leuke dag woensdag, is het weer tijd voor een nieuwe dag school. We doen weer de leestestjes, dit maal niet een lijst met acht woorden, maar de drie lijsten die ik heb gemaakt. Aan het einde heb ik wel even genoeg van de lijsten, sommige kinderen doen er vijf minuten per lijst over, maar het is een goede opdracht en daar gaat het om. In de pauze praat ik even met de leraar, hij heeft geen opleiding tot leraar gedaan, hij wil de kinderen dingen leren vertelt hij zodat ze uit de arme sleur komen en iets van hun leven kunnen maken. Hij vertelt dat de school heel erg blij is met alle vrijwilligers. Ook spreekt hij zijn persoonlijke waardering uit, het is voor hem makkelijker om les te geven aan een kleinere groep en het is voor de kinderen die moeite hebben met Engels ook weer goed als ik ze in een kleiner groepje kan helpen.

Na school ga ik langs Maramba (zie foto’s), dit is een lokale markt met allerlei kraampjes. Er is zelfs een kraam die alleen maar enkele schoenen verkoopt, hoe bedenk je het. Ook is er een soort slagerskraam waar vlees wordt verkocht, echter is er geen stroom, dus geen koeling. Ik heb drie seconden naar binnen gekeken toen ik er langs liep en grote stukken vlees zag hangen, die er nou niet erg smakelijk uitzagen. Het is daar zo’n veertig graden dus de geur was ook niet geweldig. Snel doorlopen. Dinsdag heb ik een short en een tas laten maken van stof die Gabriela (mijn andere roommate) had gekregen van een collega, ze had zoveel dat ik er ook wat van mocht laten maken. Vandaag, twee dagen later, had de kleermaakster alles al klaar en kon ik het ophalen.

’s Middags gaan Gabriela en ik naar de sunset tree. Dit is een grote boom met een platform waar je een super mooi uitzicht hebt. Het ligt dicht bij de watervallen, dus je zit een ‘wolk’ mist, wat druppeltjes zijn van het water uit de watervallen. Later komen er ook nog vijf anderen die eerst naar Mukuni Village waren geweest (wij hadden dit al gedaan). Samen hebben we de zonsondergang gekeken, wat heel mooi was vanaf deze plek!

Vrijdag ga ik niet naar school maar naar het immigratie bureau, na het weekend ben ik namelijk alweer dertig (!) dagen hier, dus is het tijd om mijn work permit aan te vragen. Dit was wel een moment dat ik stil stond bij de tijd, en dat ik me realiseer dat het best wel snel gaat. Maar ik heb ook nog veel weken te gaan. Wegens iets met het systeem moeten we ’s middags terug komen, dat betekent tussendoor tijd voor de was, want dat moet ook gebeuren. ’s Avonds gaan we naar een pizzeria in het plaatsje en daarna naar een bar wat drinken.

Zaterdag is het dan eindelijk tijd voor Devil’s Pool, waar ik al de hele week naar uit kijk. We gaan naar het Royal Livingstone Hotel, bij de Victoria Falls en daar gaan we met een bootje naar een eiland. We staan boven aan de watervallen en kijken de diepte in, alleen dit al is een super mooi uitzicht. Maar dat is niet alles, we gaan namelijk zwemmen. We liggen bovenaan de watervallen in het water en kijken over de rand naar beneden. Super gaaf. Dit is echt letterlijk een living on the edge moment. Daarna hebben we een ontbijt ‘op’ de watervallen.

’s Middags begint het te regenen en zit ik een beetje op mijn laptop, foto’s uit te zoeken een blog te maken en dat soort dingen. ’s Avonds gaan we met zeven meiden uit eten bij een grillrestaurant. Ik heb gegrilde vis en het is echt super lekker. Als we terug zijn ga ik meteen naar bed, ik zo moe van deze week.

Vannacht heeft het heel erg hard geonweerd en geregend, vanmorgen was het dan ook koel en bewolkt. Het zonnetje begint nu een klein beetje door te breken terwijl we bij Kubu’s zitten voor een ontbijt/brunch. Nog even een middagje relaxen en morgen begint school weer.

Iedereen bedankt voor het lezen als jullie het tot hier hebben gehaald haha! Tot volgende week!