Dit weekend eindigde en deze week begon ik een beetje down, zonder dat ik precies wist waarom, wat op een bepaalde manier wel frustrerend was omdat ik niet zo goed wist wat ik er aan moest doen. Ik had wel de behoefte aan mijn eigen kamer en eigen bed. Iedereen is hier heel aardig en gaat super goed met elkaar om, daar niet van, maar je bent altijd met elkaar en ik had deze dagen even de behoefte om een paar uur niemand te hoeven zien of te spreken en me in mijn eigen kamertje te kunnen opsluiten. Ook waren de eerste dagen op school niet heel erg leuk, wat me ook niet echt opvrolijkte. En als laatste begin ik het eten in Nederland wel te missen, van een boterham met kaas (met melk natuurlijk) tot andijviestamppot met spekjes tot chocolade pepernoten. Het eten hier is niet slecht, maar het kan soms wel wat beter. Het is voornamelijk droge rijst en pasta, thuis eet ik, net als veel anderen nooit ketchup, maar hier eten we rijst met ketchup.

De leraar had me vorige week al verteld dat het deze week toetsweek is. De kinderen hebben elke dag een toets die om acht uur start, volgens hem duurt een toets een uur, dus zouden de kinderen om negen uur klaar zijn en zou ik gewoon normaal les kunnen geven. Maandag kwam ik om negen uur op school en waren de kinderen nog bezig met wiskunde. Dit ging trouwens wel op een andere manier dan dat wij dat kennen. In het lokaal stonden vragen op het bord geschreven, alle vragen zijn hier meerkeuzevragen. Wanneer de kinderen binnen klaar zijn, gaan ze naar buiten, naar het bord waar ik normaal les geef. Daar staan de volgende vragen, wanneer deze gemaakt zijn, gaan de kinderen opnieuw naar binnen met hun schrift voor de vragen daar, en dat zo’n vier keer op en neer. Dit duurde tot ongeveer kwart over tien in plaats van negen uur. Ik gaf de kinderen eerst even pauze zodat we daarna tot twaalf uur konden werken. Er waren echter maar een paar kinderen, de rest van de klas had geen les dus alle jongens bleven voetballen. Na deze korte lesdag ga ik naar huis met vijftig wiskunde toetsen om na te kijken deze middag, dat kost me zo’n drie uur.

De volgende dag ga ik eerlijk gezegd niet met heel erg veel nieuwe moed naar school. Wat toets betreft is het vandaag wel een stukje beter, de kinderen zijn om half tien klaar. De rest van de toetsen maken de kinderen in het zelfde lokaal, maar worden de vragen om en om op het bord geschreven en sommigen worden mondeling gesteld. Wat les geven betreft is het vandaag minder dan gister. Er is een stel dat vrijwilligerswerk komt doen op onze school en een van hen heeft mijn plek buiten ingenomen en een aantal van mijn kinderen. Dat betekent dat ik binnen les moet geven, er zijn zo’n zes kinderen waarvan maar één uit mijn eigen klas. Wat betekent dat de rest van de klas geen les heeft, je raadt het al; de kinderen zijn niet erg gemotiveerd. Na de pauze heb ik opeens weer andere kinderen, die moeten na een kwartier weg en dan krijg ik kinderen uit de normale klas. Ze hebben gehoord van het spellingsspelletje, dus dat willen ze graag doen. Ik merk wel dat deze kinderen veel meer woorden weten en kunnen schrijven dan de kinderen uit mijn klas, dat is wel leuk!

De terug weg is een stuk minder leuk, het begint keihard te regenen en je weet schuilen heeft geen zin tenzij je een uur of langer de tijd hebt bij zo’n bui. Ik kom dan ook doorwerkt en vies thuis. ’s Middags zit ik weer de hele middag na te kijken, dan is het niet zo erg dat het regent.

Woensdag begint de dag bewolkt en met een paar druppels regen, gelukkig is het niks vergeleken met gister, maar alsnog werkt het niet erg goed op mijn humeur. Na het wachten moet ik de hele klas les geven, omdat het buiten een grote modderpoel is. De kinderen zijn echt mega druk, daarom komt de leraar er even bij zitten zodat het iets rustiger wordt. Als ik tegen drie kinderen voor in de klas zeg dat ze stil moeten zijn, wordt er achterin al weer geschreeuwd en andersom. Ik ben blij als het pauze is!

De leraar zegt om elf uur dat hij met een halfuurtje terug is, dus ik doe met een deel van de klas spelling omdat ze dat zo graag willen. In de toetsweek wordt er niet echt les gegeven dus een deel van de kinderen blijft non stop pauze houden en dan vooral de jongens die voetballen. De leraar komt echter niet terug, wat ik helemaal prima vind want dat betekent vandaag geen nakijkwerk voor mij.

’s Middags gaan we eerst naar town voor onder andere wifi, om vijf uur gaan we naar runningclub, wat vijftien minuten hardlopen met de kinderen inhoudt. En geloof me dat is hier best vermoeiend. Als we terug komen staan de kleintjes ons altijd op te wachten om te knuffelen en spelen. In onze ‘straat’ woont een gezin die kinderen opvangt die niet meer thuis kunnen wonen. Deze week zijn er twee nieuwe meisjes gekomen en ze zijn zo lief. Een van de twee komt bij mij knuffelen en spelen en gaat niet meer weg, ze is zo’n schatje. Daar word je gewoon wel weer vrolijker van!

Donderdag heb ik na de toets weer mijn eigen klas bij ons eigen bord buiten. We doen vandaag weer eens de leestestjes die ik vorige week ook met ze heb gedaan. Vrijwel alle kinderen doen het sneller dan de vorige keer. Bij een meisje is echt een groot verschil te zien en ik vertel haar dat ze het heel goed doet, dat ze trots op zichzelf mag zijn en dat ik ook trots ben op haar. Ze begint helemaal te stralen en krijgt een mega lach op haar gezicht die niet meer weggaat.

De leraar neemt langzaam steeds meer kinderen mee naar binnen omdat ze vandaag twee toetsen hebben. Om kwart voor twaalf zijn er dan ook vrijwel geen kinderen meer over. Na school gaan we langs Maramba en koop ik een soort omslagrok die hier veel wordt gedragen.

’s Middags gaan we naar de Victoria Falls. Dat is ook wel apart hier, als toerist betaal je voor entree 200 kwacha (± €20), met een brief waarin je uitgenodigd bent voor vrijwilligerswerk 100 kwacha (± € 10) en wanneer je een work permit hebt betaal je nog 12 kwacha, dus nog geen €1,50. Het begint voordat we gaan donker te worden en te onweren, waardoor de meesten afhaken, ik heb er ook een seconde over nagedacht, maar ik ben blij dat ik het niet heb gedaan. Kimy, Fleur en ik zijn met z’n drieën naar de Falls gegaan, nadat we een ijsje hadden gehaald. Bij Sunbird heeft het hard geregend en wij hebben alleen onderweg in de taxi regen gehad! Helaas was er nog steeds nog weinig water. Na de Falls zijn we naar Hungry Lion geweest, de Afrikaanse KFC voor Thanksgiving, omdat Kimy Amerikaans is! Het was super leuk en gezellig!

Ik heb niet alle toetsen na kunnen kijken, dus dat ben ik van plan te doen op vrijdag ochtend als ik toch moet wachten tot de toets klaar is. Wanneer ik op school aankom zijn de kinderen echter helemaal geen toets aan het maken, sterker nog de leraar is er niet eens. Dat betekent dat ik vandaag weer de hele klas heb. We doen drie verschillende opdrachten, waar de kinderen elke keer een persoonlijk voornaamwoord of een werkwoord moeten invullen, hierbij moeten ze kiezen uit meerdere opties. Dit gaat over het algemeen goed, er zijn altijd een paar jongens op deze leeftijd die zich te stoer voelen om serieus te werken. We eindigen met een puzzel, waarbij je de beurt krijgt als je stil bent, ik heb ze nog nooit zo stil gekregen!

Vandaag is Fleurs laatste dag op school en alle kinderen van haar klas zijn aan het zingen en dansen in de pauze voor haar en mijn klas voegt zich daar ook bij. Dat betekent geen les meer voor vandaag, maar het is echt super leuk om te zien en een heel leuk afscheid voor Fleur. Een paar kinderen uit mijn klas gaan zelfs nog even door wanneer de rest al gestopt is en ze willen allemaal dat ik hun film. Na elke video is het: Another one Teacher, please!

’S Avonds gaan we net als vorige week uit eten met vrijwel heel Sunbird bij een Italiaans restaurant, wat erg gezellig is. Daarna gaan we met iedereen weer naar de bar in town, ook zoals vorige week.

Zaterdag ochtend is het al meteen lekker weer en gaan we na het ontbijt naar town en komen voor lunch terug. Na de lunch gaat Fleur haar spullen pakken en moeten we met zijn drieën op haar koffer gaan zitten om hem dicht te krijgen. Daarna is het tijd om afscheid te nemen van onze roommate. De rest van de dag doe ik niet erg veel.

Vandaag, zondag, is het weer lekker weer en zijn we de hele dag bij hotel Avani bij het zwembad. Heerlijk zo’n dagje relaxen. Ik kan dan ook zeggen dat mijn humeur, net zoals het weer deze week, van regen naar zonneschijn is gegaan.

De wifi hier is vrij goed, dus ik heb ook wat filmpjes geüpload, de kwaliteit is helaas wel slecht, maar dat moeten jullie maar even wegdenken!