Een nieuwe schoolweek en tevens mijn laatste schoolweek op deze school. De hele maand december heeft de school vakantie, daarom ga ik mijn laatste vier weken naar een andere school. De eerste dag van deze week begint met het zoeken naar de leraar en de leerlingen. Uiteindelijk krijg ik een handje leerlingen mee en hebben we onze les buiten, spelling en grammatica. De middag doe ik eerlijk gezegd niet zo veel, ik ben moe en lees een tijdschrift, om vijf uur natuurlijk nog wel naar soccerclub om te kijken.

De volgende dag opnieuw een handje vol kinderen om les te geven. Ik heb een spellingsbingo gemaakt dus die gaan we spelen. Bij elk nummer hoort een woord, heb je het nummer dan moet je het woord spellen, heb je bingo en alle woorden goed gespeld natuurlijk, dan krijg je een sticker. De kinderen vinden het helemaal leuk!

Een andere vrijwilligster van een andere organisatie die hier voor twee weken is geeft tegenover mij les. Twee meisjes uit de normale klas zitten bij haar en ze zwaaien naar mij, dus ik zwaai terug. Ze komen een kijkje nemen wat wij doen en vragen of ze mee mogen doen. Ik vraag ze of ze niet al les hebben, dat hebben ze maar ‘zij’ is ‘boring’ en ze leert ons 1+2, oh en we kunnen haar niet verstaan, is het antwoord. Heerlijk eerlijk zijn die kinderen, stiekem moet ik er wel een beetje om lachen en is het natuurlijk leuk dat ze liever les hebben van mij. Ze mogen dan ook blijven en we doen grammatica en na de pauze rekenen. Deze middag doe ik meer dan gister, ik heb van allerlei kleine dingen die ik wil/moet doen, dus dat gebeurt vandaag.

Op woensdag heeft mijn klas altijd gym, vandaag zijn ze op tijd klaar en beginnen we om half tien met de les, opnieuw maar zo’n vijf kinderen. De gewone klas heeft echter na drie kwartier al pauze, een oneindige pauze, want de leraar geeft geen les meer daarna. Deze week zijn lang niet alle kinderen op school en de leraren zijn wel op school, maar geven geen les. Het lijkt erop dat de vakantie al een soort van begonnen is. ’s Middags gaan we naar Mukuni Market en daarna door naar Kubu, voor de wifi. Als we terug zijn ben ik heel moe en heb ik hoofdpijn, deze keer sla ik de runningclub over, ze gaan toch voetballen!

Vandaag is het donderdag en dat betekent dat het alweer December is, de maand van Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw, dat is wel even een moment waar ik bij stil sta en wat toch wel een beetje raar is. Wat ik ook een beetje raar vond is dat ik in een lege school aankwam deze donderdagmorgen. Maar dan ook echt leeg, alle tafels waren naar de zijkant geschoven en er was helemaal niemand. Vandaag doe ik voor de laatste keer de leestestjes met de kinderen, op dat moment zijn er een stuk of tien tot vijftien kinderen, want iedereen vindt de leestestjes leuk, maar daarna stroomt het al snel leeg en blijven er opnieuw vijf over. We doen een grammatica opdracht, een rekenpiramide en spelling. Er is een jongen, uit de normale klas, die alles kan spellen. Alles wat ik kan bedenken weet hij, heel knap!

Wat is een week zonder het kijken van de zonsondergang? Vandaag is het weer tijd om ergens de zonsondergang te kijken en wel op een heel hoog punt waar we op Zimbabwe kijken. Dit is geen toeristische plek en het laatste stuk moeten we dan ook lopen omdat er geen auto’s kunnen komen, maar het is heel mooi!

Vrijdag is de laatste dag, wanneer ik op school aan kom is het erg druk met zowel kinderen als ouders, er een soort toespraak, vandaar dat gister alle tafels al aan de kant waren geschoven, deze is echter tien minuten nadat ik binnenkom afgelopen. Ook krijgen de kinderen vandaag hun ‘rapport’. Ik ga met mijn klasje op onze vaste plek zitten en we doen een spelletje met dominostenen. Daarna krijgen ze een envelopje, die ik gisteren heb gemaakt, met daarin een tekening en een snoepje. Iedereen is druk aan het kleuren met zijn/haar Mickey of Minie Mouse tekening. Daarna laat iedereen de tekening trots zien voor de foto! Tot zo ver een hele leuke laatste dag.

Helaas verandert het daarna snel omdat mijn telefoon op school wordt gestolen, een ongewone dag met ongewone mensen, om een lang verhaal kort te houden. Heel vervelend. Wanneer ik tegen de kinderen zeg dat mijn telefoon weg is, stormen ze allemaal de school uit, op zoek naar ‘de vreemde man’ (het andere lange verhaal) en dus mogelijk mijn telefoon. Ik ga met ze mee en vijf minuten later staan alle kinderen en leraren van de school om mij heen op het terrein voor de school. Iedereen is zo meelevend.

Ik ga samen met een lerares van de school naar de politie in de Linda Community, onderweg kom ik allemaal groepen kinderen tegen die druk aan het zoeken zijn, zelfs de aller kleinsten van een jaar of vier. Dit heeft me wel laten zien hoe lief alle kinderen zijn en hoe mooi en meelevend deze cultuur eigenlijk is, maar er blijven natuurlijk altijd uitzonderingen.

Het is een mega warme dag en rond half drie ben ik eindelijk terug, wat betekent douchen, lunchen en weer terug naar het politiebureau, want ik wist natuurlijk mijn Zambiaanse nummer niet uit mijn hoofd en dat had de politie nodig. Om half vijf ben ik eindelijk terug en ik ben kapot. Ik voel me heel rot en stom, na het eten kruip ik dan ook weer mijn bed in en kijk ik een serie tot ik ga slapen.

Zaterdagochtend heb ik geen idee hoe laat ik wakker word, maar ik zit om half negen al aan het ontbijt. Aan het eind van de ochtend gaan we naar Avani, waar wel relaxen en lekker lunchen. Na de lucht begint het donker te worden met als gevolg harde regen en wind, daarom brengen we de rest van de tijd onder een afdak door, alsnog in korte mouwen hoor! Ook Skype ik met mama, Marc en Nynke, dat is wel super fijn omdat ik me vandaag nog steeds erg rot voel.

Wanneer we terug zijn is er geen stroom, hier heeft het gestormd met als gevolg dat er ergens iets kapot is in de elektriciteitsverbinding. Een warme nacht dus. Naast een warme nacht ook een vrij korte nacht want ik word om 5:45 weer wakker gemaakt (tja, geen wekker dan maar op de ouderwetse manier!)

Vandaag doe ik de Mukuni Big Five Combo, dit begint met een olifantenrit, met als afsluiting het voeren van de olifanten, super gaaf! Wanneer we terug zijn op de plek waar we begonnen, is het tijd voor de lion walk. Dit was eerst best wel eng, het zijn immers leeuwen. Ik deed dit samen met een meisje uit het huis dat twee weken geleden is aangevallen door een zebra, dus zij vond het al helemaal spannend om zo dicht bij te komen. Na een paar minuten wende het wel. Er waren twee leeuwen, een vrouwtje en een mannetje. Het vrouwtje was vandaag in een ‘bad mood’, dus die hebben we maar met rust gelaten. We hebben gelopen en foto’s gemaakt met de mannelijke leeuw. Met alles moet je de bewegingen van de leeuw volgen, stopt hij, dan stopt jij ook. Rolt hij om terwijl jij naast hem gehurkt zit, dan sta je op en doe je snel een stap na achter!

Na de leeuwen gingen we door naar de cheeta’s, dit waren letterlijk grote katten. Je kon je om hun kop aaien, hun buik en rug, alleen de oren en onderkant van de poten waren gevoelig en moest je dus mijden. Terwijl je dit deed maakten ze ook echt het geluid van een kat. Daarna gingen we ook met de cheeta’s wandelen, deze zaten wel aan een lijn, dus het was alsof je een hond uitlaat. De cheeta waarmee ik liep schrok op het einde van een geluid en was binnen een seconden vijftien meter verder. Na de wandeltocht zagen we pas echt hoe hard ze kunnen rennen. Er was een speeltje dat via een soort touw rond werd getrokken waardoor de cheeta er achter aan ging rennen, met als beloning een stuk kip. En wauw wat gaat dat hard!

Als afsluiting mochten we nog even bij de babyleeuwen kijken, deze waren echt al zeven maanden oud, dus niet zo klein meer. Ik zat bij het vrouwtje en ik moest haar aaien van de man, daarna zei hij: ‘Oké, we gaan naar het mannetje, het vrouwtje vertrouw ik vandaag niet.’ Nou bedankt…

Bij terugkomst in het huis nog steeds geen stroom, wel een lekkere lunch en na de lunch zeven nieuwe mensen, gisteren ook al twee nieuwe mensen, dus we hebben weer een vol huis en ik ben voor het eerst de enige Nederlandse in het huis. Om maar een beetje verkoeling te zoeken gaan we een ijsje eten. Voor het avondeten is er weer stroom, en dus ventilatoren!

Maandag zou ik eigenlijk naar mijn nieuwe school gaan, maar ik ga nog een dagje naar mijn oude school om te horen of er iemand iets meer weet over mijn telefoon. De lerares neemt het wel serieus, ze is bij een jongetje thuis geweest en heeft meerdere kinderen gesproken, het is waarschijnlijk zo dat een van de kinderen hem heeft gestolen. Ze houden hun ogen open, het is een kleine kans, maar hij is aanwezig. Ook is de politie bezig hem te traceren, wat hier blijkbaar gemakkelijk gaat.

Voor mij start de nieuwe week dinsdag (vandaag) en ga ik vol goede moed naar mijn nieuwe school!