Dinsdag was mijn eerste dag op mijn nieuwe school, de Linda Blind Farm School. Deze school ligt ook in de Linda Community, net zo als mijn oude school (Linda Community School), de school was dan ook maar een paar minuten verder fietsen. Ik kreeg eerst een rondleiding over de ‘farm’, ik heb het stuk land gezien waar groenten worden verbouwd, ik heb de huizen gezien waar de mensen in wonen en ik heb het kippenverblijf gezien. Ook heb ik een van de blinde mensen die hier wonen ontmoet.

De school is normaal gesproken een pre-school, dus een school waar de kleinsten heen gaan voordat ze naar grade één gaan, maar omdat het vakantie is, is het ook hier even anders. Er komen kinderen van verschillende scholen naar de school, dat betekent een mix van alle leeftijden en allerlei niveaus. De jongste kinderen waren drie jaar, de tweeling van een van de leraressen en de oudste vijftien. Ook wisselt het per dag een beetje hoeveel kinderen er komen en welke kinderen. Mijn eerste dag heb ik gekeken hoe de les verliep en heb ik de sommen die de kinderen moesten maken nagekeken.

Voor de woensdag zou ik iets bedenken voor de les, een van de leraressen vraagt ’s ochtends wat ik heb voorbereid en of ze het kan zien. Dit was wel even wennen want op mijn oude school was ik helemaal vrij en kon ik les geven wat ik wilde. Voor vandaag doen we spelling, in de vorm van een dictee en rekensommen. De lerares vertaalt wat ik zeg, zodat ze kinderen het begrijpen, want niet alle kinderen kunnen even goed Engels. De kinderen waarvoor de spelling nog te moeilijk is, krijgen letters die ze moeten schrijven. Zo is iedereen bezig. Daarna doen we nog wat rekensommen en dan is het pauze. Dit houdt in dat de kinderen op school blijven tot twaalf uur, maar geen les meer hebben.

Ik heb vandaag bellenblaas meegenomen, wat iedereen helemaal leuk vindt. Wanneer deze op is geef ik iedereen een kleurplaat en zitten ze allemaal rustig te kleuren. Toen ik vanmorgen op school kwam, had een van de kinderen zijn kleine zusje meegenomen, van een jaar of twee. Ze had nog nooit een muzungu (blank persoon) gezien, met als resultaat dat ze bang voor mij was en niet in mijn buurt durfde te komen. Gelukkig was daar niks meer van te merken na mijn ‘jammie jammie song’ toen zij en de tweeling aan het eten waren. Met het kleuren zat ze zelfs naast mij en wilde ze dat ik haar optilde. De eerste echte schooldag zit er al weer op. Het is een super leuke school met lieve, leuke kinderen!

De volgende dag beginnen we met lezen, ik heb een aantal zinnen op het bord geschreven en de kinderen moeten deze om de beurt voor lezen. Aansluitend doen we een dictee waarin woorden uit de zinnen terug komen. Daarna doen we weer een aantal rekensommen. Er zijn drie kolommen zodat iedereen sommen heeft op zijn of haar eigen niveau. Daarna zit het leergedeelte van de dag er al weer op, we spelen memorie en een balspelletje buiten. Ik vind het erg goed van de school dat ze dit doen, ook al zitten de kinderen maar twee uur per dag op school en spelen ze verder, het is altijd veel beter dan zes weken thuis zitten en dat ze geen enkele leerstof onderhouden.

Tijdens de lunch besluit ik mee te gaan naar de Victoria Falls aan de Zimbabwe kant. Het duurt zo’n twee uur voordat we zijn, onder andere doordat we een visa nodig hebben en omdat we lopend de brug van Zambia naar Zimbabwe oversteken. Het park in Zimbabwe is veel toeristische dan die in Zambia, maar het uitzicht hier is dan ook erg mooi. Er stroomt heel veel water en er zijn allerlei punten vanwaar je foto’s kan maken. Doordat er zo veel water is, voelt het alsof het regent en lijkt het alsof het mistig is, met als gevolg een hele mooie regenboog door de combinatie van de waterdruppels en de zon. Hoe verder je loopt, hoe dichter je bij de Zambia kant komt. Vanaf het eind punt is de Zambia kant dan ook te zien en deze staat nog altijd vrijwel droog.

Op de terugweg gaan we eten bij een Indisch restaurant, waar de anderen ook komen. Er is een ‘Amerika’ lijst op de menukaart en ik kan het niet laten om een Chicken Schnitzel te bestellen, waar ik geen moment spijt heb gehad, want het was super lekker en het voelde bijna of ik in Nederland aan het eten was!

Het blijkt dat vrijdag op elke school duidelijk de laatste dag van de schoolweek is, we starten de les met zes kinderen, waarvan drie jongere en drie oudere kinderen. De kleintjes krijgen dit keer cijfers om te schrijven en met de anderen doe ik een spelletje. Ik schrijf een som op het bord, degene die het eerst het antwoord weet en het natuurlijk goed heeft, krijgt een punt. Zo leren de kinderen snel rekenen. We eindigen het spelletje met zes kinderen, er zijn er ondertussen een paar binnenkomen stromen. Daarna lezen we weer een aantal zinnen met daaropvolgend de spellingsopdracht. We zijn een halfuurtje later met de pauze, we spelen een uur memorie en rond kwart voor twaalf gaat iedereen naar huis.

Na de lunch worden we opgehaald om de ‘Sunset Cruise’ te doen, het blijkt nog een uur rijden te zijn, waarvan het laatste deel over een hobbelige zandweg waarvan je je afvraagt waar je uit komt. Net voordat we de boot op wilden, begon het hard te regenen, dus iedereen zat nat op de boot. We hebben een uur op de boot gezeten zonder te varen, wel zijn we nog een rondje geweest met een kano. Daarna moesten we de boot weer af, omdat er iets was in verband met het weer. Uiteindelijk konden we met een klein bootje naar de grote boot een stukje verderop. Om half zes gingen we eindelijk varen. Ondanks dat het erg bewolkt was aan de kant van de zon, was het wel mooi op het water, alleen van de zonsondergang hebben weniet veel kunnen zien.

Zaterdag ben ik met twee anderen naar de ‘Crocodile Farm’ geweest, hier kregen we een rondleiding langs de krokodillen. De eerste krokodil bewoog niet en was helemaal verstijfd, een van de andere vroeg of de anderen we zouden bewegen, het was duidelijk dat ze dit nogal saai vond. Dat hebben we geweten, we hebben ons meerdere keren rot geschrokken, doordat de man met een tak de krokodillen uitdaagden waardoor ze hapten. Ook hebben gekeken hoe ze een snack kregen, het leek alsof ze het wisten want ze kwamen een voor een het water uit, voordat de man überhaupt terug was met het vlees. Afsluitend hebben we nog verschillende (gevaarlijke, zoals de man bij elke slang zei) gezien.

Zondagochtend ging Gabriela met een dokter uit de kliniek waar ze werkt naar de kerk, ik ben met haar mee geweest en het was bijzonder om te zien. Er werd veel geklapt en amen geroepen. Er spraken verschillende mensen en een man riep dingen in de microfoon, die iedereen herhaalde, staand en schreeuwend. Daarna begon een groep vrouwen te zingen en iedereen zong van alles door elkaar, soms hele andere teksten, iedereen bewoog, sommigen zelfs uitbundig. Er was zelfs een vrouw die moest huilen. Het was bijzonder om een Zambiaanse kerkdienst te zien.

Toen we terug waren zijn we naar Avani gegaan om te lunchen. Het is vandaag een regenachtige dag, op dit moment is er een regenbui, dus zwemmen zit er niet in, maar het is altijd beter dan de hele dag in het huis zitten! Vanavond zijn we met zijn drieën uitgenodigd door dezelfde man met wie we naar de kerk zijn geweest, om bij hem te komen eten. Ik ben benieuwd!

Het was een week met van alles en nog wat, ik verveel me hier nog niet, maar begin wel te beseffen dat ik nog maar drie weken te gaan heb. Ik ben blij dat ik hier ben en dat ik dit kan doen, amen!