Mijn vorige blog eindigde met een regenachtige zondagmiddag bij Avani, de start van deze nieuwe week is niet veel anders. Het laatste stuk naar mijn school is een zandweg, omdat het gister en vannacht heeft geregend is deze zandweg op deze bewolkte maandag ochtend geen zandweg maar plassen water afgewisseld met lagen modder. Op school zijn er dan ook maar zes kinderen, ze moeten allemaal naar school lopen en het weer is een logische reden om niet te komen. De kinderen die er zijn moeten het alfabet opschrijven en vervolgens bij elke letter een woord verzinnen. Daarna doen we een varriant hierop, we sluiten de les af met memorie, galgje en ‘ik zie, ik zie wat jij niet ziet.’

De middag gaan we naar een weeshuis in de buurt voor het ‘feeding program’, dit houdt in dat we helpen met het opscheppen van het eten voor de kinderen, bekers met drinken uitdelen en bij houden wie zijn eten en drinken heeft gehad en wie niet. Er zijn veel kinderen, maar niet alle kinderen zijn weeskinderen, er komen ook kinderen uit de buurt voor een ‘goede maaltijd’ omdat dit thuis niet vanzelfsprekend is voor iedereen.

Dinsdagochtend regent het een klein beetje, ik ga met een voorgevoel naar school dat het vandaag niks gaat worden. Wanneer ik op school ben blijkt dit te kloppen, er is nog niemand. Na vijf minuten komt de lerares, na een halfuur nog steeds geen kinderen, het is ondertussen al gestopt met regenen. De lerares woont in een dorpje een klein stukje verderop, we lopen daar heen en ik zie hoe de mensen hier wonen, ook zie ik een aantal huizen van de kinderen uit mijn klas. Er is een jongen, Jonathan, die altijd naar school komt en erg zijn best doet, ook al kost het hem best veel moeite en is hij altijd als een van de laatste klaar met de opdrachten, zijn huis is het eerste huis dat ik zie. Hij zit samen met zijn moeder voor hun huis, dit is een klein hutje gemaakt van onder andere klei, takken en een dak van een soort stro. Nu begrijp ik waarom hij deze week vijf dagen dezelfde trui heeft gedragen..

We lopen langs de ‘pub’ van het dorpje en daarna komen we bij het huis van mijn lerares. Haar huis is een luxer variant, wat in houdt dat het gemaakt is met stenen en een vloer heeft. Het is een rechthoekig huis, er is een soort slaapkamer, wat is afgescheiden met een gordijn. Hier staat een tweepersoonsbed en een wasmand. De ‘woonkamer’ bestaat uit een stoel, die mij werd aangeboden en een twee kastjes vol met pannen en dergelijke. Mijn lerares heeft zes kinderen, zij slaapt met haar oudste dochter (19) en de tweeling (3) in bed, de andere kinderen slapen met een deken op de grond.

Wanneer we aankomen lopen is de oudste dochter net klaar met schoonmaken. We zitten binnen en we praten, de buurvrouw en haar kinderen komen langs en zo zit het huis vol. Het is erg gezellig en ik vond het heel bijzonder om dit van zo dichtbij te zien. De lerares komt altijd in schone en goede kleding op school, maar het verhaal achter de kleding van mensen en hun levenssituatie is zo veel meer dan dat je kan zien..

’s Middags regent en onweert het weer de hele middag, wat betekent een middag doorbrengen in het huis. Als het regent is er niets te doen en doen alle mensen ook niets. Helaas wordt het weer nog niet beter, ik word ’s nachts om drie uur wakker en het valt met bakken uit de hemel. Ik word tot zeven uur elk half uur wakker en het wordt maar niet beter. Tijdens het ontbijt besluit ik niet naar school te gaan, gister waren er geen kinderen op school, terwijl het vrijwel droog was. Ik ga geen halfuur door de regen fietsen om zeiknat in een lokaal te zitten wachten, totdat er iemand komt, wat niet gaat gebeuren. Bridget werkt zowel op school als bij Sunbird, ze komt deze ochtend langs en zegt dat ik gelijk heb, als ik morgen nog zo is moet ik maar weer thuis blijven zegt ze.

Aan het eind van de ochtend klaart het op en ’s middags is het zelfs mooi weer, we gaan naar de Victoria Falls. Door de vele regen van de afgelopen dagen stroomt er daadwerkelijk water, de Falls zijn zo mooi! Maar we komen vandaag niet om alleen te kijken, we komen voor illegals Devil’s Pool. Eerst moeten we over een soort richel in het water lopen, daarna over allerlei rotsen en door het water over glibberige stenen, alles op blote voeten. We staan boven aan de rand en kijken hoe het water aan onze zijde naar beneden stroomt. Na ongeveer een half uur komen we bij de ‘pool’ aan. Hier kunnen we van een rots het water inspringen, het is zes meter diep, maar het water is niet helder, dat komt door de regen zegt een van de mannen, waardoor we niet kunnen zien waar we in springen. Eerst is het echt best wel eng, maar het moment dat je springt is dat weg en is het super vet. We zwemmen naar de rand, hier gaan we het water uit en staan we letterlijk boven aan de Falls. Aan de overkant zien we de gewone bezoekers van het park, nadat we nog een keer hebben gesprongen gaan we weer terug, zo gaaf!!

Donderdag zijn er mensen van het huis die naar de farm moeten, die worden gebracht, dus ik kan vandaag met de auto mee, weer een dag niet fietsen! Er zijn vandaag wel twintig kinderen, er zijn zelfs een aantal broertjes en zusjes. We doen rekenen en voor Engels doen we een opdracht dat de kinderen ontbrekende letters moeten invullen in woorden. Tijdens de pauze kijk ik hoe een aantal meisjes nshima maken, dit eten de lokale mensen vrijwel elke dag. Het is gemaakt van een soort meel, dat weer gemaakt wordt van maïs, en water, dit wordt vaak gegeten met bonen en vlees. Ondertussen vlechten een aantal meisjes mijn haar weer, altijd zo leuk om het er weer uit te krijgen.. Maar ze vinden lang haar geweldig.

Vrijdag zijn er opnieuw veel kinderen, vandaag is de lerares maar eventjes in de klas, dus ik geef voor het eerst alleen les. We beginnen met rekenen, dit keer doen we sommen met drie getallen, zoals 21+8-6, het is even wennen voor sommige kinderen, maar ze pikken het snel op. Daarna gaan we zinnen van het bord lezen met aansluitend een opdracht waarin de kinderen uit twee woorden het correct gespelde woord moeten kiezen. Dan is het alweer tijd voor de pauze, ik had beloofd vandaag mijn camera mee te nemen, en dat vinden ze allemaal geweldig. Na twee uur hebben ze dan ook 350 foto’s gemaakt!

We gaan de zonsondergang kijken bij Rapid 7 (dit is een term die gebruikt wordt bij het raften), dit is een punt waar je links op Zimbabwe kijkt, rechts op Zambia en als je naar beneden kijkt zie je de Zambezi stromen, het is een heel mooi uitzicht! Maar je kan het al raden, wanneer we er heen rijden begint het weer keihard te regenen. Als we er aankomen is het zo ongeveer droog, maar alsnog bewolkt, toch levert het wel een mooie lucht op, al zien we geen zonsondergang. Op de terug weg gaat een van de taxi’s kapot die op de heenweg al problemen had, met als gevolg dat we met acht mensen plus een taxichauffeur in één auto moeten proppen. Het is Afrika, het kan allemaal.

Het is alweer weekend, zaterdag gaan we raften, we starten bij de Victoria Falls. Het raften bestaat uit Rapids, dit is lastig uit te leggen, maar dit zijn punten waar het water niet een rustige rivier is, maar er een sterke stroming is, golven, verhoging of verlaging, waardoor dit moeilijke punten zijn. Er zijn verschillende niveaus, grade 1 tot grade 6, de Zambezi is een vrij moeilijke rivier waar veel Rapids grade 4 of 5 zijn. Een Rapid was grade 6, en hebben we omheen gelopen omdat dit te moeilijk was. Bij Rapid twee hadden we al een flip, niet omdat dit zo moeilijk was, het was grade 3, maar omdat we allemaal het water op ons af zagen komen, daardoor angstig werden en stopten met peddelen, hetgeen wat je juist niet moet doen. Het was een lange Rapid, dus iedereen werd een lang stuk meegesleurd door het water. Er waren vijf kajakken mee voor de veiligheid om de mensen die uit de boot vielen op te pikken. De volgende Rapid was wel een grade 5, en de linkerhelft viel uit de boot, ik zat natuurlijk links. Ik kwam eerst onder de boot en daarna kon ik samen met iemand anders nog wel de boot vast houden, maar dit was opnieuw een lange Rapid en toen ik naar voren keek zag ik een grote golf op mij afkomen. Daarna was het voor de volgende Rapids wel een beetje spannend, al helemaal als we uitleg kregen hoe we de Rapid in moesten gaan en wat we moesten doen, en vervolgens enge verhalen te horen kregen over rotsen, draaikolken waar je een minuut in wordt getrokken onderwater en de flipkans 50/50 is. Gelukkig zijn we daarna niet meer geflipt of gevallen, al was het wel een paar keer bijna. De tweede helft na de lunch waren er lange stukken waar de rivier rustig was en we konden zwemmen. Het was echt super gaaf om te doen, we waren uiteindelijk een goed team! Met deze dag als afsluiting van deze week, heb ik voor deze week wel genoeg water gezien, in allerlei vormen!

Vandaag werd ik wakker met zo veel spierpijn overal en ik voel al allemaal blauwe plekken opkomen. Ik doe vandaag dan ook niet veel, we gaan lunchen en daarna terug naar het huis. Er komen dit weekend tien nieuwe mensen, het is erg raar omdat een groot deel van deze mensen langer zal blijven dan ik. Ik ben de gene die het langste in het huis zit en er zijn maar twee mensen die langer blijven dan ik, waarvan eentje maar een paar dagen langer, dus dat is wel een gek idee. Daardoor realiseer ik me wel dat mijn tijd hier er bijna op zit.