De schoolweek begon op dinsdag omdat maandag nog een vakantiedag was, hoewel Kerst al over was. Dinsdag begonnen we met het invullen van ontbrekende letters in woorden. Wanneer we hier klaar mee zijn gaan we door met rekenen. Ik heb een ‘holiday class’ wat inhoud allerlei leeftijden, de jongste kinderen kunnen deze opdrachten natuurlijk nog niet, dus deze geef ik altijd andere opdrachtjes, zoals het schrijven van de letters van het alfabet en een getallenlijn tot twintig maken, sommigen schrijven ook de getallen tot vijftig op. Meestal zijn er ook nog jongere kinderen, dit zijn de broertjes en zusjes die meekomen, die zitten aan de tafels een beetje te observeren om het zo maar te zeggen of ik geef ze een kleurplaat. Zo is iedereen iets aan het doen op zijn of haar eigen niveau.

Na de lunch gingen we Livingstone in, en wel lopend. Dit had ik nog nooit gedaan en wilde ik graag nog een keer doen voordat ik weg ga, om alles eens vanuit een ander perspectief te zien dan vanuit een auto, dus ik vond het leuk. Het is ongeveer vijfenveertig minuten lopen. Deze week heb ik veel van en naar plekken in het centrum gelopen.

Woensdag beginnen we de dag met het lezen van zinnen van het bord. De eerste dag dat ik op school kwam, deden de leraressen dit ook. Zij hadden alleen een aantal zinnen uit een van de leesboekjes, die alle kinderen uit hun hoofd kennen, op het bord geschreven. Vandaar dat ik elke keer een aantal nieuwe zinnen bedenk, zodat de kinderen echt moeten lezen. Na het lezen doen we het spellingsdictee gevolgd met rekenen. Vandaag heb ik voor in de pauze bellenblaas mee genomen, dat vinden de kinderen helemaal geweldig, van de kleinsten tot degenen die veertien jaar oud zijn.

’s Middags ga ik opnieuw naar het centrum, dit keer het eerste stuk met de taxi en daarna lopend. Ik moet zeggen dat ik het altijd lastig vind om dit te benoemen omdat het niet echt een centrum is, er is een ‘old shoprite’ en een ‘new shoprite’. Dit zijn twee supermarkten. De oude zit langs de weg, voor en na de supermarkt zitten andere kleinere winkels en mensen met een kraampje langs de kant. Wanneer je de straat uit loopt kom je bij het nieuwe deel, dit is een parkeerplaats met daaromheen de supermarkt, Kubu café, een schoenenwinkel, een kledingwinkel, telefoonwinkel en een bank. Niet echt een centrum idee, maar goed. Alles is hier nogal verspreid, omdat er ook veel lokale markten zijn, maar dit is ‘het centrum’. We gaan ’s avonds uit eten bij een Italiaans restaurant, met lekkere pizza’s!

Donderdag lezen we dezelfde zinnen van het bord als gisteren, het verschil is dat ik nu vier vragen voor de kinderen op het bord schrijf die ze moeten beantwoorden, begrijpend lezen zou je het kunnen noemen. Dit gaat bij de meesten goed, met een klein beetje help. Toch blijft het niveauverschil met leeftijdsgenoten uit bijvoorbeeld Nederland zo groot, daar verbaas ik me soms wel een beetje over. Ik heb kinderen in de klas die even oud zijn als Nynke (14) en die hebben echt wel even de tijd nodig om 56:7 uit te rekenen of een woord als ‘window’ te schrijven. Daarom gaan we na Engels verder met het onderdeel rekenen!

Deze middag gaan we opnieuw het eerste stuk naar het centrum met de taxi, dan naar de tailer en het laatste stuk lopend. Wanneer we van huis vertrekken is het mooi weer en schijnt de zon, dus zonnebrand en een zonnebril. Wanneer we in de taxi zitten begint het te regenen, wanneer we de taxi uit gaan, valt het met bakken uit de hemel. Het water stroomt letterlijk over de looproute van de lokale markt. Aangezien we toch al nat zijn wanneer we bij de gewone weg aankomen om een taxi te nemen, besluiten we om lopend door te zijn. Een echte Afrika regenseizoen experience!

’s Avonds maak ik alles klaar voor de volgende dag, namelijk mijn laatste schooldag! Vrijdagochtend is het de laatste keer dat ik naar school fiets, ik fiets dan ook wel met een ander gevoel naar school. We beginnen de dag gewoon met Engels, het invullen van letters en correct gespelde woorden, gevolgd door een aantal rekensommen. Daarna heb ik voor alle kinderen een klein cadeautje, een pakketje met een schrift, potlood, lolly, kleurplaat en een sleutelhanger met klompje eraan. Dat vinden ze natuurlijk helemaal leuk en iedereen wil de sleutel hanger aan zijn of haar kleren.

Er is een jongen in de klas, Jonathan, die als enige elke dag op school is geweest, op de dag na dat het hard regende. Hij werkt altijd serieus en doet goed zijn best. Sommige kinderen vinden het bijvoorbeeld niet nodig om een rekensom die ze fout hebben te verbeteren. Hij doet dit altijd en schrijft de hele som netjes opnieuw over. Hij woont bij zijn oma en hij heeft twee weken dezelfde kleren aangehad, daarom heb ik voor hem twee shirts en een broekje gehaald, als beloning voor het harde werken in de vakantie.

Je raadt het al, vandaag is de eerste dag dat hij niet op school komt… Gelukkig komt mijn andere lerares, die deze week vakantie heeft, wel naar school om mij gedag te zeggen. Zij woont dichtbij Jonathan, ik ben eerder een keer bij haar huis geweest, dus ik loop samen met haar mee naar haar dorpje. Daar zijn Jonathan en zijn oma, ik mag het huis binnen komen, dit is een klein ‘hokje’ met een eenpersoonsbed, een krukje en stukje vloer voor de pannen. Over de vloer lopen allemaal mieren. Hij weet niet zo goed hoe hij moet reageren en de oma kan geen Engels, maar je ziet aan haar dat ze blij is. De lerares spreekt dan ook voor haar.

Daarna ga ik samen met mijn lerares mee naar haar huis om gedag te zeggen tegen haar kinderen. Dan is het tijd om naar huis te gaan, op de terug weg ga ik nog even langs Maramba Market, opnieuw met de gedachte: dit is mijn laatste keer hier. Het was een leuke laatste schooldag, het was een beetje jammer dat sommige kinderen die er afgelopen weken wel waren en die ik heel leuk vond er vandaag niet waren, maar dat komt omdat het een vakantie klas is, dus dat zij zo.

’s Avonds beginnen we met een aantal mensen een film te kijken, een enge film in een helemaal donkere kamer, uiteindelijk zijn alleen ik en twee anderen over, de rest is moe naar bed gegaan of in de woonkamer in slaapgevallen. Tijd om naar bed te gaan.

Zaterdagochtend doe ik voor de laatste keer hier mijn was, ik ben wel blij als ik gewoon weer een wasmachine heb! En niet zo veel zandwegen waardoor je kleren zo vies worden… Na de lunch ga ik naar het Livingstone Museum, dit was best leuk om te zien. Er waren leuke delen, zoals een stuk over dieren, een stukje dorp nagebouwd en de geschiedenis over David Livingstone. De migratie van Zambia interesseerde mij iets minder.. Daarna ga ik opnieuw lopend naar Kubu, voor de wifi.

De laatste dagen ben ik soms best wel verdrietig omdat ik Lars heel erg mis. Ik heb dan ook helemaal geen zin in oud en nieuw, en ook helemaal niet het gevoel dat het oudejaarsdag is. Thuis geef ik helemaal niet zo veel om Kerst en Oud en Nieuw, maar nu ik met deze dagen hier was, was dat toch wel anders. Ik ga lopend terug naar huis, een beetje frisse lucht is wel goed!

Na het avondeten en een douche, gaan we naar een hostel in het centrum, hier is een new years eve party georganiseerd. Er zijn bijna geen mensen, maar goed. Rond elf uur gaan we naar de bar waar we wel eens vaker heen gaan in het weekend. Voor de poort staan lokale mensen, en die moeten een stap opzij doen, zodat wij, muzungu’s, naar binnen kunnen. Binnen is het mega druk, ik heb hier nog nooit zoveel mensen gezien, en ook heel erg veel blanke mensen. Die zie ik de laatste dagen sowieso erg veel, allemaal vakantiegangers.

Ik heb hier wel de raarste ‘countdown’ meegemaakt die je kan bedenken denk ik. De muziek stopte niet en er werd in een microfoon tot tien geteld, ja echt van één tot tien. Dat was het, het is nu 2017. Wij stonden elkaar allemaal raar aan te kijken en iedereen dacht, is het nu 2017 of wat is dit? Mede omdat we het hele tellen nauwelijks konden horen, en er dus niet afgeteld werd maar tot tien werd geteld. Maar mensen om ons heen moesten juichen, dus het was duidelijk twaalf uur. Ook was er geen champagne, maar werd er rode wijn door de lucht gegooid.

Er was wel vuurwerk, dus iedereen liep naar de straatkant van de bar. Wat er gebeurde om twaalf uur weet ik niet, maar het werd zo chaotisch. Er was geduw en getrek, de portemonnee van een toerist was gestolen dus er ontstond ruzie, het was niet prettig. Wij besloten om weg te gaan, net als meer mensen, maar ze deden de poort niet open, dus er stonden mensen te duwen om eruit te komen en aan de andere kant om er in te komen. Uiteindelijk ging de poort open, toen moesten we opzoek naar een taxi en konden we naar huis. Op straat waren zo veel mensen en zo veel politie. Om half één was ik thuis, en eerlijk gezegd was ik daar blij mee. Ik heb even met Lars gebeld, totdat het in Nederland bijna twaalf uur was, daarna ben ik gaan slapen.

Zondagochtend was het tijd om mijn koffer te pakken, een leuke klus… Toen dit klaar was, zijn we met zijn vieren naar de Victoria Falls gegaan, waar kan ik mijn laatste dag beter naar toe gaan? Er waren heel veel mensen, ik heb nog nooit zo veel mensen in het park gezien, ook heb ik nog nooit zo veel water gezien. Een super mooie laatste keer! Daarna zijn we uit eten gegaan bij opnieuw het Italiaanse restaurant, ik dacht dat woensdag mijn laatste keer zou zijn, maar niets is minder waar. Om deze leuke middag af te sluiten hebben we op de terugweg een heerlijk schepijsje gehaald, ook weer mijn laatste keer.

Vanmorgen was ik al vroeg wakker en kon ik niet meer slapen, dus ben ik er maar uit gegaan en heb ik een aantal laatste dingen gedaan, om kwart voor negen zijn we het centrum in gelopen om nog even gebruik te maken van de wifi. De andere vrijwilligers zijn vandaag vrij, het is opnieuw een vakantiedag, alleen weet niemand waarom. Ik heb online incheckt en nog even met Lars gesproken via Skype. Het zit er nu echt op, om vier uur gaat mijn vlucht en begint het nieuwe avontuur in Tanzania!