Deze week ben ik begonnen op mijn eigen project, Trinity Daycare and Nursery School. De kinderen zijn hier tussen de anderhalf en vijf jaar oud, echt de allerkleinsten dus. Hier had ik bewust voor gekozen omdat ik in Zambia een klas had met de oudere kinderen. Het is een erg mooie school, alle muren zijn beschilderd met dieren, cijfers, soorten fruit, letters, Winnie de Poeh en de klaslokalen met verschillende kleuren vlakken. Ook is de vloer betegeld, kortom een mooi gebouw, het is dan ook een privé school. Er zijn elf kindjes die verdeeld zijn in twee klassen. Een klas met de allerkleinsten, die afgelopen maandag dan ook hun eerste schooldag hadden en de klas met het oudere deel. Maandag heb ik bij deze tweede klas gekeken na een korte rondleiding. Wat ze deden was tellen tot vijftien, daarna cijfers overschrijven in het schrift. Daarna was het tijd voor Engels, de lerares had papiertje met het alfabet, beginnend met ‘A a’, waarop de kinderen in koor moeten zeggen ‘Capital letter A, small letter a’, en zo het hele alfabet, waarbij de lerares bij ongeveer elke letter ‘again’ zegt.

Om tien uur hebben de kinderen de eerste pauze, ze krijgen dan een beker met een soort pap, wanneer ze het op hebben mogen ze spelen. Er is een doos met blokjes, wat altijd voor gejuich zorgt als deze tevoorschijn komt. Wanneer de pauze voorbij is gaan ze weer het lokaal in voor nog ongeveer een uurtje les, daarna is het namelijk alweer lunchtijd. Een deel van de kinderen gaat naar huis en een deel blijft voor de lunch en gaat daarna slapen. Nadat iedereen lag te slapen ben ik weer naar huis gegaan, het is ongeveer twintig minuten lopen, dus dat is goed te doen.

Op mijn tweede dag wordt er uit de bijbel gelezen als ik binnen kom, daarna moet iedereen in een kring staan en zingen we liedjes met de bijbehorende dansjes. Gevolgd door de lerares die zegt ‘Classtime’ waarna iedereen het lokaal in rent. Vandaag zit ik bij de klas met de kleintjes, ik wissel het elke dag af. Hier tellen we eerst tot vijf, dat gaat wel goed, het alfabet, lees A B en C, gaat wat minder goed. De kinderen zijn natuurlijk nog allemaal erg verlegen omdat het de tweede schooldag is voor ze, dus er komt niet zo veel uit de monden.

’s Middags zitten we lekker in de tuin, we krijgen een kopje thee en zelfgemaakte donuts, dit zijn kleine vierkantjes die niet naar donuts smaken, waarom het donuts heet weet ik ook niet. Op school krijg ik ook altijd een kop thee in de pauze, het is wel duidelijk dat zie hier van zoete thee houden, als je proeft hoeveel suiker erin gaat.

Woensdag vraagt de lerares of ik iets heb voorbereid voor de kinderen, dit vond ik wel een beetje verrassend omdat ze dit nooit heeft gevraagd of überhaupt precies heeft uitgelegd wat ze in de les doen, het enige wat ik nu twee dagen heb gezien is tellen en het alfabet opzeggen. Ik vond het na Zambia wel een hele omschakeling om op deze school te komen. Het is een privéschool, dus de kinderen zien er allemaal goed en gezond uit, met schone en niet kapotte kleren en schoenen, ze worden naar school gebracht en weer opgehaald. Kortom het is niet een school waarvan je verwacht dat je terecht komt als je vrijwilligerswerk doet in Afrika, dus dat was even wennen. Maar de kinderen zijn echt super lief en komen op me afrennen om te knuffelen en met ze te spelen. Een van de nieuwe kinderen, Christoph, een jongetje van twee jaar, krijgt altijd zijn eigen eten mee, zonder speciale reden en kan nog niet zelf eten. Ik geef hem dus elke keer te eten en zo’n jochie is zo schattig, dat is natuurlijk altijd leuk.

Donderdag was een vakantiedag voor ons omdat het vandaag The Revolution of Zanzibar is, waardoor dit gezien wordt als een vrije dag in heel Tanzania. Eerlijk gezegd doe ik de hele dag vrijwel niets, we zitten opnieuw in de tuin en ik kijk een serie. ’s Avonds gaan we uit eten dicht in de buurt, zodat we niet weer het hele stuk naar de stad hoeven te rijden. Het is super lekker en gezellig! Een goede afsluiten van een luie dag.

Vrijdag is het weer tijd voor de laatste schooldag van deze week, ik loop altijd om acht uur weg bij het huis en dan staat er een hele rij met auto’s op de hoofdweg. Het verkeer is hier erg druk en zeker ook chaotisch. Wanneer ik op school aankom zijn alle kinderen in trainingspak op school in plaats van in hun uniform. De uniforms zijn trouwens heel erg schattig, ze hebben allemaal een donkerblauw met wit geblokte broek, de meisjes hebben daaroverheen nog een rok, een wit blousje met daaroverheen een donkerblauwe trui. Natuurlijk niet te vergeten is de stropdas die ze allemaal dragen, zo verschrikkelijk lief! Vandaag hebben ze allemaal een donkerblauw trainingspak aan. Na de bijbel, het zingen en dansen, gaan we spelletjes doen. We beginnen met ballen gooien, bekertjes op het bureau en twee aan twee mogen ze deze omgooien, gevolgd door ring werpen. Daarna is het tijd om alle schoenen aan te doen en gaan we naar buiten. Hier beginnen we één tegen één een ‘sprintwedstrijd’, tot de boom en weer terug. Als we hier klaar mee zijn, doen we een variant hierop alleen moeten de kinderen nu naar een emmer water rennen, hier een beker vullen, terug rennen en een flesje vullen. Opnieuw één tegen één, wiens flesje het eerste vol is wint.

Tijd voor de beker met pap, ik weet hoe het heet maar ik heb werkelijk geen idee hoe je het schrijft. Na de pauze komt er een tafeltje en twee stoeltjes tevoorschijn, het blijkt dat het de verjaardag is van een van de meisjes, dus die gaan we vieren. Zij zit hier samen met een vriendinnetje, iedereen zingt Happy Birthday, ook hier blijft de lerares ‘again’ zeggen, ik denk dat we het wel tien keer hebben gezongen. Er is een taart met kaarsjes die worden uitgeblazen, de lerares snijdt een punt van de taart in kleine stukjes, de jarige jet geeft iedereen een hapje cake. Dat is nog niet alles, er volgt een bord met popcorn en nootjes. Als je denkt dat dat het was, nog niet, de kinderen krijgen ook allemaal een stuk of vier snoepjes. Dit was wel weer een moment dat ik me realiseerde dat het een privéschool is en dat het geld er is om dit te doen. We zijn nog niet klaar met eten, meteen hierna is het tijd voor lunch, gevolgd door het middagslaapje.

Ik loop naar huis en vandaag zijn alle mensen vriendelijk die gedag zeggen. Er worden geen, voor mij op vervelende toon ‘begroetingen’ gemaakt omdat ik een muzungu ben. Ook daar moet ik nog wel erg aan wennen, dat de mensen hier toch wel anders zijn dan in Zambia, en dat er wel op een andere manier naar muzungu’s wordt gekeken, al kan ik niet precies zeggen op welke manier. Maar goed vandaag was een erg leuke dag!

Het is alweer weekend, zaterdag gaan we na de lunch naar de stad, naar de Maasai Market, dit is een grote souvenirmarkt, met meer dan tweehonderd winkeltjes. We moeten om half vijf bij een kruispunt zijn, we lopen er iets eerder heen en drinken daar bij een lokaal cafeetje iets. We worden met open armen ontvangen, de serveerster komt op ons afrennen en heeft te weinig handen om drie stoelen tegelijk naar achter te schuiven zodat we kunnen zitten. Een flesje fris kost hier nog geen vijftig cent, we geven haar dan ook wat fooi omdat ze zo leuk en enthousiast is. Ze springt letterlijk een gat in de lucht, wel drie keer, als ze dit ziet, super leuk!

We hebben met Sascha afgesproken, zij begeleidt Monique bij het HIMS project, we gaan naar een jeugdgroep, die samen komen om te dansen, acteren en zingen, het is een soort theatergroep van vijftien jongeren tussen de zeventien en vierentwintig jaar. Ze houden een toneelstukje over HIV, gevolgd door een voorstelrondje, vragenronde en een dans van twee van de jongens. Het was erg leuk om mee te gaan en dit te zien. Sommigen wisten ook al erg veel over HIV, wat hier natuurlijk een goed teken is.

’s Avonds gaan we nog wat drinken bij Sky Lounge, hier is een balkon dat uitkijkt op de weg, hier zitten we de hele tijd te kijken en nog te genieten van het mooie weer. De straten zijn niet verlicht, het is dus pikkedonker, maar er zijn nog genoeg motors die rijden zonder achterlicht, eentje zelfs zonder voor- en achterlicht, eigenlijk is het te gek voor woorden.

Zondag zijn we allemaal weer vroeg wakker, er is namelijk een kerk dicht naast het huis, elke zondagochtend begint de mis om zes uur, het leuke is dat ze hier boxen hebben dus de hele buurt niet naar de kerk hoeft te gaan, maar thuis mee kan genieten. Ook oefenen ze zo’n drie keer per week, ook aangesloten op de boxen. Het hoort er allemaal bij hier zal ik maar zeggen.

Na de lunch gaan we naar een soort buiten kunst galerij, hier gaan we zelf een schilderij maken. Er hangen allerlei schilderijen en we kunnen er een uitzoeken die we mooi vinden, zodat we dat als voorbeeld/inspiratie kunnen gebruiken voor onze eigen schildering. Ik kies samen met een ander meisje voor de olifant, en de derde kiest voor een Masaigroep. Uiteindelijk zijn alle drie de schilderijen heel erg leuk geworden! We wilden de dag afsluiten bij de Italiaan, we kwamen er echter achter dat deze op zondag om vijf uur dicht gaat. We zijn naar een ander pleintje gegaan met allerlei restaurantjes, hier was ook alles dicht, wat wij nogal vreemd vonden voor een zondagavond. Uiteindelijk zijn we bij een Bistro Restaurant gestrand, wat voor de termen hier heel luxe was, we hebben heel lekker gegeten, een goede afsluiting van deze week!